IDL Retro | De vijf dagen durende roze droom van Pieter Weening

Normaal gesproken zou de Giro d'Italia nu in volle gang zijn, maar jammer genoeg heeft het coronavirus daar een stokje voor gestoken. Dat maakt niet dat er minder verhalen uit het verleden over de drieweekse rittenkoers verteld kunnen worden, zoals de vijfdaagse roze droom die Pieter Weening leefde in 2011.

Voor het verhaal omtrent de man uit Harkema dienen we eerst terug te gaan naar 2005. Rabobank trekt dat jaar naar de Tour met mannen als Rasmussen, Menchov, Dekker, Boogerd en... een 24 jarig broekie uit Friesland, genaamd Pieter Weening. In de achtste etappe naar Gérardmer heeft de jonge Weening er zin in, hij valt aan met Andreas Klöden, de nummer twee in het eindklassement van het jaar daarvoor.

Samen mogen zij het uitzingen tot het einde, en in een bloedstollende spurt verslaat de jonge Hollander de ervaren Duitser. Verschil? 0.02 seconden. De overeenkomst met ploegmaat Michael Boogerd was daar: Ook die behaalde zijn eerste zege als prof in een zwaarbevochten rit in de Ronde van Frankrijk, het wielerwalhalla. Kijk vooral onderstaand filmpje, daterend van die bewuste dag in juli 2005.

De dag van het contrast

De jaren daarop kon Weening niet leveren wat de Nederlandse wielerliefhebber misschien wel hoopte. Net zoals de rest van de Nederlandse profs belandde hij in de tussenfase, de tijdspanne tussen het tijdperk Dekker/Boogerd en het huidige, startend bij Robert Gesink. De jaren dat we blij waren met een vierde plek van Koos Moerenhout in een Tourrit of dat Kenny van Hummel als slechtste klimmer de voorpagina sierde.

In 2011 werd Weening door Rabobank voor het tweede jaar op rij uitgespeeld in de Giro. Na het tragische overlijden van Wouter Weylandt in de openingsfase van de koers, werd de vijfde rit er één met een heel groot contrast. Leopard-Trek, de ploeg waar Weylandt voor koerste, kwam niet meer aan de start in de rit die voerde over de sterrato, beter bekend als de grindwegen van Strade Bianche.

Naast Weening verscheen namens Rabo ook talent Tom-Jelte Slagter uit het Hoge Noorden aan de start, maar iedereen voor de TV hield zijn hart vast - enkele dagen na de dood van Weylandt - toen de jonge Groninger plotseling roerloos op de grond lag na een harde val op de grindwegen. Slagter moest de ronde verlaten met een hersenschudding. Weening kreeg er niks van mee, de Fries maalde zijn kilometers in de kopgroep van de dag, met als doel vooruit blijven.

Op de slotklim naar Orvieto bleek Weening de sterkste van een kopgroep, de voorsprong van slechts acht seconden was meteen goed voor een dubbelslag voor de sterke Fries. De roze droom kon beginnen voor de nuchtere renner, die samen met zijn ploeg een voorsprong van slechts twee seconden moest gaan verdedigen.

Weening als man die zijn eigen pad kiest 

In zijn derde dag in de roze trui hield Weening knap stand, in de rit met aankomst bovenop de Montevergine de Mercogliano. Die rit is dan weer bij veel Belgen bekend, doordat Bart De Clercq die wist te winnen in een zeer spannende slotfase. Twee ritten later, in de etappe naar de vulkaan Etna, was het dan toch afgelopen. Niemand minder dan Alberto Contador reed de strijdende Weening uit de 'maglia rosa', na een etappewinst en vier dagen roze trui was de Giro van de Fries al geslaagd.

De jaren daarna stond Weening symbool voor de man die zijn eigen loopbaan uitstippelt en bewandeld. Na de succesvolle Giro van 2011 vertrok hij naar Orica-Greenedge. Een nieuwe Australische ploeg met bijpassende mentaliteit. Weening werd op handen gedragen, mede door zijn karakteristieke manier van Engels spreken. Maar voor die ploeg fietste hij net zo hard, in de Giro van 2014 won hij op eenzelfde manier als in 2011 een rit. Ook schonk hij Orica een eindwinst in de Ronde van Polen.

Na de Australische jaren maakte Weening wederom een overstap, ditmaal naar de nieuwe Nederlandse ploeg Roompot. 'No-nonsense-fietsen', luidde het credo bij de Zeeuwse ploeg. Lekker aanvallen, vrij fietsen en zo nu en dan eens uitpakken. Het paste precies in het straatje van Weening, die al in de nadagen van zijn loopbaan zat. Toen Roompot er eind vorig jaar mee ophield, leek de kaars van Weening langzaam uit te doven. Tot er ineens goed nieuws kwam vanuit Trek-Segafredo: Die ploeg zou de man uit Harkema toe hebben gevoegd aan het rennersbestand voor 2020. Het is nog niet bevestigd, maar wij hopen alleszins dat de sympathieke Weening nog aan de bak kan! It giet oan. (foto: Sirotti)