WorldTour op rapport: Mitchelton-Scott verrast, LottoNL-Jumbo bij beste drie ploegen

De afgelopen weken heeft In de Leiderstrui alle achttien WorldTour-ploegen beoordeeld over hun prestaties van dit seizoen. Dat deden we in de rubriek WorldTour op rapport. In deze laatste editie verzamelen we de cijfers en trekken we een eindconclusie.

De beste ploeg

De beste ploeg, dat kan er maar één zijn. We kunnen er niet omheen: Quick-Step Floors koerste het leukst, won gewoon het meest en bracht met Fabio Jakobsen, Alvaro Hodeg, Maximilian Schachmann en Enric Mas nieuwe sterren aan het firmament. Liefst 73 keer mocht de ploeg juichen. Achttien keer was dat met Elia Viviani en gecombineerd nog een tiental keren voor Nederlanders Jakobsen en Niki Terpstra. Terpstra boekte bovendien de grootste zege van het seizoen, met zijn huzarenstukje in de Ronde van Vlaanderen. De mooiste winst was wat ons betreft die van Bob Jungels in Luik-Bastenaken-Luik. Het was ook het toonbeeld van The Wolfpack, dat voor elkaar wilde rijden en waarin iedereen mocht en kon winnen. Een 9,4 is meer dan terecht voor de machine van Patrick Lefevere.

De minste ploeg

By far was Katusha de allerslechtste ploeg van 2018. ‘Reden ze mee dit jaar?’, vroeg redacteur Aljan Wassens zich af in het rapport. We wisten vooral dat Katusha én Marcel Kittel bestonden dankzij een reclame voor een shampoomerk. Sterk haar hadden de renners misschien wel, maar sterke benen allerminst. De steenrijke ploeg won maar 5 koersen, waarvan Kittel de enige twee WorldTour-koersen op zijn naam schreef. Maar ook Kittel kon de ritzeges niet aaneen rijgen, zoals hij dat in de jaren voorheen wel deed. Verder huisvest de ploeg ook bar weinig winnaars. Met een gegeven 3 grepen we misschien nog wel te hoog.

De verrassing

Wie had verwacht dat Mitchelton-Scott in 2018 een grote ronde zou winnen? Bijna niemand, waarschijnlijk. Ze hadden er bijna twee gewonnen, maar dat verhaal is bekend. Natuurlijk waren er tegenvallers in de ploeg, zoals Esteban Chaves en Caleb Ewan, maar als ploeg deden ze het geweldig. Simon Yates was natuurlijk de grote ster, maar broer Adam verrichte meermaals beulswerk. Dat beulswerk dat ook Jack Haig over het gehele seizoen liet zien. Het was een verademing om de Australiër te zien knechten. Het succes begon al vroeg met de winst van de Tour Down Under met Daryl Impey. Roman Kreuziger was supersterk in het voorjaar en het verhaal van de grote rondes is bekend. Yates was ongenaakbaar in de Giro, maar stiekem snoepten ook knechten Chaves en Nieve nog ritzeges mee. Tenslotte was er Matteo Trentin die op geweldige wijze Europees kampioen werd, terwijl Mitchelton-Scott als ploeg ook al domineerde in de Hammer Series.

De tegenvaller

We hadden veel verwacht van UAE Emirates, met onder meer Fabio Aru en Daniel Martin, maar het viel vies tegen. De ploeg heeft buiten de grote twee ook redelijk wat talent en kwaliteit rondfietsen, maar de andere renners leken wel verlamd door het falen van hun grote leider Aru. Ze wonnen slechts twaalf keer, waarvan er nog twee waren op het nationaal kampioenschap van de VAE. Buiten de twee zeges in de Tour de France werd er amper wat gepresteerd, ondanks het goede rennersmateriaal. De ploeg kreeg van ons een 5,4 en dat cijfer zegt genoeg: het was gewoon niet voldoende.

Nederlands wielrennen

Het Nederlandse wielrennen haalde nog nooit zoveel punten op de wereldranglijst als dit jaar. En dat zegt genoeg. De Nederlanders waren sterk, wonnen veel en maakten indruk op binnenlandse en buitenlandse wielerfans. Natuurlijk was Tom Dumoulin het Nederlandse kanon met twee tweede plaatsen in grote rondes, waarin hij bovendien nog tijdritten won. Ook op het WK was hij met een zilveren tijdritplak en een vierde plaats in de wegwedstrijd de beste Nederlander.

Maar ook over de breedte deed Nederland het goed. Steven Kruijswijk was sterk in de grote rondes, geholpen door de jonge Antwan Tolhoek, van wie veel wordt verwacht. Sowieso heeft LottoNL-Jumbo grote stappen gezet in haar ontwikkeling. Niet alleen in het klassement, maar ook op de ploegentijdrit en in de sprint. Dylan Groenewegen is met liefst veertien zeges de Nederlander met de meeste zeges. Alleen Elia Viviani won meer.

Met drie klassieke zeges deed ook Niki Terpstra een geweldige duit in het zakje. Bauke Mollema reed verschillende grote uitslagen en met Fabio Jakobsen hebben we ook een 'new kid on the block' als het gaat om sprinten. Bovendien kende Mathieu van der Poel ook op de weg een fenomenaal jaar en werd hij verrassend Nederlands kampioen.

Dit geweldige rennersmateriaal belooft veel voor de komende jaren, zeker als we ook Sam Oomen en Wilco Kelderman nog aanstippen voor de klassementen. Samen met andere opkomende renners als Taco van der Hoorn, Timo Roosen, Danny van Poppel, Pascal Eenkhoorn, Julius van den Berg, Koen Bouwman en Cees Bol kunnen zij de komende jaren voor prachtige wielermomenten gaan zorgen.

Algeheel oordeel

Quick-Step was de beste en Katusha de minste ploeg, maar hoe deden de andere ploegen het? We ranken de ploegen op basis van het gegeven cijfer. Om het rapport te lezen kunt u op de ploeg klikken!

1. Quick-Step Floors (9,4)
2. Team Sky (8,9)
3. LottoNL-Jumbo (8,4)
4. Mitchelton-Scott (8,0)
5. Team Sunweb (7,9)
6. BORA-hansgrohe (7,6)*
7. Astana (7,6)
8. Movistar (6,8)
9. Groupama-FDJ (6,7)
10. Bahrain-Merida (6,6)
11. Lotto Soudal (6,3)
12. BMC (6,1)
13. Trek-Segafredo (6,0)
14. AG2R (5,6)
15. UAE Emirates (5,4)
16. EF Education First-Drapac (4,8)
17. Dimension Data (4,1)
18. Katusha (3,0)

*BORA-hansgrohe heeft gemiddeld hetzelfde cijfer als Astana, maar heeft een 8 meer en wordt daarom hoger geplaatst.

Perspectief voor 2019

Van welke ploegen kunnen we veel verwachten? Natuurlijk kijken we in Nederland hoopvol naar de ontwikkeling bij LottoNL-Jumbo en de ambities van Tom Dumoulin en Team Sunweb. Krijgen we in 2019 een mooi vervolg op de Giro-zege van Dumoulin in 2017, of kan Kruijswijk zich revancheren voor de Giro van 2016? Het zijn de grote vragen in aanloop naar het nieuwe seizoen.

Kijken we buiten de deur, mogen we opnieuw veel verwachten van Team Sky, dat met Egan Bernal, Chris Froome en Geraint Thomas kan gaan strijden voor rondewinst. We mogen wel hopen dat de Italianen met grinta weer opstaan. Vincenzo Nibali kon door een val in de Tour niet floreren en Fabio Aru was het hele jaar onzichtbaar. Met de nodige versterkingen kunnen Bahrain-Merida en UAE Emirates zich serieus gaan mengen.

Kan Deceuninck-Quick Step haar prestaties van 2018 evenaren? Waarschijnlijk niet. De lat ligt wel enorm hoog en met het vertrek van toprenners als Niki Terpstra, Fernando Gaviria en Maximilian Schachmann levert de ploeg veel kwaliteit in. Wel kijken we reikhalzend uit naar de prestaties van Remco Evenepoel. Hij is Vlaanderens hoop, kan hij dat ook bewijzen?

In het voorjaar kijken we nieuwsgierig naar Dimension Data, dat flink shopte met de komst van Michael Valgren, Roman Kreuziger, Lars Bak, Enrico Gasparotto, Giacomo Nizzolo en méér. Daarvoor leverde het wel klimtalent in met Serge Pauwels, Merhawi Kudus en Natnael Berhane, die elders hun heil zochten. Kan Katusha zich van de laatste plaats in onze cijferlijst rijden? De kans lijkt klein, want ze zagen onder meer Tony Martin vertrekken en kregen daar amper wat voor terug. Enrico Battaglin zal weinig hulp krijgen en verder moet de ploeg hopen dat Marcel Kittel deze winter zijn goede benen eronder schroeft. (Foto: Tirol Werbung)