Columnisten vragen zich af: Is het normaal dat vader Adrie het WK-parcours voor Van der Poel uittekent?

Is het wenselijk dat de vader van één van de topfavorieten een plek in de organisatie van het WK veldrijden heeft? Adrie van der Poel, icoon van de sport, helpt al jaren mee in Hoogerheide en is bedenker van het WK-parcours, terwijl zijn welbekende zoon Mathieu meedingt om de wereldtitel. De columnisten in medialand laten hier de afgelopen dagen hun licht over schijnen.

Columnist Niels Albert van HLN gelooft, ondanks eerdere discussies, niet in de theorie dat Van der Poel bevoordeeld zou worden. 'Sommigen vrezen voor de hand van Adrie van der Poel in het parcours. Zes jaar geleden, in Bièles, hebben Adrie en ik daar al een keer discussie over gehad. Adrie had dat WK-parcours mee uitgetekend. Ik vond dat raar en dat heb ik toen ook gezegd. Daar is heel wat om te doen geweest. Natuurlijk heeft Adrie ook zijn zeg in het parcours van Hoogerheide. Ik denk, in alle eerlijkheid, dat hij professioneel genoeg is om te weten dat je geen parcours voor Mathieu kunt tekenen dat ook Wout niet ligt.'

Volgens Albert zijn er genoeg voorbeelden waarom het geen rol speelt. 'Er zijn de balken, van 30 of 35 centimeter hoog. Een voordeel voor Mathieu? Volgens mij neemt Van Aert ook probleemloos balken van 40 centimeter. Geen probleem dus.'

'Zou het normaal zijn als Jos Verstappen F1-circuits uittekent?'

Formule 1-journalist Arjan Schouten van het AD vindt er het zijne van. 'Het valt VDP senior natuurlijk zelf onmogelijk aan te rekenen, deze doodgoede man geeft, gewapend met paaltjes en afzetlint, ook maar gewoon gehoor aan zijn grootste passie. Maar dat de mondiale wielerbond UCI het in beginsel een goed idee vindt dat de vader van een topfavoriet sporttechnisch betrokken is bij de WK-organisatie, heeft natuurlijk best iets vreemds. Zou het normaal zijn als Jos Verstappen opeens F1-circuits gaat uittekenen?'

'Zo is dat nu eenmaal gegroeid, hoor je dan vaak in het geval van Van der Poel', gaat Schouten verder. 'Hij doet het al zo lang en zo goed. Daar twijfel ik ook helemaal niet aan. Maar het veldrijden mag zich als vrij bescheiden discipline onder de grote wielerparaplu best eens wat vaker afvragen of het normaal is dat iemand dat blijft doen als nota bene zijn zoon (of dochter) uitgroeit tot ’s werelds beste in de desbetreffende discipline, alleen al voor de beeldvorming. Daar veranderen een paar titels voor de concurrent wat mij betreft niets aan.'