Wat een koers, wat een koers! Na een spannende wedstrijd, waarin er vooral veel getwijfeld werd over de nogal vreemde tactiek van de Nederlandse dames, was het uiteindelijk Lotte Kopecky die in een natgeregend Zürich haar wereldtitel wist te prolongeren. En daar was de Belgische natuurlijk maar wat blij mee!
'Ik kan het haast niet geloven!', stak de renster van SD Worx-Protime van wal in het flash interview, waarna ze al heel snel op relativerende toon verderging. 'Ik wil eigenlijk eerst en vooral mijn condoleances uitspreken richting de familie van Muriel (Furrer, red.)', doelde ze op de overleden juniorenrenster uit Zwitserland.
'Voor de wedstrijd werd er een minuut stilte gehouden en zag je de Zwitserse rensters huilen. Dat is uiteraard iets dat je nooit wil zien', vervolgde de Vlaamse laureate. 'Ik denk dat deze titel ook een beetje voor haar is.'
Lees verder onder de foto
Kopecky hield haar hoofd letterlijk en figuurlijk koel
Kopecky vertelde daarna meer over wat er zoal door haar hoofd ging gedurende de 154 kilometer lange achtbaan aan emoties (en situaties). 'Het was een vervelende dag, met die koude. Op de beklimmingen kreeg je het dan weer wel warm, maar in de afdalingen was je zo weer afgekoeld. Op drie rondjes van het einde was ik echt bevroren. Ik moest het hoofd 'koel' houden en focussen op de race. Ik startte wel met vertrouwen, want donderdag verbrak ik mijn powerrecord op de vijf minuten.'
'Op de steile beklimming had ik weinig problemen, maar op de langere wel', concludeerde Kopecky, die het uiteindelijk afmaakte in een sprint met zes (nadat ze eerst meermaals gelost leek). 'Toen Demi (Vollering, red.) ging, had ik wat moeilijkheden. Ik koos dus voor een eigen tempo, in de hoop dat ik zo kon terugkeren. Daar slaagde ik in. In volle finale waren het veel mind games. Gelukkig kon ik het afmaken in de sprint.'
Lees verder onder de foto!
Kopecky eerlijk over Nederlandse tactiek
Dat Nederland daarin aan het kortste eind trok, verbaasde haar niet. Op de persconferentie ging Kopecky ook daar op in. Haar landgenote Justine Ghekiere sloop slim en goed mee met Marianne Vos en Riejanne Markus. 'Ze was heel belangrijk, want dat gaf mij de kans om kalm te blijven in het peloton. Ook toen ze op de steile beklimmingen mee sloop, kon ik mede daardoor terugkomen. Mentaal was het namelijk goed om te weten zat zij van voren zat.'
'Ik heb de vraag wat ik van de Nederlanders vond al zo vaak gekregen, dus ik weet eigenlijk niet hoe het er op televisie uit heeft gezien', lacht Kopecky. 'Ik denk dat je kon zien dat sommige Nederlandse dames een duidelijke rol hadden, want ze zaten ook met twee mee in dat groepje. Marianne was daar de snelste, dus ze konden er ook voor kiezen om in het peloton de boel lam te leggen.'
'Ik moet het nog terugzien op televisie, maar ik denk dat de manier waarop zij gekoerst hebben misschien ietwat anders had gekund', zo denkt Kopecky erover. 'Ik wist hoe graag Demi wilde winnen. Elisa Longo Borghini viel heel hard aan en ik dacht dat de koers daar over was, maar Demi reed dat gat alsnog dicht. Ze reed ontzettend sterk, maar ik wist ook dat ik het kon afmaken als ik kon aanhaken.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties