Almeida doet uitstekende zaken in eigen land, filosofische Vine 'wist altijd al dat er meer was dan wielrennen'

Zaterdag was een zeer geslaagde dag voor UAE Team Emirates. Brandon McNulty won de tijdrit, João Almeida werd tiende en was zodoende een van de best geklasseerde klassementsmannen, en Jay Vine werd veertiende. Die laatste relativeerde er in gesprek met Cyclinguptodate flink op los.

Almeida werd in de straten van Lissabon luid toegejuicht door zijn landgenoten. Op een golf van geluid reed hij een uitstekende tijdrit. 'Het was de eerste keer dat het zo druk was. Voor Tadej voelt het waarschijnlijk elke dag zo', grapt Almeida in het flash interview. 'Ik ben zeer dankbaar voor alle steun, dat maakt echt een verschil.'

Het was dus de ploeggenoot van Almeida en Vine, Brandon McNulty, die naar de zege in de tijdrit knalde en zodoende de rode trui veroverde. Een heerlijk begin voor de ploeg uit de Emiraten. Ook Almeida is tevreden met zijn prestaties, maar baalde van de harde windstoten. 'Ik ben blij met mijn tijdrit, ik heb het goed ingedeeld. Het waaide heel hard, al helemaal op het einde. Het was echt jammer, maar het is wat het is. Mijn benen voelen oké, dus ik denk dat dat een goed teken is.'

In het algemeen klassement moet Almeida alleen drie tellen toegeven op Primoz Roglic van alle andere rivalen voor de rode trui. Op namen als Enric Mas, Richard Carapaz, Mikel Landa en Carlos Rodriguez pakt Almeida al meer dan twintig tellen. Na de streep genoot de Portugees nog door van alle aandacht die hij kreeg van de fans langs de kant: al juichend en joelend kreeg hij zijn landgenoten wild.

Vine werd veertiende na goede tijdrit, maar denkt nog altijd terug aan val

Jay Vine, zaterdag veertiende in de daguitslag op 24 seconden van winnaar McNulty, keert deze Vuelta terug in koers na zijn valpartij in het Baskenland. Die crash en de geboorte van zijn eerste kind hebben hem veel laten nadenken. 'Ik kwam natuurlijk laat vanuit een niet-professionele wielerwereld. Ik wist dus altijd al dat er meer was dan wielrennen, maar de valpartij heeft zeker alles nog meer in perspectief gezet. Je moet je leven niet willen riskeren om een gat te slaan in een wedstrijd, maar anderen zullen daar misschien anders over denken. Nu dat ik een kind heb en ik gezien heb wat mijn vrouw allemaal heeft moeten doorstaan, word je automatisch veel minder egoïstisch.'

Na zijn crash volgde een lange revalidatie voor de Australiër. 'Ik probeer alles stap voor stap te doen. Het was een serieuze blessure, dus ik moest eerst weer kunnen lopen en binnen op de trainer kunnen fietsen. Maar het is ook compleet anders om nu van trainen naar wedstrijden op zo'n hoog niveau te gaan. Het was een lange weg en hopelijk blijf ik beter worden.'