Pogacar rijdt alles en iedereen op een hoop in de Tour, Teuns wint fenomenale bergrit

In de eerste échte bergrit van deze Tour de France heeft Tadej Pogacar laten zien wie de baas is. De Sloveen denderde op ongehoorde wijze van zijn concurrentie weg en pakte een zee van tijd + de gele trui van Mathieu van der Poel. Dylan Teuns won de rit vanuit een vroege vlucht met een even groots nummer.

Snel, sneller, snelst. Zo kan je deze Tour de France in drie woorden omschrijven. Na de ongelofelijk rappe rit van vrijdag vertrok het peloton ook zaterdag weer als een stel op hol geslagen stieren. Dit zorgde meteen voor slachtoffers: Geraint Thomas en Warren Barguil werden tegelijkertijd met de sprinters gelost op de eerste hellende meters.

Roglic past en rijdt rustig door de Alpen

Na de eerste vijf kilometer, die aan 5,5 procent stegen, bleven er zo’n zeventig man over in het peloton. Wout Poels voerde daarin de forcing, wat de doodsteek betekende voor Primoz Roglic. De Sloveen van Jumbo-Visma kon hierdoor definitief een kruis maken over zijn Tourdroom van dit jaar. Ook Pierre Latour, de nummer zes, en Dan Martin konden niet mee.

In de fase daarna viel het geen moment stil. Wout van Aert probeerde, werd geflankeerd door Pogacar. Van der Poel hield zich grotendeels afzijdig van al dit gespuis, maar moest wel even een scheve situatie rechtzetten toen Pogacar plots in een kopgroep zat.

Op de eerste echte beklimming van de dag muisde Poels er wederom vanonder. De Limburger gaf hiermee de aanzet tot een kopgroep van twintig man, met schone namen als Michael Woods, Simon Yates, Sepp Kuss en Ion Izagirre. Dit was echter na tachtig fel betwiste kilometers, en met nog drie zware en steile beklimmingen voor de boeg. Getekend als moddermannen in een doorregende rit. Ook Alejandro Valverde was aanwezig, maar de ervaren rot moest zich laten uitzakken met onderkoelingsverschijnselen.

Strijd in de kopgroep, valpartijen en nerveus peloton

Met nog vijftig kilometer te gaan begon het peloton aan de Mont-Saxonnex, een klim waar even een vraagteken achter stond. Eén van de vrachtwagens van de karavaan stond namelijk muurvast op deze smalle beklimming, maar werd tijdig bevrijd van de benarde situatie. Er kon dus gewoon gekoerst worden.

En gekoerst, dat werd er. Poels pakte ook hier de bergpunten, wat erop duidde dat hij een doel had gemaakt van de rood-witte trui. In de afzink was het ongelofelijk opletten geblazen: Kragh Andersen denderde als een gek door met Benoot in zijn spoor, terwijl Izagirre een bocht miste op de natte wegen. Even later kwam ook Stefan De Bod ten val met Jonas Vingegaard, maar beide renners konden hun weg vervolgen.

Kragh Andersen denderde als eerste de steile Col de la Romme op, maar zag in de achtergrond de sterk klimmende Woods, Paret-Peintre, Kuss, Poels en Quintana naderen. Woods ging op en over de Deen, om zelf solo door te gaan. De overige topklimmers vooraan konden niet direct het gat met de soepel rijdende Woods dichten.

Col de la Romme wordt Col de la Bom

Ook in het peloton werd op deze klim flink doorgetrokken, wat er teveel aan bleek voor de gele trui van Mathieu van der Poel, die we via deze weg nog willen bedanken voor de prachtige week die hij ervan gemaakt heeft!

Ook Vincenzo Nibali, Steven Kruijswijk, Miguel Ángel López, Jakob Fuglsang en Wout van Aert moesten vrij snel passen in deze helse etappe, met nog meer dan dertig kilometer te gaan. Allemaal door het tempo van één man: Davide Formolo, de luxeknecht van Pogacar.

Op dertig kilometer van de finish dropte Pogacar zijn bom, wat de doodsteek betekende voor Julian Alaphilippe en Bauke Mollema. Richard Carapaz sloop als een jaguar mee in het spoor van de Sloveen, de rest moest een antwoord schuldig blijven. Een tweede poging van Pogacar betekende het nekschot voor Carapaz, die het gat met Pogacar groter en groter zag worden.

Pogacar danst over de Alpencols, Teuns nadert Woods

Als een Sloveense straaljager ging Pogiboy vluchter per vluchter voorbij, die stuk voor stuk met grote ogen keken naar de ronddraaiende benen van Pogacar: ‘Hoe, in godsnaam, kan je zo hard fietsen?’, was er af te lezen van de gezichten van onder meer Bruno Armirail en Kenny Elissonde.

Voorin was er ook nog iemand aan het huishouden in de persoon van Woods, die in zijn eentje minuten nam op de overige vluchters. Dat had een reden: Woods is geen goede daler en weet dus dat hij afstand moet nemen om te kunnen winnen. Vanuit de achtergrond kwam Teuns dan ook opzetten, dus de strijd op de dagwinst was allerminst gestreden.

Zelfs Pogacar leek ontketend op weg naar Woods en Teuns, terwijl Van Aert zijn gele droom definitief moest opgeven door de kracht van Pogacar. Op het buitenblad raasde de kopman van UAE-Team Emirates over de Colombiére, terwijl Teuns zijn kompaan Woods achterliet.

Strijd om ritzege tussen Pogacar en Teuns

Teuns rondde als eerste de top van de Colombiére, met Pogacar, Woods en Izagirre vlak achter hem. Een afdaling waarin alles kon gebeuren volgde. Teuns weerde zich echter kranig en liep zelfs uit op Pogacar, die natuurlijk ook niet te grote risico's hoefde te nemen.

De Belg kon zo zijn tweede zege in de Tour de France bijschrijven, terwijl Pogacar in het gezelschap van Woods en Pogacar veertig seconden later over de meet kwam. Minuten, maar dan ook echt minuten, voor de rest van de klassementsrenners.

Volg LIVE Tour de France 2021 etappe 8 in ons liveblog

Let op: lees je in de app? Klik dan op deze link!