Thomas Dekker en Stefan Bolt na helse tocht van 450 kilometer: 'Hij gedroeg zich als een kleuter'

In de podcast Live Slow Ride Fast hebben Thomas Dekker en Laurens ten Dam het nog eens over hun gekke avontuur gehad, dat ze eind oktober in de Schotse Hooglanden beleefden. Samen met Stefan Bolt reden ze de Further Scotland, een 450 kilometer lange hike-a-bikekoers, waar je meerdere dagen over doet. Ten Dam won samen met Neil Philips de koers, nadat hij als koploper om half zeven 's ochtends in een telefooncel had gewacht op de nummer twee omdat hij verdwaald was. Dekker en Bolt schudden ook een straf verhaal uit hun mouw.

'We hadden van tevoren gedacht om altijd samen in elkaars wiel te blijven en we begonnen ook heel voortvarend', vertelt Dekker. 'Vanaf de start om 10.00 uur lagen Stefan en ik urenlang vierde of vijfde in prachtige omstandigheden, maar aan het einde van de middag werd het weer grimmig en bij Stefan liep de tank zoetjesaan leeg. Tegen half zes 's avonds zochten we eerst een klein kroegje, maar na 140 kilometer stuitten we op een hele kleine supermarkt. We kochten een zak chips, vier noedels, twee blikjes cola, een fles water en driehonderd gram kaas. Bij Stefan was het licht uit en hadden we geen andere keuze meer dan te gaan slapen.'

Thomas Dekker zag maatje helemaal kapot gaan

'Na de stop bij de supermarkt reden we het dorp uit, namen we een afslag en kwamen we op een enorm donker gedeelte van het parcours. Je had twee opties: rond de berg heen (optie A, die zestig kilometer langer was) of over de berg heen (optie B). Ondertussen hadden we wel al een hotel geregeld, waar we mochten inchecken tot middernacht, maar we beseften toen al dat we dat uur niet zouden halen en we belden het hotel om te vragen of ze de deur konden open laten en wat broodjes op bed konden leggen. Stefan was op dat moment bijna niet meer aanspreekbaar, dus besloten we om de berg over te fietsen. Echt fietsen was het niet want je moest continu op -en afstappen.'

'Na zeventien uur in de regen gereden te hebben gedroeg Stefan zich als een kleuter, die zijn benen stil hield, omdat het echt niet meer ging', zegt Dekker tot slot. 'Op een gegeven moment gaf ik hem zelf duwtjes, maar uiteindelijk kwamen we om kwart voor twee bij het hotel aan, konden we uiteindelijk een warme douche nemen en de natte kleren in de droogmachine gooien.'