Valgren baalt van niet meewerken van medevluchter Pietrobon: 'Waren niet met vier, maar met drieënhalf'

Zo dichtbij, maar toch ook weer ver weg. Michael Valgren had bijzonder goede papieren om Giro-rit numero vijf naar zich toe te trekken, maar moest uiteindelijk medevluchter Benjamin Thomas voor zich dulden in de sprint. Derhalve was de tweede plaats het hoogst haalbare voor de Deen van EF Education-EasyPost, die na afloop voor de camera van Eurosport/Cycling Pro Net terugblikte op zijn dag.

'Het was eerst erg moeilijk', opende de runner-up zijn relaas. 'Alpecin-Deceuninck wilde de minder goed klimmende sprinters onder druk zetten en legde daarom een hoog tempo op. Daarna viel het echter volledig stil en werd het een stuk gemakkelijker. Dat leende zich voor nieuwe aanvallen.'

Valgren baalt van niet meewerken Pietrobon, maar is blij om terug te zijn

'Mij werd gevraagd of ik klaar was om mee te springen', ging de sympathieke coureur - die overigens niet al te lang geleden pas terugkeerde in het peloton na een ellenlange revalidatie - verder. 'Ik zei nee, want ik was een dag eerder nog hard op mijn knie gevallen. Maar ik probeerde het toch. We waren met zijn vieren, al kon je het eigenlijk ook wel drieënhalf noemen. Toch was de samenwerking zeker niet slecht', doelt hij waarschijnlijk op het niet écht meerijden van Andrea Pietrobon (derde). 'Het verpestte de samenwerking wel een klein beetje. Maar het waren stuk voor stuk sterke jongens, die het inderdaad konden uitzingen tot aan de finish.'

Valgren concludeert dat hij baalt van zijn sprint, maar erkent ook de klasse van laureaat Thomas. 'Benjamin is een onwijs sterke renner. Het is jammer dat ik niet kan winnen, maar ik ben vooral blij om weer terug te zijn. Wanneer ik doorhad dat we om de zege gingen strijden? Toch pas op drie of vier kilometer van de aankomst, want je blijft altijd denken dat het peloton het gat met happen tegelijk verkleint. Maar onze samenwerking was erg goed en de wind stond in ons voordeel. Het pakte goed uit, temeer omdat we niet hebben gepokerd. Chapeau aan mijn medevluchters dus ook. Ik ben al bij al heel blij met dit resultaat. Enkele jaren geleden had ik amper zicht op een nieuw contract. Ik moet dus ook zeker de ploeg bedanken. Zij hebben me opnieuw een kans gegeven.'