Lavreysen verovert (zestiende) wereldtitel op 'gecontroleerde' wijze: 'Jeffrey schakelde een heleboel sterke mannen uit'

Harrie Lavreysen was op het WK baanwielrennen in Denemarken wederom de sprintkoning. Hoewel hij een misser had op de Keirin, won hij wel de Teamsprint, de Kilometer en op de slotdag ook de Sprint, met grote overmacht. De NOS sprak Lavreysen na het winnen van zijn derde gouden medaille.

De wereldtitel op de Sprint was de zesde op een rij voor Lavreysen. Zijn totaal aantal wereldtitels kwam zodoende te staan op een ongekende zestien. Zelfs voor Lavreysen klinkt het aantal onwerkelijk. 'Dat is gewoon gestoord', zegt hij over de onwaarschijnlijke cijfers. Voor het Sprinttoernooi kende de veelvraat weinig twijfels. Hij bedankt voor dat ontspannen gevoel ook op ludieke wijze Hoogland, die tijdens het interview naast hem zit. 'Ik wist natuurlijk dat ik met een lekker gevoel aan het toernooi begon. Verder reed ik de snelste tijd op de tweehonderd meter (kwalificatie, red). Daarnaast schakelde Jeffrey ook een heleboel sterke concurrenten uit. Ik heb vandaag gewoon een heel lekker dagje gehad en een supertoernooi gereden.'

Lavreysen lijkt alle inspanningen niet te voelen. Dat is natuurlijk niet waar, maar dat hij met overschot zijn wedstrijden afwerkte, kan hij niet ontkennen. 'Ik voel nu mijn benen wel, maar ik kon heel gecontroleerd rijden. Ik had een goede focus tijdens de halve finales en finales, ik kende de tegenstanders goed. Ik ben gewoon van mijn eigen kracht uit gegaan, en dat noem ik een mooi toernooi.'

Hoogland: 'Toen hij ging rijden, kon ik niet meer zoveel'

Dan Hoogland, hij won zilver, net als op de Kilometer. 'Ik kan op zich wel hetzelfde zeggen als Harrie. Ik ging wel goed het toernooi in. De zesde tijd in de kwalificatie was wel prima voor mij. En ik heb een heel mooi toernooi gereden', klinkt het tevreden. De weg naar de finale was voor Hoogland echter wel een stuk zwaarder, met meerdere keren dat een zogeheten 'decider' de beslissing moest brengen. 'Wereldkampioen worden doe je niet alleen in de finale. Hoe Harrie daar is gekomen, is natuurlijk zoveel efficiënter... Mijn verhaal over de finale is simpel: ik was leeg, ik kon gewoon niet meer. Die eerste rit probeerde ik nog wat te spelen, maar Harrie kwam erover, gewoon klasse. En die tweede rit... Toen hij ging rijden, kon ik niet meer zoveel.'