Volgens Zonneveld moet de snelheid in het wielrennen omlaag: 'Het is volkomen logisch strengere eisen te stellen'

Wout van Aert, Chris Froome, Matteo Trentin... Het is maar een inkijkje op de lijst aan renners die de afgelopen maanden zich hebben ingezet voor een veiliger sport. Zij hopen dat het materiaal wordt herzien, en met name de versnellingen. Want, zo denken zij, sneller is gevaarlijker: door de versnellingen te beperken, wordt de snelheid lager en dus de mate van veiligheid hoger. Thijs Zonneveld is het daar volkomen mee eens.

De columnist van het AD begint zijn betoog met een voorbeeld: de Ronde van het Baskenland, waar onder meer Remco Evenepoel maar vooral Jonas Vingegaard er verschrikkelijk bij lagen. 'Die ene bocht in de vierde etappe van de Ronde van het Baskenland was er niet eens eentje die heel scherp was, of bijzonder glad', vertelt hij. 'Er zaten een paar hobbels in het asfalt, dat wel. Maar het grootste probleem was iets anders. De snelheid. Met 80 per uur vloog een heel peloton in een bocht naar rechts. Te hard, veel te hard. Een paar seconden later lag een man of dertig opeengestapeld in een betonnen gracht. Dat er geen doden vielen, op die donderdag in april, was een klein wonder.'

Een ander schoolvoorbeeld: Dwars door Vlaanderen. Daar ging een tien, twintigtal renners tegen de grond. Wout van Aert zag zijn voorjaar in rook opgaan. 'Ook daar: een ‘bijtrapafdaling’ met snelheden van 80 kilometer per uur. De schade van die twee valpartijen dreunde het hele jaar na. Zoveel toprenners met kapotte lichamen en gebroken seizoenen, zoveel ouders die de beelden voorbij zagen komen en tegen zichzelf mompelden dat hun kinderen in de toekomst never nooit deze achterlijke sport zouden mogen beoefenen.'

Zonneveld is niet gek: wielrennen was altijd al gevaarlijk, getuige de vele ongelukken door de jaren heen. Maar de laatste tijd is het wel erg bont gemaakt. 'Er is méér competitie, waardoor er méér wordt gevochten om elk plekje. Maar vooral: het gaat alsmaar harder. Ploegen met grotere budgetten, betere voeding, specifiekere training, aerodynamischer materiaal: iedere houtje-touwtjerenner kan erover meepraten. Sneller, sneller, sneller: je ziet het terug in alle data - van trainingen en van koersen. In een peloton zorgt dat ervoor dat de tijd om te reageren op onverwachte bewegingen een stuk kleiner is geworden en tegelijkertijd dat de gevolgen van fouten veel groter zijn.'

Lees verder onder de foto!

De oplossing is simpel, zegt Zonneveld: 'Het materiaal langzamer maken'

Een moeilijk besluit moet volgen. 'We moeten de conclusie trekken dat wielrennen op het hoogste niveau simpelweg te snel gaat voor de parkoersen waarop wordt gereden', stelt de ex-renner duidelijk. Hoe moet de snelheid in toom gehouden worden? 'Dat betekent parkoersen aanpassen, maar ook iets anders. Iets wat tot nog toe nauwelijks is gebeurd: het materiaal langzamer maken.'

Veel mensen vinden het maar gek, want sport draait nou eenmaal om sterker, beter, sneller. Toch? Nou, dat hoeft helemaal niet. Veiligheid moet de boventoon houden. 'In andere snelheidssporten gebeurt het constant en in het wielrennen zelf vinden we het ook al jaren doodnormaal dat de fiets vanwege veiligheidsredenen niet lichter mag zijn dan 6,8 kilo', corrigeert Zonneveld. 'Het is volkomen logisch om ook strengere eisen te stellen voor aerodynamische innovaties of om ploegen te verplichten met bredere of meer geprofileerde banden te gaan rijden.'