Interview | Puck Moonen rekent voor eens en altijd af met alle vooroordelen

Dat Puck Moonen (24) meer is dan een zogenaamde wielerbabe op wielen, daar durven we ons bij In de Leiderstrui wel hard voor te maken. Ze is er zelf ook op gebrand om zich niet alleen op Instagram vaak te laten zien, maar meer nog in wedstrijduitslagen. Over vier jaar wil ze wereldkampioen zijn. Ze overwon pestgedrag, onbehoorlijke wielerploegen en vervelende blessures. Als er na coronatijd weer gekoerst kan worden, al is het in het veld, dan staat de Brabantse voor in de rij.

De liefde voor de fiets zit er bij Moonen in geslepen. De afstand van haar ouderlijk huis in Sint-Michielsgestel naar haar school in Oirschot bedroeg twaalf kilometer. Moonen reed ze zonder problemen elke dag. 'Door wind en weer. Streekbussen? Die reden er niet. Mijn eerste wedstrijdje reed ik in een dierentuin. Ik won en een vrouw uit het publiek kwam naar mij toe en zei: "Jij moet gaan fietsen". Die vrouw stelde zich voor als Leontien van Moorsel. Ik heb haar achteraf gegoogeld. Oeps, bleek ze een wielerlegende te zijn.'

'Wielrennen? Daar kun je niets van'

De woorden van Van Moorsel bleven desondanks hangen. 'Nadat ik aangereden was op de weg naar school, had ik een nieuwe fiets nodig. Ik zag een tweedehands racefiets staan. Daar ben ik voor gaan sparen. Ik nam een krantenwijk, BN De Stem rondbrengen. Mijn ouders sponsorden niet veel in mijn jeugd. "Wielrennen? Daar kun je niets van", luidde het commentaar. Dat was niet echt motiverend, nee.’

Aanvankelijk zag ze wielrennen zelf dan ook niet zo zitten. Die strakke wielrenpakjes ook. Ze voetbalde liever met de jongens. Toch sloot ze zich aan bij wielerclub Snelle Wiel uit Bladel. '"Hoe lang rijd je al", vroegen ze. Ehhh, sinds nu? Ik had er geen verstand van. Dacht dat ik aardig kon fietsen, maar ik had totaal geen conditie. Na de bocht kon ik niet optrekken, ik werd er afgereden en had geen talent. Het groepje waarmee we reden, werd een hechte vriendengroep. We zaten vaak samen te gamen. Het sociale ging voor het sportieve. Ik had verkering, maar toen dat uitging sloot ik mij aan bij een ander, serieus lokaal groepje.'

'Als eerstejaars belofte in wedstrijden drie keer gedubbeld'

‘Ik moest veel vaker trainen. Elke dag', zo vervolgt Moonen. 'Blokjes rijden. Sprintjes trekken. Het echte werk. Per jaar reed ik vijf wedstrijden waarin ik drie keer gedubbeld werd. Maar ik merkte dat ik meer inhoud kreeg en zelfs wedstrijden uitreed. Dat smaakte naar meer. Ik ging in 2015 naar België om te rijden voor een ploeg daar. Ik ging in de auto van mijn ouders erheen en moest de benzinekosten zelf betalen. In mijn laatste vwo-jaar (dat ik wonderbaarlijk heb gehaald) kreeg ik ook nog Pfeiffer. De combi fietsen-school was klote, maar ik werd wel steeds beter op de fiets. Via een sponsor van mijn ex-vriend en veldrijder Eli Iserbyt kwam ik bij de vrouwen van Lotto Soudal uit. Zij zochten rensters, in België zijn die niet in grote getalen aanwezig. Zo kwam ik in 2017 bij Lotto Soudal terecht.’

Lees verder onder de post!

Bij Lotto Soudal was ze drie seizoenen lang een knecht. 'Dat is ook wel mijn rol. Ik ben een type-renner dat het niet moet zoeken in klimmen of massasprints. Ik ben wel explosief, maar niet goed voor massasprints, dat is extreem. Voor klimmen heb ik niet het juiste lichaam. Als ik een klimmer moet worden, lever ik te veel kracht in. Een paar weken geleden zei ik op mijn 28e wereldkampioen te willen worden. Mijn huidige vriend Twan van Gendt is dat in BMX op die leeftijd ook geworden. Ik meende het serieus. Mensen die hier hun twijfels bij hebben komen er vanzelf achter wat ik wel kan. Ik kom er wel.'

Moonen in 2017 mooiste sportvrouw: 'Voelde mij een stukje vlees'

Moonens beste resultaat is 46e in de BeNe Ladies Tour, in 2017. Het jaar waarin ze door het mannenblad FHM ook werd uitgeroepen tot mooiste sportvrouw van het jaar. Wat deed die uitverkiezing haar? ‘Ik vond het toen een hele eer. Maar eenmaal op het feestje zelf bleek het toch wel een grote vleeskeuring. Met van die opgepompte barbies. Ik voelde mij een stukje vlees. Ik paste niet in die fake showwereld. Ik zal er niet snel nog een keer heen gaan.’

Het uitblijven van resultaten kwam ook omdat ze lang tobde met haar knie, die ze brak in 2018. De nasleep ervan betekende haar vertrek bij Lotto Soudal en de overstap naar haar huidige team Chevalmeire Cycling. 'Bij Lotto voelde ik mij niet meer serieus genomen. Ze lieten nauwelijks van zich horen, terwijl een gebroken knie toch een heftige blessure is. Ik kreeg van de ploeg zelf niets aan herstelprogramma mee. Ik voelde mij helemaal buitengesloten. Doorbetaald? Ja, maar dat gaat om zo weinig geld, dat je niet eens merkt als je het niet krijgt. Bij Lieven Maesschalck uit Antwerpen heb ik gerevalideerd. Heel mijn rechterkant was uit balans, ik zat scheef op de fiets en blokkeerde helemaal. Nu voel ik mij honderd procent goed.'

Moonen: 'Merken moeten wel bij mij passen'

Moonen verdient haar geld naast het wielrennen voornamelijk via Instagram, waar ze 456.000 volgers heeft, en haar sponsoren. 'Omdat door de coronacrisis alle evenementen en wedstrijden stil liggen, lopen mijn inkomsten behoorlijk terug. Gelukkig gaan persoonlijke sponsoren door. Shimano bijvoorbeeld zet in deze tijd een hele fiets voor mij in elkaar. Merken moeten wel bij mij passen, ander verbind ik mijn naam er niet aan. Ik kreeg een keer een aanbieding van een merk in bleeksetjes voor je gebit. Echt zo’n influencers-dingetje. Best veel geld. Ik heb het niet gedaan.’

Lees verder onder de post!

Over geld gesproken. Moonen maakte zich eerder sterk voor een basisinkomen in het vrouwenwielrennen. 'Het zou fijn zijn als zoiets breder wordt getrokken dan de topteams in het vrouwenwielrennen. Zij hebben meestal toch al budget. We hebben nu een vakbond voor wielervrouwen, The Cyclists' Alliance, die hier voor strijdt. Marianne Vos zit erin. Ik heb op haar gestemd en vertrouw erop dat ze voor ons rensters opkomt, zeker in deze tijden. Tijdens wedstrijden hebben we altijd even kort contact, maar we zitten als wielervrouwen niet altijd met elkaar te appen.'

'Ben een tijd depressief geweest, littekens van het pesten blijven'

Hoe kijkt ze aan tegen mensen die haar vooral een wielerbabe vinden? 'Ik vind het lastig, maar krijg er ook steeds meer schijt aan. Ik hoop in de aankomende jaren wel steeds meer te bewijzen dat ik meer dan een wielerbabe ben. Natuurlijk wil ik goed aan de start staan, maar er kleeft ook onzekerheid aan mij. Ik krijg veel nare reacties over mij heen. Dat is denk ik afgunst of onzekerheid bij de afzender zelf. Als er mensen met een lege blik naar mij kijken, vind ik dat ongemakkelijk.'

Dat komt vooral door haar verleden. 'Ik ben vroeger lang gepest, van de basisschool tot aan 4vwo. Er werd gehinnikt omdat ik op paardrijden zat. Ik had een scheve tand, was klein en graatmager. Dat werkte allemaal niet mee. Ik hield als meisje al van snelle auto’s. Dat vonden andere kinderen stom. Ik ben een tijd erg depressief geweest. Dat is nu over, maar die emotionele littekens blijven altijd zitten. Vorig jaar heb ik meegewerkt aan een actie tegen pesten. Ik ben nu op een leeftijd dat ik het naast mij neerleg. Ik kan ook prima zonder veel zenuwen voor een grote groep staan.'

Mee op Pucks vakantie? 'Geen racefiets, wel een bikini'

In een eerder interview liet Puck weten geen racefiets mee te nemen op vakantie. 'Dat zie ik toch als werk. Als ik op de racefiets stap, wil ik ook knallen. Dat doe je niet op vakantie. Wat wel meegaat op vakantie? Een bikini en wandelschoenen. Ik wil er dan echt op uit trekken. Misschien ga ik wel fietsen tijdens vakanties, maar dan op een normale fiets', aldus Moonen, die in haar vrije tijd ook graag in een snelle auto stapt. 'Mijn vader is F1-fan en ik keek altijd met hem mee. Autosport houdt mij aan de buis gekluisterd. Thuis krijg ik nu een F1-game Switch. In zo’n stoel lekker scheuren. Ik rijd zelf ook een Mercedes, een merk dat mij ook sponsort.'

Lees verder onder de post!

Wie ook mee mag op vakantie is haar huidige vriend Twan van Gendt. 'Hij heeft mij meegenomen naar Pumptracks, fietscrossbanen. Dat lijkt mij ook leuk. Ze zijn nu ook allemaal dicht, maar misschien ga ik dat op de BMX toch proberen. Het ziet er eng uit, maar als je goed springt, komen die klappen op de baan helemaal niet hard aan. Ik denk er ook over na om aankomende winter te gaan veldrijden. De afgelopen jaren kwam het daar door een handblessure en die gebroken knie niet van. Mijn toekomst ligt in het wielrennen. Mijn huidige team ondervindt nog weinig problemen van de coronacrisis. Ik kom altijd ergens terecht. Daar heb ik alle vertrouwen in.' (Foto's: Instagram Puck Moonen)

Gerrit van Loon