Interview | Gekwetste Brand hoopt jonge garde snel te antwoorden: 'Dieseltje heeft wedstrijden nodig'

Terwijl de cross-wereld niet raakt uitgepraat over de dominantie van een nieuwe generatie in de vrouwen-cross, zitten er aan de andere kant van de medaille enkele dames te knarsetanden. Lucinda Brand is zonder twijfel één van hen, daar de vorig jaar nog zo dominante renster van Trek Baloise Lions de laatste crossen door een handblessure nog wat achter de feiten aan rijdt. In de Leiderstrui werd zaterdag in een ijskoud Merksplas uitgenodigd in de camper om te praten over haar lastige weken en de ambitie om de jonge garde snel van tegenstand te voorzien.

Brand was een dik half uur na de cross in Merksplas net gedoucht toen de deur van de camper open ging. Of ik even binnen wilde komen, daar was het lekker warm. De 33-jarige Brand was weer op temperatuur na een klein uurtje crossen door de vrieskou. Ze werd vierde, op 33 seconden van winnares Ceylin del Carmen Alvarado. Gezien de eerste ronde een keurige prestatie, zo stelt Brand vast. Helemaal in de wetenschap dat Merksplas haar tweede cross was na een maand afwezigheid. Ze brak eind oktober bij de verkenning in Tabor een middenhandsbeentje en lag er uiteindelijk enkele weken uit. Ze kon haar EK-titel niet verdedigen en keerde recent terug in de wereldbeker in Beekse Bergen.

Wie naar haar hand kijkt, ziet nog een flinke verdikking en het litteken van de operatie. In Merksplas leek het haar niet te deren en schudde ze een knappe inhaalrace uit haar dijen. Geen overwinning, waar ze er vorig seizoen nog twintig (!) van verzamelde in een uiterst dominant jaar. Dit jaar klopte ze Fem van Empel in Meulebeke, reed ze podium in Beringen, Waterloo en Fayetteville, maar sloeg in Tabor dus het noodlot toe. Thuis zag ze toe hoe Van Empel, Puck Pieterse en Shirin van Anrooij de cross domineerden de afgelopen weken. In Merksplas waren zij er niet bij.

Wat gebeurde daar nou precies in de eerste ronde? Volgens mij reed je een heel goede cross, maar na de eerste ronde kwam je als elfde door...

'Ja, gelukkig reed ik een goede race en ik startte in het wiel van Ceylin ook best wel goed. In de modderstrook reden we ons alleen vast en omdat ik door mijn evenwicht aan de verkeerde kant moest afstappen, haakten er allemaal mensen in mijn been. Dat was één grote chaos, het voelde alsof het drie minuten duurde. Ik was geïrriteerd en maakte daardoor zelf nog een fout in een afdaling. Dan ben je niet goed geconcentreerd en in de bossen die erna kwamen, kun je niet zoveel. Daar moet je wachten, maar gelukkig was het de rondes erna wel beter.'

Wat heet: na de eerste ronde reed je een kleine minuut achter Alvarado en je finisht op een dikke halve minuut. Dan waren de benen volgens mij wel goed?

'Ja, al gaat het nog niet super. Ik heb nog steeds last van de blessure, al voelde het beter dan vorige week. Ik merk dat ik er bij de start nog niet meteen lekker in zit en ben nog niet goed genoeg om een gat vol dicht te knallen. Met een betere start had ik echter wel meegedaan om het podium en dat was een week geleden wel anders. Het helpt dat die drie jonge meiden er niet zijn, maar het zegt wel iets.'

Je zegt dat je nog last hebt van je blessure, wat voel je precies?

'Ik heb gewoon heel veel functieverlies op dit moment. Ik heb een stuk minder kracht, omdat ik niet een volledige vuist kan maken. De pezen houden dat tegen. Ik moet deze week weer naar het ziekenhuis, maar je ziet wel dat het nog rood en dik is. Het lijkt erop dat ik last heb van de plaat die erin is gezet, dus die zal er misschien weer uit moeten. Dat is geen fijn vooruitzicht natuurlijk.'

Moet dat dan deze winter al?

'Nou ja, als het zich zo ontwikkelt als nu en ik heb iedere week á halve week iets meer kracht, dan is het wel oké. Dan zou je het na het seizoen kunnen doen, alleen heb ik door de weg niet zoveel na-seizoen. We moeten kijken hoe het zich ontwikkelt. In het begin ging het herstel met grote stappen en nu zijn die wat kleiner. Ik heb op dit moment gewoon een moeilijk gevoel in mijn middelvinger door een zenuw. Hoewel de breuk in mijn hand zat, heb ik daar nu het meeste last van. Met die vinger schakel je, trek je op, ren je met de fiets...'

Heb je erover nagedacht om een rustperiode te nemen deze winter? Om volledig te herstellen, ook met het voorjaar in het achterhoofd?

'Euhm, nee. Ik denk nu niet dat ik de cross wel even laat voor wat die is.'

Nou, ik bedoel ook meer: even twee weken eruit voor een trainingskamp bijvoorbeeld...

'Daar word ik niet echter beter van, waarschijnlijk. Ik heb ook heel specifiek getraind in de korte periode dat ik niet kon crossen. Alleen gaat dat specifiek trainen wel samen met het feit dat je lichaam nog iets aan het helen is. Dus die trainingen komen misschien wel iets harder aan dan wanneer je die zonder blessure had gedaan. Ik heb bijvoorbeeld meer interval-trainingen kunnen doen dan wanneer ik had gecrosst, alleen heb ik dan wel drie kortere trainingen op één dag gedaan, omdat ik niet aan één stuk kon trainen. Ik ga niet vier uur op de rollers zitten, ook omdat de hechtingen in het begin niet week mochten worden...'

Vrij ellendig allemaal, als ik het zo hoor.

'Nou, vooral aanpassen. Ik heb weleens moeilijke periodes gehad, maar nooit fysiek. Dat ben ik niet gewend, dus dat is mentaal voor mij best lastig.'

Nu sprak ik enkele weken geleden Alvarado over haar moeilijke jaar met een blessure. Zij had wel echt het vertrouwen dat ze het gat naar de top kon dichten, ondanks een achterstand. Heb jij dat, met de aanwezigheid van die jonge drie meiden en een steeds beter wordende Alvarado, ook?

'Ja hoor, alleen had ik het vorige week in Beekse Bergen wel even moeilijk. Ik had heel specifiek getraind en had echt niet verwacht dat ik bij m'n rentree meteen podium zou rijden, maar nu reed ik een beetje in niemandsland op plek zeven. Ik reed alleen en dan heb je niet echt het gevoel dat je een wedstrijd aan het rijden bent. Ik mengde me niet in het verloop van de cross.'

Dan is het contrast met vorig seizoen helemaal groot natuurlijk...

'Ja, inderdaad. Als je twee rondjes mee kan en daarna is het op, dan is dat alweer heel anders. Nu werd ik in de eerste ronde op een gaatje gereden en die kon ik niet meer dichten. Dat zegt ook wel iets over hoe de sport zich heeft ontwikkeld. Dat is wel weer heel mooi, maar voor mij persoonlijk nu even pittig.'

Omdat je vorig jaar nog zo dominant was, kan ik me voorstellen dat juist jij jezelf nu zo graag had willen meten met die drie jongen meiden. Maakt dat het extra moeilijk?

'Nou, ik heb er wel vertrouwen in dat dat wel weer komt. Voor de blessure heb ik op één wedstrijd na alle crossen podium gereden. Toen deed ik met ze mee en zat ik daar gewoon. Dat komt wel weer, maar je wil altijd sneller dan dat het gaat.'

Doktoren hebben niet gezegd wanneer je er echt weer vanaf zou kunnen zijn?

'Nee, maar dat is denk ik ook niet volledig afhankelijk van mijn hand, maar van het gevolg daarvan voor mijn hele lichaam. De doktoren hebben er geen zicht op hoe snel je hand weer kan functioneren als voorheen en in het lichaam gebeurt er nog veel meer. Ik heb mijn wedstrijden nodig en ben niet iemand die even een maand gaat trainen, terugkomt en meteen met de voorsten mee rijdt. Het dieseltje van deze vrouw heeft dat nooit gekund.'

Al met al lijkt Merksplas een positief gevoel te hebben gegeven, of niet?

'Ja! Ik had graag podium gereden, maar je hebt niet altijd invloed op wat je tegenkomt in de cross. Dat ik dan nog terugkom tot plek vier, daar ben ik wel tevreden over.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)