Interview | Kirsten Wild sluit toploopbaan af: 'Dacht dat ik in 2012 al zou stoppen'

Olympische medaille, negen keer wereldkampioen, acht keer Europees kampioen, drie wereldbekers en meer dan honderd UCI-overwinningen. De Instagram-bio van Kirsten Wild verraadt het wielerfenomeen dat ze is. Nu, op 39-jarige leeftijd, is het schluss voor de vrouw uit Overijssel. In de Leiderstrui sprak haar uitgebreid als ode aan een mooie carrière.

Wild begon haar loopbaan in 2004 bij het @Home Cycling Team, om in 2021 af te sluiten bij Ceratizit-WNT. Dit jaar boekte ze nog succes op de Olympische Spelen, waar ze brons behaalde. Ook werd ze nog wereldkampioen op de baan, terwijl ze de laatste jaren onder meer in Gent-Wevelgem de handen in de lucht mocht steken. In totaal boekte ze 109 zeges op de weg, terwijl de overwinningen op de baan niet op een voetbalstadion te tellen zijn.

Hoe bevalt het niet prof-zijn?

Nou, ik moet heel eerlijk zeggen: Het voelt nu nog een beetje alsof het de eerste week na het seizoen is, dat je je off-season ingaat.’

Niet extra lekker eten en dergelijke?

‘Nou, het is een best grote overstap. Het is nou niet zo dat ik direct het gevoel heb dat ik overal onbeperkt kan genieten van alles. Je bent zo lang met je sport bezig geweest, dan kun je dan niet loslaten in één week zeg maar.’

Dus je zit eigenlijk nog een beetje in de profmodus?

‘Het grootste verschil is: je hoeft niet meer. Een voorbeeldje: vorige week sprak ik met mijn trainer af om samen een rondje te gaan fietsen en bij te kletsen. Het was echter heel slecht weer, waardoor hij voorstelde om een stukje te gaan wandelen. Ik dacht echt: wow, ja, dat kan ook gewoon. In dat soort dingen merk ik het dus wel, dat is wel lekker ontspannen.’

Wintersport als symbool voor afsluiten loopbaan

Heb je daarin ook dingen die je nu écht wil gaan doen, terwijl dat tijdens je profloopbaan niet kon?

‘Ik heb altijd ontzettend graag op wintersport gewild. Dat zit er nu even niet in door alle coronaregeltjes, maar dat is wel iets wat ik wil gaan doen. Daar kijk ik echt naar uit.’

Snowboarden of skiën?

‘Haha, ik heb het nog nooit gedaan, dat weet ik nog niet… Het staat voor mij een beetje symbool voor het feit dat ik niet aan trainen hoef te denken. Tijdens mijn loopbaan kon ik door de combinatie weg-baan nooit op wintersport.’

Nu hebben we het al over na je loopbaan, even terug in de tijd. Ik vroeg me af: hoe is Kirsten Wild ooit in aanraking gekomen met de fiets?

‘Mijn vader had een racefiets, en toen ik een jaar of twaalf was heb ik ook een fiets bij elkaar gespaard. Ik ging achter mijn broer en vader aan en werd lid van de AWV de Zwaluwen, de wielervereniging in Almelo. Eigenlijk een beetje op die manier.’

En als ik het goed heb, correct me if i’m wrong, ben je pas tijdens je actieve wielerloopbaan gestopt met werken?

‘Ja, ik ben eigenlijk best wel laat begonnen met wedstrijdfietsen, tijdens mijn opleiding tot gymlerares die ik destijds deed. Ik heb die opleiding afgemaakt en ben ook gewoon gaan werken als gymdocent. Op het moment dat ik een A-status kreeg, dacht ik pas: verrek, misschien kan ik hier ook wel gewoon mijn werk van maken. Toen heb ik bij de school gevraagd of ik misschien met onbetaald verlof zou mogen, en dat mocht. Ik ben nooit meer terug geweest, haha.’

Nu bijna niet meer voor te stellen, toch?

‘Nou, ik heb alles een beetje op mijn eigen tempo gedaan. Ik was niet gelijk de nieuwe Leontien van Moorsel, maar ik vond het wel superleuk en heb het op mijn manier stap voor stap gedaan. Voor mijzelf is dat heel waardevol geweest. Ik ben wel jaloers als ik zie wat ze nu allemaal hebben op jonge leeftijd, maar ik heb elke stap heel bewust zelf gemaakt en dat heeft ook veel intrinsieke motivatie opgeleverd. Daardoor heb ik misschien zo’n lange carrière gehad, voor mij heeft het gewerkt.’

Je noemde net Leontien van Moorsel. Dat was de vrouw die je in de ploeg opnam rond 2006, 2007. Moest je toen even in je arm knijpen?

‘Ja, zij was toen net gestopt en mijn voorbeeld. Dat was wel heel tof, om als jonge renster in een ploeg te komen en van zo’n renster allemaal dingen te leren. Dat was wel bijzonder.’

De jaren nadien, bij Cervélo, brak je echt door en reed je ook top in klassiekers als de Ronde van Vlaanderen en dergelijke. Daar eindigde je meermaals op het podium, maar je wist nooit te winnen. Denk je dan nog wel eens: shit, ik had ooit moeten winnen?

‘Nee, dat niet, maar ik denk wel dat ik in 2009 had kunnen winnen (Wild werd toen tweede achter Ina-Yoko Teutenberg, red.). Ik was die dag heel hard gevallen, had een scheur in m’n elleboog, ofzo. Toen dacht ik wel eens: wat als? Weet je, ik heb drie keer op het podium gestaan in de Ronde en daar ben ik gewoon heel trots op.’

Zeker, dat kunnen er niet heel veel zeggen. Wat is dan je mooiste overwinning ooit of je mooiste moment?

‘Ik dacht al dat je dat zou vragen. Dat is heel moeilijk. Op de baan is het makkelijk, het WK in Apeldoorn in 2018. Op je eigen baan, met al je vrienden op de tribune, drie keer wereldkampioen worden: wat wil je nog meer? Op de weg zijn er redelijk wat momenten die er bovenuit steken, het was allemaal tof.’

Trots op stappen die als 'mini-BV'tje' gezet zijn

En waar ben je dan na vijftien jaar profwielrenster het meeste dankbaar voor. De plekken waar je geweest bent, het feit dat je nog gezond bent of toch al die overwinningen?

‘Dankbaar is een breed woord, natuurlijk. Ik ben er een soort van trots op dat ik en mijn vriend Bas al deze stappen samen als een soort mini-BV’tje gezet hebben. Ik heb altijd wel mijn dromen gevolgd, daar ben ik wel heel trots op. Ik heb keuzes gemaakt die tegen het gevoel van andere mensen ingingen, daar ik heb altijd mijn eigen pad in gevolgd.'

'Voorbeeldje: ik reed op een gegeven moment bij Argos (nu Team DSM, red.). Dat paste niet met het baanwielrennen en ik had het gevoel dat ik iets anders wilde: naar de Olympische Spelen, ik kreeg daar echt niet de steun die ik nodig had. Uiteindelijk heb ik toch mijn gevoel gevolgd en daar ben ik wel trots op.’

Heb je gedurende je loopbaan vaak gehoord dat je moest stoppen met baanwielrennen en het eens volledig op de weg moest proberen?

‘Uh, bij de wegploegen merkte ik het wel eens. De week voor de Ronde van Vlaanderen kwam ik dan wel eens terug van het WK baan, dan kun je niet verwachten dat je daar even gaat winnen. Als ik volledig was gefocust op de weg, dan had ik daar misschien wel meer uit kunnen halen.’

Maar die olympische plak en wereldtitels op de baan pakken ze jou niet meer af.

‘Nee, daarom. In 2018 heb ik de stap gezet om me volledig te focussen op de baan en dat heeft me veel succes gebracht. Ik won ook nog steeds mooie koersen op de weg.’

Ja, dit is een mooie om op in te haken. Dat was eigenlijk de eerste vraag die ik aan je wou stellen: je was nog zo succesvol, wanneer komt dan toch die gedachte om te stoppen in je op?

‘Grappig. Eigenlijk dacht ik dat ik al na de Spelen van 2012 in Londen zou stoppen.’

Dat is niet helemaal gelukt, haha.

‘Nee, ik had het gevoel dat ik er nog niet klaar mee was, dus waarom zou ik stoppen? Ik ging dus lekker door tot 2016, weer die Spelen. Stop ik er lekker na Rio mee. Maar toen kwam ineens het omnium op de Olympische Spelen van Tokio, mijn onderdeel. Toen dacht ik: wow, dat wordt wel interessant. Maar, ik wist wel honderd procent zeker dat ik na Tokio zou stoppen.’

Dus die drie jaartjes tot Parijs 2024 zaten er echt niet meer in?

‘Nee, zeker niet. Ik moest me afmelden voor mijn whereabouts en mijn vriend zei nog: misschien bedenk je je nog. Maar nee, ik heb me gewoon afgemeld.'

'Vorig jaar heb ik best een moeilijk jaar gehad door corona en een rugblessure, waardoor ik wel dacht: hoe lang blijft het nog goed gaan? Ik kan me niet voorstellen dat dat nog drie jaar goed zou gaan met die rugblessure, en daarna moet je ook nog lang door met je lijf, hè.’

Stoppen op het hoogtepunt, dus.

‘Ja, precies. Ik had vorig jaar niet durven dromen dat ik nog zoveel zou bereiken dit jaar.’

Perfect. En wat gaat het leven Kirsten Wild nu brengen, heb je al plannen over wat je wil gaan doen in de wielerwereld of ergens anders?

‘Ik vind het eigenlijk best wel lastig. De laatste maanden ben ik best wat gesprekken aangegaan met mensen, maar ik ben er nog een beetje zoekende in en sluit weinig uit. Ik vind baanwielrennen een heel mooie sport en kan met mijn ervaring, ook als leraar, wel wat overbrengen denk ik. Dat lijkt me heel leuk.’

Bondscoach Kirsten Wild, dat klinkt wel tof.

‘Wellicht ooit, maar nog niet nu. Dat ik zelf hard kon fietsen, betekent niet dat ik het ook direct goed kan overbrengen. Maar ik sluit niets uit.’

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)

Ontbreekt Van Aert bij het WK veldrijden? Krijg 1,80 keer je inzet als Van der Poel profiteert!