Dumoulin: 'Als ik in de club met een meisje aan de praat raakte, vertelde ik niet dat ik beroepswielrenner was' Wielrennen
Wielrennen

Dumoulin: 'Als ik in de club met een meisje aan de praat raakte, vertelde ik niet dat ik beroepswielrenner was'

Dumoulin: 'Als ik in de club met een meisje aan de praat raakte, vertelde ik niet dat ik beroepswielrenner was'

Tom Dumoulin, een van de beste renners die de Nederlandse wielersport heeft gekend, was te gast in de Cor Potcast. De Limburger, die het Nederlandse wielrennen weer enorm op de kaart zette door zijn eindwinst in de Giro d'Italia van 2017, vertelt mooie anekdotes – van het uitgaan in de kroeg tot de donkere kant van het wielrennen.

Met de Tour Down Under nog vers in het achterhoofd, haalt Dumoulin, die in 2016 vierde werd in het eindklassement, met plezier herinneringen op aan zijn tijd in Australië. 'Het was echt geweldig daar. We kwamen een paar dagen voor de wedstrijd aan en hadden nog tien dagen te vullen. De dagen bestonden uit trainingen en massages, maar daarna konden we lekker naar het strand. In de avond dronken we nog een biertje in de stad. Maar we lagen natuurlijk wel vroeg in bed', vertelt Dumoulin met een glimlach.

Een biertje na de strijd: uitgaan als wielrenner

Op de vraag of er soms meer dan één biertje werd gedronken, antwoordt de Giro-winnaar van 2017 resoluut: 'Na een wedstrijd werd er regelmatig flink wat gedronken en maakten we het soms goed laat. Maar de dagen voor de wedstrijd lag de focus volledig op de koers. Dan werd er geen alcohol gedronken. Tegenwoordig zie je dat trouwens bijna niet meer; het peloton bestaat nu bijna uit monniken.'

Vroeger was het volstrekt normaal om af en toe een biertje of een wijntje te nemen, maar tegenwoordig is dat anders. Al zijn er ook uitzonderingen: Zo gaf Sepp Kuss vorig jaar toe dat hij zichzelf af en toe ietwat laat gaan. Bijvoorbeeld op het podium van de Vuelta a España. 'Dat biertje bracht me misschien wel wat mentale frisheid', vertelde de oud-ploeggenoot van Dumoulin. 'Ook al was het fysiek niet het beste.'

'Het is niet dat wij als wielrenners indruk maakten in de club', vervolgt de Maastrichtenaar. 'We waren natuurlijk heel mager en de meesten hadden een grauw, ingevallen gezicht. Als ik in de club stond, liep ik ook zeker niet te koop met het feit dat ik wielrenner was. Meestal vertelde ik, toen ik nog studeerde, dat ik gezondheidswetenschappen studeerde in plaats van beroepswielrenner, als ik met een meisje aan de praat raakte. Haha.'

Lees hieronder verder!

Dumoulin: 'Als ik in de club met een meisje aan de praat raakte, vertelde ik niet dat ik beroepswielrenner was'
Tom Dumoulin

Het mentale spel: wielrennen is meer dan kracht

In de strijd om de winst ging het niet alleen om wie de sterkste was, maar ook om wie de slimste. 'In sommige etappes had ik enorm slechte benen, maar ik wist dat ik sterk moest zijn. Het werd dan echt een mentaal spelletje. Je probeert te verbergen dat je niet goed bent, en hoopt dat je concurrenten dat geloven.' Denk bijvoorbeeld aan de Giro van 2018. Dumoulin had daar genoeg dagen waar hij niet op zijn best was, zoals de door Simon Yates gewonnen vijftiende etappe. Ondanks dat werd de Limburger tweede in het eindklassement.

'In een grote ronde speel je drie weken lang dit spel met je concurrenten. Op elke klim ben je elkaar voor de gek aan het houden.' Sommige renners hebben dit mentale spel minder goed onder de knie, maar anderen zijn er een kei in. Dumoulin heeft het kunstje geleerd van een concurrent. 'Bauke Mollema heeft me dit spel geleerd: de koning van het 'linkeballen'!' De 38-jarige Groninger behaalde zijn overwinningen in de Tour de France en in de Ronde van Lombardije op deze, voor hem o zo karakteristieke manier.

Wielrennen is fysiek, maar zelfvertrouwen is minstens zo belangrijk. 'In de grote rondes ben je vooral in de laatste weken uitgeput, en dan heb je echt veel zelfvertrouwen nodig. Je moet jezelf constant moed inspreken. Maar zelfs als het niet goed ging, gaf ik altijd alles. Dat gaf voldoening, want ik wist dat ik mijn maximum had bereikt. Het was lastig als ik niet mee kon, maar ik leerde mezelf ermee te verzoenen.'

Lees hieronder verder!

Dumoulin: 'Als ik in de club met een meisje aan de praat raakte, vertelde ik niet dat ik beroepswielrenner was'
Tom Dumoulin wint de Giro d'Italia 2017

'Alles geven gaf me een heerlijk gevoel, maar de keerzijde maakte me ongelukkig'

'Ik genoot ervan om af te zien, het gaf me echt een geweldig gevoel', vertelt de oud-wereldkampioen tijdrijden verder. 'In de zware bergetappes en tijdritten was het soms puur afzien, maar dat gevoel van voldoening was onbeschrijfelijk. Dat mis ik soms enorm. Maar het leven als beroepsrenner mis ik totaal niet: het constante reizen, altijd trainen en bijna nooit thuis zijn. Nu geniet ik veel meer van mijn tijd.'

Veel mensen dromen van het leven als prof, maar de keerzijde is vaak zwaar. 'Het is soms erg moeilijk. Je geeft alles en traint maandenlang. Als je dan vier weken op een berg zit, kun je je soms heel eenzaam voelen. Het streven om zo licht mogelijk te zijn, om beter te presteren in de bergen, maakt dat je altijd moe bent. Maar als je een grote ronde wilt winnen, is dat gewoon de weg die je moet volgen.'

11 claps
8 bezoekers

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws