Gespot op Strava: Cijfers Pogacar doen KOM's Pidcock en Van Aert verbleken, Evenepoel houdt huis op Teide

Daar zijn we weer! Strava-man Bram van der Ploeg zat een dikke week in Italië voor Strade Bianche en de Tirreno-Adriatico, maar het is tijd voor cijfers. In Strade Bianche, Parijs-Nice, de Tirreno-Adriatico én op de Teide werd namelijk keihard gereden. We zetten in een bomvolle Gespot op Strava alles op een rijtje.

Tom Pidcock - Strade Bianche

Eerst eens terug naar 4 maart 2023, de dag dat Tom Pidcock in Strade Bianche z'n grootste zege op de weg boekte. Dat deed hij op dezelfde manier als toen hij in 2022 de bergetappe naar de Alpe d'Huez won in de Tour de France. De Brit van INEOS Grenadiers zat altijd vooraan, schoof mee met de juiste move en maakte het solo af. Een indrukwekkend staaltje wielrennen, helemaal als we de cijfers erbij pakken.

Want kennen we allemaal de solo van Tadej Pogacar een jaar eerder. De Sloveen ging aan op de strook Monte Sante Marie en werd niet meer teruggezien. Hij ging hard, maar Pidcock ging op 4 maart nóg harder. De Brit denderde in 20 minuten en 12 seconden over de strook van 11,49 kilometer. Dat was driekwart minuut sneller dan Pogacar in 2022, maar ook een halve minuut sneller dan Wout van Aert in Strade Bianche 2021, de oude recordtijd.

De Stravafile van Pidcock-Strade Bianche herbergt in totaal veertien (!) KOM's, al is hier wel wat sprake van overloop met dezelfde segmenten. Ook op de Muro di Monte Sante Marie (het steilste gedeelte van de strook) was Pidcock sneller dan Pogacar en kijk even naar de gravel-afdaling van de Monte Sante Marie... Pidcock vloog er aan gemiddeld 63,6 kilometer per uur naar beneden. Hij werkte z'n aanval van dik vijftig kilometer af aan 39,1 per uur, Pogacar deed dat in 2022 aan 38,0 per uur. Mathieu van der Poel won in 2021 door, veel langer in een groep, hetzelfde gedeelte af te leggen aan 39,4.

Wout van Aert - Tirreno-Adriatico

Door naar Van Aert, die Strade Bianche oversloeg door een trainingsachterstand. Hij begon zijn seizoen in Tirreno-Adriatico en van de zeven dagen reed hij er vijf met de meute mee. Van Aert liet regelmatig al vroeg lopen en richtte zich vooral op het veilig afzetten van zijn kopmannen in de finales. De Belg van Jumbo-Visma pikte er twee dagen uit: etappe vier richting Tortoreto en de loodzware 'muuretappe' naar Osimo op dag zes.

Door dag vier kon na een crash met Tom Pidcock een streep, maar op de zesde dag van de Tirreno testte Van Aert eens goed de benen. Wat heet: Julian Alaphilippe heeft er waarschijnlijk nog nachtmerries van. Als de Fransman denkt aan het tempo dat Van Aert voerde op de Muro di Costa del Borgo, dan wordt hij nog badend in het zweet wakker. Het wegwerpgebaar van Alaphilippe was prachtig.

Hoe hard het ging? Nou... Brandon McNulty van UAE Team Emirates kon wel mee en de Amerikaan trapte voor 5.11 minuten 505 watt gemiddeld weg. Dat is met zijn geschatte gewicht van 69 kilo een gemiddelde van 7,3 watt per kilogram. En dan ging Van Aert zelfs nog twee seconden rapper dan McNulty. Klaar voor de Poggio, denken jullie? Wij schatten in van wel.

Tadej Pogacar - Parijs-Nice

We noemden Pogacar al even in de Strade-prestaties van Pidcock, maar de Sloveen was op zichzelf ook vrij aardig onderweg in Parijs-Nice. Ook hij sloeg Strade Bianche over, reed ook geen Tirreno en wilde Parijs-Nice weleens winnen. Met drie ritzeges en het eindklassement kunnen we wel stellen dat dat prima gelukt is. Zijn ritzeges boekte hij in de drie bergetappes, op 8, 11 en 12 maart. Gelukkig zette hij z'n cijfers op Strava.

Het begon op de 8e op de klim naar La Loge des Gardes. Het was de dag dat Pogacar eerst nog even aftastte, reageerde op Jonas Vingegaard, David Gaudu liet rijden en volgens zelf maar naar de Fransman toe reed. Al het hollen en stilstaan daargelaten, de KOM op de col van zo'n zes kilometer aan 7,5 procent gemiddeld ging er dik aan. Gaudu was volgens de Strava-KOM zelfs een seconde sneller boven, in 14 minuten en 56 seconden. Pogacar klopte de Fransman echter wel degelijk in de sprint. Hoe rap het ging, bewijst de klimtijd van nummer drie Gino Mäder. De Zwitser van Bahrain Victorious kwam binnen op 34 seconden en trapte gemiddeld 414 watt weg. Dat is met zijn geschatte gewicht van 61 kilogram al 6,7 watt per kilogram... Pogi en Gaudu knalden beiden dus dik boven de 7 watt per kilo uit.

Met de vorm zat het dus wel goed en dat bewees Pogacar ook op de voorlaatste en laatste dag van Parijs-Nice. Op de Col de la Couillole reed hij nog redelijk passief en maakte hij het sprintend af. Hij was ruim twintig seconden sneller boven dan de recordtijden uit de Mercan Tour Classic van 2022. Een sprint aan maximaal 43,3 per uur was genoeg om de anderen op seconden te zetten. En dan nog even die slotdag rond Nice, met de Col d'Eze waar Pogacar zijn rivalen definitief vernederde. Op de klim van 8,06 kilometer aan 6,0 procent gemiddeld begon Pogi er vroeg aan en viel hij niet meer stil. Hij klom aan 26,5 per uur, de mannen in de groep erachter aan 25,4... Matteo Jorgenson was één van hen en noteerde 444 watt gemiddeld op de Col d'Eze. Dat is met zijn geschatte gewicht 6,8 watt per kilogram voor dik negentien minuten. Pogacar was 49 (!) seconden eerder boven. Het doet de eerder besproken KOM's van Pidcock en Van Aert bijna verbleken.

Remco Evenepoel - Tenerife

Tot slot Remco Evenepoel, want je hoeft anno 2023 niet per se te koersen om indruk te kunnen maken. De Belg reed aan de andere kant van de wereld zijn wedstrijden, won de UAE Tour en keert op 20 maart terug in Europa met de Ronde van Catalonië. Deze weken zit hij op de Teide in Tenerife, zijn eerste hoogtestage van het jaar. En dat gaat duidelijk hartstikke goed.

De wereldkampioen van Soudal-Quick Step zit sinds begin maart in Spanje en dat is wel te zien aan zijn KOM-lijst. We moeten naar pagina vier (!) om alle KOM's op Tenerife te kunnen noteren. Dat begon op 6 maart nog heel onschuldig met een recordtijd op het Strava-segment 'Slotklim ETC'. Michael Valgren had daar sinds 2017 al de toptijd, maar Evenepoel dook er met twaalf seconden onder.

Vervolgens maken we een sprongetje naar 11 en 13 maart, twee flinke dagen van Evenepoel. Op de 11e traptE hij bijna 184 kilometer weg, met de spotlights gericht op het Strava-segment 'La Orotava to El Portillo'. De klim van 27,24 kilometer aan 6,0 procent gemiddeld werd door Evenepoel afgewerkt in één uur, acht minuten en 42 seconden. Dat was zo'n 5,5 (!) minuut sneller dan de oude toptijd van Damiano Caruso uit 2022.

Op de 13e volgde een hele serie aan KOM's. Op de 'Taucho Climb' (6,3 kilometer aan 8,9 procent) klom Evenepoel precies een minuut sneller dan Romain Bardet dat deed in februari van dit jaar. Vervolgens beklom Evenepoel de Teide vanuit Chio (24,55 kilometer aan 5,5 procent gemiddeld) in 56 minuten en 25 seconden. Dat was dan weer een kleine twee minuten rapper dan de oude toptijd uit 2020. Kortom: Schrijf de Ronde van Catalonië maar vast in je agenda. Evenepoel zal het daar voor het eerst dit jaar gaan opnemen tegen Primoz Roglic, de man die hij in mei in de Giro hoopt te verslaan.

Voor meer Gespot op Strava, klik hier.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)