Derde keer scheepsrecht voor Batman Groenewegen! Nederlands kampioen troeft Philipsen af in Dijon

door Huub Mol 04/07/2024 17:26

Dylan Groenewegen heeft de zesde etappe van de Tour de France van 2024 op zijn palmares bijgeschreven. De snelle man van Jayco-AlUla was de beste in de massasprint in Dijon, voor Jasper Philipsen. De hele dag was het peloton nerveus en op enkele momenten lagen grote tijdverschillen door waaiers even op de loer, maar uiteindelijk bleek de wind niet sterk genoeg. Tadej Pogacar blijft leider in de Tour.

De etappe van donderdag kon serieus twee kanten op vallen. Factor? De wind. Zou het meevallen, dan konden we weleens hetzelfde beeld krijgen als woensdag en maandag. Maar er bestond een redelijke kans, op basis van de voorspellingen, dat er wel degelijk een waaieralarm zou loeien. In ieder geval was duidelijk dat het peloton al snel in een focusstand kwam. Hier lag ook de vroege tussensprint aan ten grondslag.

Focus en nervositeit, Lotto-Dstny probeert als eerste gaten te slaan

Jonas Abrahamsen sprong er vlug vandoor na de start, omdat het bijna direct klimmen was: hij pakte onbedreigd het puntje op de eerste en laatste klim van de dag. In zien wiel de Fransman Axel Zingle. Beide heren reden door, maar niet voor lang. De ploegen in de achterhoede maakten vaart richting de tussensprint. Deze werd soeverein gewonnen door Jasper Philipsen, voor groene trui Biniam Girmay en de gehavende Mads Pedersen.

De veertig kilometer daarna maakte het peloton een geconcentreerde indruk, het leek erop dat het vooral ging om positie houden en opletten vanwege het verregende wegdek, maar op 90 kilometer van de finish begon Lotto-Dstny er dan toch aan. Een eerste poging tot waaiervorming mislukte, erna lag de boel een kilometer of tien plat. Tot Christophe Laporte in een dorpje vóór een open stuk aan de boom slingerde. Het lint dat zich hier vormde, was een voorteken.

Laporte trekt peloton op lint, Pogacar-klimmers en sprinters op achterstand

In het open stuk trok Visma | Lease a Bike door, met ook Wout van Aert en Tiesj Benoot in een prominente rol. Er vielen slachtoffers en er ontstonden twee pelotons. Wie zaten er niet bij? Een hoop mannen! Onder anderen Juan Ayuso en Joao Almeida misten de slag, net als sprinters Fabio Jakobsen, Jasper Philipsen én Mark Cavendish, die door een lekke band op achterstand kwam te rijden. Het bleek van korte duur, het tweede groepje keerde terug na zeven kilometer achtervolgen.

De toon was hiermee wel gezet, in vliegende vaart ging de koers door. Duidelijk was dat Tadej Pogacar’s ploeg wat steken liet vallen en dat Visma | LaB en ook Red Bull-BORA-hansgrohe het goed voor elkaar hadden. Hierna bleef de situatie voor tientallen kilometers hetzelfde en was het wachten of de boel op het einde, met nog meer open stukken vol zijwind, opnieuw zou ontploffen. In rapte tempo ging het noordwaarts, richting Dijon.

Nieuwe zenuwen leiden tot versnelling en valpartij, geen breuken tot gevolg

Op 44 kilometer van de finish trokken de grote ploegen opnieuw even door, waardoor achterin het peloton een val plaatsvond. Iedereen kon door, er waren geen serieuze slachtoffers. Even daarvoor waren Jonas Vingegaard en Yves Lampaert bijna in botsing gekomen, hetgeen wel aantoonde hoe nerveus het allemaal was in de grote groep. Daarna verdwenen de kansen op waaiers wegens een verminderde wind langzaam maar zeker. Het was nu op naar de sprint, daar leek het peloton het collectief mee eens.

In de laatste tien kilometer zagen we het gekende beeld: klassementsploegen vooraan ter bescherming van de grote tenoren, terwijl ook de sprinters opschoven. Op zeven kilometer van de streep kende de nervositeit enkele slachtoffers, waaronder Marijn van den Berg en enkele helpers van EF Education-EasyPost. Uno-X Mobility zette serieus de toon in de sprintvoorbereiding met de bollentrui als motor. Langzaam kwamen ook de treintjes van Philipsen en Pedersen naar voren.

De laatste rotonde was van tevoren gevreesd, maar bracht geen malheur. De mannen van Groenewegen hadden een mooie positie gevonden, Philipsen zat echter perfect in de wielen van zijn ploeggenoten. De sprint was erna bloedstollend spannend. Philipsen leek naar de zege te sprinten, maar Groenewegen had simpelweg meer power over op het einde, en won met een half wiel verschil.