Openhartige Van Hooydonck spreekt na gedwongen wielerpensioen over de 'raadsels' omtrent het hart

Nathan Van Hooydonck heeft in een uitgebreid interview nog eens zijn verhaal gedaan over het auto-ongeluk van hemzelf en zijn vrouw op 12 september. Tegenover de camera's van de NOS is hij openhartig over onder andere de nasleep van het ongeluk, de zalvende werking van de geboorte van zijn zoontje en het gedwongen einde van zijn wielercarrière: 'Terugkeren in het peloton is te gevaarlijk.'

In tegenstelling tot voetballers, mogen wielrenners na hartproblemen niet opnieuw op professioneel niveau hun sport beoefenen. Voetballers vallen vaak alleen, als er niemand anders direct in de buurt is. 'De verzekering die ik heb, is dat als er nog eens iets gebeurt, dat kastje ingrijpt', doelt de Belg op de defibrillator die bij hem is ingebracht na het ongeluk. 'In het wielrennen heb je, anders dan bij bijvoorbeeld voetbal, de omstandigheden niet onder controle. Als er iets met mij gebeurt en ik val, dan is dat direct gevaarlijk voor de renners om mij heen.' Deze onzekerheden leiden ertoe dat wielrenners met hartproblemen niet meer mogen fietsen. Onder anderen Heinrich Haussler en Sonny Colbrelli verlieten eerder om deze redenen de topsport.

Gissen naar oorzaak voor hartproblemen, zelfs voor de medici

De keiharde realiteit van het gedwongen wielerpensioen van Van Hooydonck gaat gepaard met het mysterie rondom de oorzaak van hartproblemen in de topsport. Die zijn namelijk niet goed aan te wijzen. 'Mijn rechterhartkamer is te groot, daardoor zijn er hartritmestoornissen ontstaan. Ik ben in december nog gekeurd door de ploeg, toen was er niets te zien', zo vertelt de trouwe adjudant van onder andere Wout van Aert. 'Hoe zoiets in acht maanden tijd kan ontstaan, valt geen antwoord op te geven.'

Deze onzekerheid zorgt voor frustratie bij Van Hooydonck, die zich regelmatig afvraagt of hij zelf invloed heeft gehad op het functioneren van zijn hart. 'Heb ik zelf misschien te hard getraind? Het is in ieder geval niet gezond om urenlang, soms in veertig graden, te sporten.' Nu hij zelf gedwongen moest stoppen met wielrennen, maakt Van Hooydonck zich zorgen over zijn ex-collega's. 'Ik zou graag willen weten waardoor deze kwalen ontstaan. Het zou het waard zijn om dat te onderzoeken. Vooral voor mensen die nu nog aan topsport doen. Dat medici weten: dit gebeurt er als je dit of dat doet. Nu blijft het immers een raadsel wat de oorzaken zijn.'

Terugblikkend op het ongeluk staat Van Hooydonck ook nog stil bij de snelle hulpverlening. Reanimatie, een hartmassage en de aanwezigheid van een AED zorgden ervoor dat zijn leven gered kon worden. 'Het is een cliché, maar ik heb alle geluk van de wereld gehad.' Hij vond naar eigen zeggen al gauw troost door de geboorte van zijn zoon Alessio. 'Hij heeft ervoor gezorgd dat ik maar heel kort verdrietig ben geweest. Het is onbeschrijfelijk wat zo'n klein mannetje met je doet', aldus de oud-renner van Jumbo-Visma.