Jonas Vingegaard heeft de zinderende, waanzinnig spannende en mooie elfde etappe in de Tour de France gewonnen. De Deen zag Tadej Pogacar en zijn ploeg het initiatief nemen in de etappe, maar die viel op het einde meer en meer stil. Beide tenoren reden samen naar de streep in Le Lioran, waar Vingegaard verrassend de snelste was in het sprintje. Remco Evenepoel eindigde als derde, Roglic kwam in de finale ten val en verloor nog iets meer tijd.
Etappe 11 was er één waar misschien wel het halve peloton zijn zinnen op had gezet. De vraag vooraf was of de viertrapsraket Neronne-Peyrol-Perthus-Font de Cère zwaar genoeg was om ook een gevecht tussen de klassementsmannen te ontketenen. Zodoende begonnen we rond de klok van 11.30 al aan de zware etappe, die 210 kilometer telde en meer dan 4300 hoogtemeters bevatte.
Ellenlang gevecht om de vlucht, met Carapaz als grote roerganger
Een groot deel daarvan lag al in de eerste honderdvijftig kilometer, ondanks het ontbreken van echt grote beklimmingen. Het ging constant op en af en dat leidde ertoe dat het gevecht om de vlucht lang en slopend was. Talloze namen probeerden het, van Wout van Aert tot Tom Pidcock. Van Victor Campenaerts en Maxim Van Gils tot Ben Healy en Alberto Bettiol. Verder veel Fransen en ook een actieve Bart Lemmen. Geen enkel groepje pakte meer dan twintig seconden. De reden hiervoor was simpelweg omdat veel andere coureurs de slag misten. Het was fascineren om naar te kijken, in het eerste anderhalve uur werd bijna tachtig kilometer afgelegd.
In dit geweld werd het voor enkele mannen een lange dag. Fred Wright raakte vroeg op achterstand, net als het Cofidisduo Ion Izagirre-Alexis Renard. Zij reden al snel kilometers achter en verlieten even later de wedstrijd. Met nog 130 kilometer te gaan sloeg er dan toch een groep een gaatje, met onder meer Richard Carapaz, die de hele dag al actief was, eigenlijk vanaf kilometer nul. Ze bouwden voorzichtig aan een kleine voorsprong.
Krankzinnig snelle etappe gaat in de brand op Col de Neronne, peloton al gauw klein
Naast Carapaz zagen we ook Ben Healy namens EF Education-Easypost. Ook een duo namens Decathlon AG2R La Mondiale: Paul Lapeira en Bruno Armirail. In totaal hadden we tien vluchters, want ook Oscar Onley (dsm-firmenich PostNL), Matteo Vercher (TotalEnergies), Guillaume Martin (Cofidis), Oier Lazkano (Movistar), Romain Grégoire (Groupama-FDJ) en Julien Bernard (Lidl-Trek) sloten aan. Hun voorsprong werd nooit meer dan 2.30 minuten.
Tot pakweg 65 kilometer voor de finish bleef de situatie hetzelfde, totdat het peloton versnelde. En het was duidelijk waarom: UAE Team Emirates wilde de koers in de hens laten vliegen. En zo geschiedde. Het tempo ging met de kilometer omhoog, de koplopers waren kansloos onder dit geweld. Healy, Carapaz en Lazkano hielden het langst vol, maar vanaf de start van de eerste echte col, de Neronne, was hun missie mislukt.
Pogacar brandt al gauw alle knechten op en gooit versnelling eruit op Pas de Peyrol
De laatste vluchters overleefden deze berg nog, het grootste deel van het peloton niet. Bovenop de Neronne zaten we met maximaal twintig man samen. Direct hierna, op de Pas de Peyrol, gingen grote namen er direct vanaf. Juan Ayuso moest hier lossen, ook mannen als Jai Hindley en Egan Bernal vlogen eraf in een zelden gezien slagveld in het Centraal Massief. Adam Yates was superieur, hij zette Pogacar af nabij de top. Het ging zo vreselijk snel, dat er nog maar vijf man over waren. De Sloveen zette dan maar aan en kletste meteen de laatste vier á vijf man, te weten Remco Evenepoel, Jonas Vingegaard, Primoz Roglic en Carlos Rodríguez uit het wiel.
Vingegaard keek om en riep Roglic om hulp, de twee oud-teamgenoten reden samen het laatste deel van de Peyrol op. Pogacar had tien seconden voor op de top op het duo, en twintig tellen op Evenepoel. De koers was hier echter niet voorbij. Er lagen nog twee bergen in de laatste twintig kilometer. Pogi breidde zijn voorsprong steeds ietsje uit. Roglic en Vingegaard klitten samen, alsmede Evenepoel met Rodriguez, Yates, Almeida en Giulio Ciccone. Pogacar was in de afdaling zo enthousiast dat hij bijna uit de bocht vloog.
Pertus levert prachtig en zenuwslopend secondespel op tussen Pogacar, Roglic, Vingegaard en Evenepoel
Op de voorlaatste col, de Pertus, waren het Vingegaard en Roglic die direct gas gaven en de achterstand leken te stabiliseren. Evenepoel kon hier niet bij mee en koos zijn eigen tempo. De rest van de mannen was er alweer af. Stilaan reed de regerend Tourwinnaar wat secondes van de voorsprong af. Had de gele truit te vroeg aangezet? Ondertussen had Roglic zijn hand overspeeld en in het rood gereden. Vingegaard ging alleen door, op zoek naar Pogacar.
Die zoektocht ging beter en beter. 31 seconden werden er 24, 24 werden er achttien. Bij vlagen een geweldig secondespel tussen de grote mannen: Evenepoel liep op zijn beurt dan weer iets in op Roglic. Zij reden echter steeds verder achter op de voorste twee. Pogacar begon achterom te keken, een minder teken voor de gele trui. Sterker, Vingegaard kwam terug! De Sloveen zag er steeds minder sterk uit en leek te vroeg te zijn vertrokken. Hij won nog wel de bonisprint, maar zijn Deense tegenstrever zag er frisser uit.
Col van de derde categorie brengt beslissing, Grote Vier valt uiteen in twee duo's, Vingegaard morele winnaar na sprint
In de afdaling reden Roglic en Evenepoel samen een beetje terug, terwijl Pogacar zichtbaar bij moest komen. En zo moest een luttel colletje van de derde categorie, de Font de Cère, de beslissing brengen in deze idioot mooie etappe. In de zinderende finale nam Pogacar even niet meer over van Vingegaard. Hierdoor twijfelde de kopman van Visma | Lease a Bike, waardoor ook de tandem Evenepoel-Roglic weer terugkwamen tot 30 seconden. Roglic gaf bij de jonge Belg eerlijk aan dat hij niet meer over kon nemen.
Op de laatste klim, van 3,3 kilometer lang, gebeurde vervolgens niet veel meer. Pogacar leek vertwijfeld, Vingegaard tevreden, Evenepoel gefocust en Roglic was puur aan het aftellen. De tijdsverschillen stabiliseerden, behalve ten opzichte van de rest van de klassementsrenners, die op grote achterstand koersten. In de afdaling was het overeind blijven en focussen op de sprint. Hierin was Pogacar de eerste die aanging, maar Vingegaard kwam knap terug en versloeg de gele trui met een half wiel. Roglic was in de finale kort ten val gekomen, waardoor hij iets meer tijd verloor op Evenepoel, Pogacar en Vingegaard.
Uitslag etappe 11 Tour de France 2024
Results powered by FirstCycling.com
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties