Tour 2023: Parcours heeft veel weg van Vuelta 2020, die tot laatste dag spannend bleef (en Jumbo-Visma won)

De reacties op het donderdag naar buiten gebrachte Tourparcours van 2023 zijn wisselend. Veel wielerfans missen wat tijdritkilometers en langere ritten, maar dat is iets waar de Tourorganisatie al enkele jaren korte metten mee maakt. En uiteindelijk: de renners maken en bepalen de koers, dat zal in 2023 niet anders zijn. In de Leiderstrui legt de ronde langs de meetlat.

Weet je nog, vorig jaar? De presentatie van het parcours van de Tour van 2022? Die twee etappes in Denemarken, dat moest hét helemaal worden. Wie niet vrij nam om de waaiers te zien op al die open stukken in Denemarken werd bijna voor gek verklaard, dit was een heuse trendbreuk van de Tour de France. Oké, die uitspraak is misschien een beetje overdreven, maar het weerspiegelt wel wat we eind oktober kunnen zeggen over de Tour van komend jaar. Uiteindelijk werden de ritten naar Nyborg en Sonderborg, ondanks het Deense enthousiasme, de saaiste ritten van de Tour.

Wat dat betreft hebben we in de eerste ritten van de Tour van 2023 meer garantie op spektakel: de eerste etappe is er meteen een met 3.300 hoogtemeters en een explosieve finale in het Baskenland, waar de klassementsrenners hoe dan ook direct met de billen bloot zullen moeten. Op dag twee krijgen we direct de langste rit van de Tour, met de Jaizkibel (scherprechter van Clasica San Sebastian) in de finale. Wat dat betreft heeft deze opening redelijk wat weg van die in 2020 en 2021, toen we met Julian Alaphilippe en Mathieu van der Poel al prachtige races zagen in de eerste dagen.

Lees verder onder de foto.

Daarbij hebben we in het Baskenland een relatief grote kans op regen, wat direct ook verklaart waarom het één van de meest groene regio's van Europa is. Opletten geblazen dus, want dat het nerveus gaat worden is een understatement. Ook dat zagen we terug in de eerste etappes van 2020 (neutralisatie in en rondom Nice door gladde wegen) en 2021 (tijdsverlies van onder andere O'Connor, López, Buchmann, Kruijswijk, G.Martin, Meintjes, S.Yates, Valverde, D.Martin, Geoghegan Hart, Froome en Soler na meerdere grote valpartijen).

ASO trekt met Tour de France zéér vroeg naar Pyreneeën

Na twee vlakke dagen komen we na goed vijf etappes al bij de Pyreneeën, iets wat in de geschiedenis van de Tour ook al zelden is voorgekomen. De eerste rit richting Laruns is dan nog een opwarmertje, rit zes zal met de Aspin, Tourmalet en Cauterets al voor nodige schade kunnen zorgen. Dat de renners hierna opnieuw twee vlakkere ritten (waarvan je rit acht al op kunt schrijven voor MVDP en WVA) voor de kiezen krijgen, is dus welverdiend. Rit negen zal echter een historische worden: voor de eerste keer in ongelofelijk veel jaren doen we de Puy de Dome aan, één van de meest iconische beklimmingen in Frankrijk.

Een col waar zo ongelofelijk veel verhalen geschreven werden, maar die van het menu werd afgehaald om de natuur in het Centraal Massief de ruimte te geven. Fietsen mocht je er als fietstoerist enkel in de vroege uurtjes, maar nu komt het hele circus in de hele middag nog eens langs. 13,3 kilometer aan 7,7 procent, waarvan de laatste vijf zowat constant in de dubbele cijfers. Genieten!

Lees verder onder de foto.

Na opnieuw drie overgangsritten (twee voor de ontsnappers en één voor de snelle mannen) gaat het op Quatorze Julliet weer echt los met een aankomst op de Grand Colombier (17,1 kilometer aan 7,7 procent). Vanaf daar houdt het ook niet meer op, met ritten richting Morzine (vier cols), de Mont Blanc (drie cols), een klimtijdrit richting Combloux, en de Col de la Loze (vier beklimmingen, koninginnenrit) als ongelofelijk zware ritten dertien tot zeventien. Eigenlijk hoef je deze Tour maar tot dan goed te zijn, want bizar veel volgt er niet meer.

Tam einde Tour 2023 met twee vlakke etappes en één Vogezen-rit

Rit achttien en negentien zullen namelijk voor de snelle mannen zijn, met vervolgens weliswaar een knallend slotstuk op de voorlaatste dag. Een rit die afgekeken lijkt van de Vuelta, daar het al jaren zo is dat de voorlaatste ritten van de Spaanse ronde kort, zwaar en onoverzichtelijk zijn. Sowieso heeft deze Ronde van Frankrijk wel wat weg van zijn Spaanse broertje en dan met name de editie van 2020. Ook die begon in het Baskenland, kende één klimtijdrit (weliswaar wel een stuk langer), vele overgangsritten en zeer zware bergritten. En belangrijker nog: het bleef tot de laatste dag spannend tussen Primoz Roglic en Richard Carapaz, wat de ASO ook met de komende Tour zal ambiëren. Roglic won destijds, met hulp van Vingegaard.

Samenvattend kunnen we stellen dat het middenrif van deze Tour er toch echt wel uitspringt, maar dat van dag één tot twintig bij de les blijven een cruciale factor zal zijn. Daarbij kan het lonen om net zoals dit jaar met meerdere kopmannen aan de start te staan, gezien het beperkte aantal échte aankomsten bergop is het dus opnieuw weer van belang dat het ploegenspel bij teams als Jumbo-Visma, UAE-Team Emirates en INEOS Grenadiers gespeeld kan worden.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)