Wielerwereld kijkt met open mond naar magische Pogacar: 'Wel mazzeltje dat Vollering hem niet kan terughalen'

Iedereen rekende erop, maar dat Tadej Pogacar zondag zijn allereerste regenboogtrui binnen zou slepen met een aanval van iets meer dan honderd kilometer... Lange tijd met nog wat steun van anderen, maar vanaf iets meer dan vijftig kilometer allemaal solo. Op het tandvlees in de absolute slotfase, maar iedereen keek er met open mond naar. Op X werd die verbazing perfect weergegeven door de daar actieve wielerfanaten. Ook de kranten raakten er de volgende ochtend niet over uitgepraat.

Bij L'Équipe nam de onvermijdelijkheid van het schouwspel de boventoon. 'We waren allemaal gewillige slachtoffers aan de start. Weerloze lappenpoppen die klaar stonden om te worden weggevaagd door een race die elektrisch was. Maar toch hadden we ons niet aangemeld voor een rit van drie uur. Een open hartoperatie die ons in een vegetatieve toestand zou achterlaten, volledig verbijsterd.'

Wat we zondag zagen was uniek. Dat wilde de Franse krant graag benadrukken. 'Laten we de geschiedenis, de kilometers, de strategieën een tijdje vergeten en laten we proberen een stukje van deze pure waanzin, deze furie bij ons te houden, want het is zeldzaam om iets te proeven dat zo dicht in de buurt komt van de absolute schoonheid, van de essentie van wielrennen in het algemeen en van een wereldkampioenschap in het bijzonder.'

Met de vroege aanval nam de Sloveen zijn concurrenten in een houdgreep. 'Tadej Pogacar sprong hen zeker naar de keel voordat ze zelfs maar hun handen in hun zakken konden steken om de zakmessen eruit te halen, maar hoe konden Remco Evenepoel en Mathieu van der Poel denken dat ze hem een ​​meter vrijheid konden geven? De Belg gaf na de finish toe dat hij dacht dat het om zelfmoord ging.'

Lees verder onder de foto!

L'Équipe zet Pogi in rijtje met Hinault en Van Vleuten

Maar zelfmoord was het zeker niet. 'Pogacar had het risico genomen om in de leegte te springen, waar zijn rivalen niet klaar voor waren en wat hen de overwinning kostte. Vervolgens probeerden ze tevergeefs verder te gaan, waarna de hardheid van de route de resterende mankracht verbrak. Ze hadden niet langer de middelen om terug te keren en van daaruit was het ieder voor zich, wat de collaboratie zou schaden.'

'In Zwitserland maakte hij na een hevig gevecht de beste renners ter wereld tot slaaf. Binnenkort zullen er geen verwijzingen meer zijn naar het verleden, geen vergelijkingen. Het verhaal is nu van hem', zo sloot het Franse medium de lofzang af.

In een verdere analyse vergeleek L'Équipe de prestatie met andere mythische solo's in de wielergeschiedenis. Namen als Fausto Coppi en Eddy Merckx komen natuurlijk voorbij, maar op een wereldkampioenschap zijn er maar drie namen die een vergelijkbare tocht neerzetten. Vittorio Adorni zette het WK van 1968 naar zijn hand na een solo van negentig kilometer. Dit was echter na een ontsnapping die ontstond om de grote favoriet Merckx de nek om te draaien. Bernard Hinault won in 1980 na een aanval van 150 kilometer, maar dat was niet volledig alleen en bovendien waren de omstandigheden in Sallanches zo bar dat er maar vijftien renners finishten.

Dat een topfavoriet op deze manier van zo'n afstand iedereen al de hielen laat zien is dus nog nooit gebeurd op een WK. Nou ja, bijna nooit. Want vijf jaar geleden besloot Annemiek van Vleuten op 104 kilometer van de finish alleen op pad te gaan. Niemand zag de Nederlandse nog terug en met een voorsprong van meer dan twee minuten kwam zij over de streep in Harrogate. Het feit dat de prestatie van Pogi alleen met deze bizarre beproeving vergeleken kan worden spreekt boekdelen.

Lees verder onder de foto!

Gazzetta: 'Twee reuzen waren kleiner dan Pogacar'

Merckx zei dat Pogacar wel een gek moest zijn om van zo ver aan te vallen. 'Ja, maar een briljante gek!', stelt een lyrisch La Gazzetta. 'Alleen Tadej Pogacar kon een aanval van zo ver bekokstoven. Maar hij die wij altijd als de oudste moderne kampioen hebben beschouwd, heeft een moed die zelfs nog groter is dan zijn ambities. Tadej is niet alleen een absolute kampioen, maar de enige in het wielrennen die alles kan winnen, van Milaan-San Remo tot de Ronde van Lombardije.'

De Italiaanse krant zag dat grote kampioenen Evenepoel en Van der Poel gewoonweg te kort kwamen. 'De laatste twee wereldkampioenen hebben dezelfde neiging tot spectaculaire opvoeringen als Tadej, maar op dat moment dachten ook zij dat het een gok was, waanzin. Ze waren twee reuzen die kleiner zijn dan Pogacar. We hadden de indruk dat Tadej zijn inspanningen regelde om een ​​geruststellende marge te behouden zonder ooit overboord te gaan.'

Vergelijkingen worden direct gemaakt met Coppi, Hinault en Merckx. 'Maar alle referenties, alle details van deze prestatie zijn er om ons te vertellen dat deze prestatie van Pogacar nu al legendarisch is. Op 26-jarige leeftijd heeft Tadej al 3 Tours, een Giro d'Italia en monumenten als Vlaanderen, Luik en Lombardije gewonnen. Het WK was een natuurlijke volgende stap in zijn geweldige reis.'