Interview | Maurits Lammertink over onzekerheid, hard vallen én weer opstaan

Met teams als Jo Piels, Vacansoleil DCM, Roompot Charles en nu Circus - Wanty Gobert rijdt Maurits Lammertink vooral in de marge van het profpeloton. Dat weerhoudt hem er echter niet van om op zijn tijd flink te keer te gaan op de weg. In de Leiderstrui sprak met de 29-jarige Lammertink over de pieken en dalen van een wielerprof.

Wielrennen begin je niet net als voetbal al op heel jonge leeftijd. Ook Lammertink trapte eerst tegen een bal aan, voordat hij op een fiets ging zitten. ‘Ik heb dat gedaan tot mijn twaalfde, maar merkte toen dat ik het minder leuk begon te vinden. Ik ging met een paar klasgenootjes op de zondagen mountainbiken in het bos. Eén van die jongens was Bas Stamsnijder, die kwam al uit een echte wielerfamilie. Zo zijn mijn broertje en ik het wielrennen in gerold.'

Als belofte kwam Lammertink terecht bij de ploeg van Herman Snoeijink, de Asito-wielerploeg. Herman is nog steeds zijn huidige trainer. ‘We werken al lang samen. Via hem en wielerclub De Jonge Renner ben ik in 2011 bij Jo Piels terecht gekomen. Ik heb onder Han Vaanhold veel geleerd. Daarna als prof naar Vacansoleil DCM, een korte periode helaas. De ploeg hield er voor mij na anderhalf jaar mee op te bestaan. Het was een fijne ploeg om in te rijden als neo, zeker omdat er veel Nederlanders reden.’

Het artikel gaat verder onder de foto!

Lammertink: 'Na die val was ik volgens mijn vrouw een ander persoon'

Lammertink deed een stapje terug naar Jo Piels en in 2014 startte Michael Zijlaard het Orange- project. ‘Ik kreeg eind dat jaar opnieuw de kans prof te worden na goede resultaten bij Piels. Het was een mooie tijd die eerste twee jaar bij Roompot.' In 2016 pakte hij voor die ploeg het eindklassement van de Ronde van Luxemburg, een jaar later namens Katusha de vierde etappe van de Ronde van België. Het zijn samen met een ritzege in de Tour du Limousin van 2014 zijn enige overwinningen. ‘Het mooiste blijft toch om juichend over de streep komen. In Luxemburg werd ik drie keer tweede. Juichen na een Ardennenrit vind ik dan persoonlijk toch mooier', doelt hij op zijn enige succes in België.

Minder mooi was zijn zware val in de Ronde van Zwitserland van 2016, die hem altijd zal bij blijven, zowel fysiek als mentaal. ‘Pas een jaar na de val kon ik zeggen dat ik weer mijn niveau had van ervoor. De overwinning in België was ongeveer een jaar na de crash. Toen had ik weer als vanouds de benen. Ik heb een flinke hersenschudding opgelopen, daar heb ik nog altijd last van. Vooral mijn korte termijn-geheugen is echt slecht geworden. Volgens mijn vrouw ben ik als persoon ook wat veranderd sinds die tijd. Zo’n val hoop ik nooit meer mee te maken. Als je volledig herstelt van een blessure, draag je dat normaliter niet meer mee.'

'Flink geld verdienen bij Katusha? Dat viel voor mij wel mee'

Ondanks zijn maandenlange afwezigheid dwong hij voor 2017 een contract af bij Katusha-Alpecin. Aan die twee jaar in de WorldTour denkt hij graag terug. 'Een leuke periode, ik heb veel mensen leren kennen en veel grote koersen kunnen rijden. Flink geld verdienen? Dat viel voor mij wel mee hoor. Je moet niet vergeten dat ik van Roompot kwam en nog geen hele grote uitslagen had gereden. Ook die val in Zwitserland kwam er nog tussendoor, waardoor dat contract bij Katusha nog even onzeker was. Toen ik erbij kwam, waren bijna alle Russen al weg. Katusha werd steeds meer een internationale ploeg. De voertaal was gewoon Engels.'

Lammertink is dankzij zijn tijd bij Katusha wel een renner die alle drie de grote rondes heeft gereden. In 2017 reed hij de Tour de France, in 2018 de Giro en de Vuelta. De Tour genoot echter altijd zijn voorkeur. 'De grootste koers van het jaar en alles wat eromheen komt kijken maakt het heel speciaal. Bij Katusha kreeg ik de kans om hem te rijden. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen van Azevedo (ploegleider bij Katusha, red.). Ik hoop de Tour in de toekomst nog wel een keer te rijden.'

Het artikel gaat verder onder de foto!

Vechten voor de punten bij Circus-Wanty Gobert 

Via Katusha belandde Lammertink in 2019 bij Roompot - Charles en toen ook die ploeg ermee ophield, meldde Circus - Wanty Gobert zich. De overgang bij die ploeg verloopt vooralsnog goed. Lammertink kende al veel renners en de staf is grotendeels hetzelfde als bij Vacansoleil DCM. Alleen een val in de winter gooide zijn programma ietwat in de war. Hij ontwrichtte zijn duim. ‘Eigenlijk was het maar een onschuldige valpartij, een schuiver zoals soms gebeurt. Ik had wat schaafwonden, maar die duim was meteen niet goed. Helaas kost zoiets veel tijd om volledig te herstellen. Pijnvrij is het allemaal nog niet. Tot voor kort trainde ik nog met een brace. Het kost tijd voor het weer honderd procent hersteld is.'

De renner zit echter alweer op de fiets en reed in de Ruta del Sol al naar een knappe tiende plaats in de derde etappe. Via de Faun-Ardèche Classic en Royal Bernard Drome Classic werkt hij nu toe naar de Strade Bianche in Italië. ‘Daar wil ik altijd echt goed gaan zijn, maar ik heb wat achterstand opgelopen door die duimblessure. Na de 7e maart ga ik verder toewerken richting de klassiekers Brabantse Pijl, Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik.'

In de heuvelklassiekers zal Lammertink een belangrijke rol spelen. 'Voor mezelf wil ik mooie uitslagen rijden. Het is bekend dat de punten heel belangrijk zijn voor de ploeg. Daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen. Ik wil vanaf begin april tot en met de Ronde van Romandië helemaal in topconditie wil zijn. In die tussentijd hoop ik vooral te kunnen scoren en mooie uitslagen te rijden.'

Het artikel gaat verder onder de foto!

Videobellen met gezin: 'Lastig om voor koersen weer afscheid te nemen'

De kracht van Lammertink is naar eigen zeggen zijn onzekerheid. ‘En dan de onzekerheid over mijn vorm of conditie. Ik zal daarom nooit minder trainen dan het trainingsschema. Altijd net iets meer. Maar wel met gezond verstand. Altijd blijven luisteren naar mijn lichaam. Zonder deze ijver was ik denk ik nooit zover gekomen in de wielerwereld. Ik blijf altijd gemotiveerd in de koers en geef niet op als het even wat minder gaat. Ik geniet van het spelletje, de tactiek. We fietsen ook door prachtige omgevingen en daar probeer ik ook van te genieten.’

Soms is dat met jonge kinderen thuis een lastige opgave. Gelukkig kan het thuisfront via whats-app en videobellen makkelijk op de hoogte blijven. ‘Tijdens de koers of op trainingskamp videobel ik ’s ochtends even met vrouw en de kinderen voor ze naar school gaan. En vlak voor het slapengaan nog een keer. Mijn kids snappen nog niet heel goed dat hun vader zoveel van huis is voor de koers. Het lastigste vind ik toch altijd weer het afscheid van mijn gezin.’

Lammertink: 'Die kortlopende contracten maken onzeker'

Elk nadeel heb zijn voordeel, zei Johan Cruijff. Dat weet Lammertink ook. Hij benoemt dat het juist leuk kan zijn om voor een kleinere ploeg te rijden. ‘Je rijdt vaker wat kleinere koersen en daarin kunnen renners zoals ik goede uitslagen halen. De verwachtingen die ze bij deze ploeg van mij hebben zijn wel hoog. We willen samen veel uitslagen bij elkaar rijden en veel punten pakken. Ik zou heel graag nog eens bij een grote ploeg willen rijden. Zoals bij Katusha, veelal als helper in de lastige koersen. Een kopman zo lang mogelijk bij te staan in de finale. Maar voor nu zit ik goed op mijn plek bij Wanty. De ploeg zet elk jaar weer een stapje vooruit en ook dit jaar hebben ze zich flink versterkt.’

Wat als er onverhoopt na een aflopend contract of seizoen zich geen nieuwe club aandient? Hoe onzeker is het bestaan van Lammertink? ‘Ik heb wel wat ideeën wat ik wil gaan doen na mijn carrière als renner. Hopelijk is dat voorlopig nog niet aan de orde. Ik concentreer me nu vooral op profrenner zijn en wat daarbij hoort. Het is inderdaad soms een onzeker bestaan, zeker met die kortlopende contracten. Maar is dat eigenlijk niet overal zo? Als een werkgever failliet gaat, dan staat iedereen ook op straat. Ik denk ook dat als de ene deur sluit, er een andere geopend wordt. Ik hoop wel in de wielersport actief te blijven na mijn carrière. Hier liggen toch mijn interesses. Dit wereldje bevalt mij heel goed.’ (foto's: Sirotti)

Gerrit van Loon (e-mail: redactie@indeleiderstrui)