Van Schip gaat dieper in op gitzwarte periode in zijn leven: 'Wilde er niet meer zijn, veel aspecten zijn kut'

Jan-Willem van Schip trad recent naar buiten over zijn mentale problemen en nu de deur geopend is, opent hij z'n hart verder in gesprek met Trouw. De 29-jarige Van Schip, afgelopen zomer nog wereldkampioen Koppelkoers in Glasgow, geeft eerlijk toe dat hij het leven soms niets meer waard vindt.

Een depressie, anno 2023 gelukkig geen taboe meer. Maar nog steeds vindt Van Schip het heftig om te vertellen dat hij soms nadacht over het einde van z'n leven. 'Weet je hoe ver het ging? "Als ik hier een goede aanloop neem en ver spring, dan moet dat genoeg zijn om er helemaal klaar mee te zijn. Met alles." Ik wilde er niet meer zijn.” Dit is wél wie ik ben. Het is anno 2023, ik ben hier tweeënhalf jaar fulltime zoet mee geweest. Ik waardeer dat ik kan zeggen dat het leven soms even niet meer zo leuk is. Veel aspecten zijn gewoon kut.'

Een wereldtitel in Glasgow was dan ook mooi, maar Van Schip kan het ook relativeren. Eigenlijk ging het sinds 2019 mis voor de goedlachse Nederlander, voor wie de coronaperiode zwaar viel. Hij kwam in de knoop met zichzelf en dat ging van kwaad tot erger. De combinatie weg en baan hielp daar niet aan mee. 'Beide disciplines combineren is intensief. Te intensief, weet ik nu. Ik heb het altijd fucking lastig gevonden dat ik nergens, op Roompot na, een langer contract kreeg. Ik fietste hard genoeg.'

Van Schip nam afscheid van de weg

'Het wegwielrennen is niet veilig', zegt hij dan, doelend op de constante drang naar prestaties, omdat contracten zo schaars zijn. Van Schip voelde dat het niet meehielp, dat hij altijd zo open en eerlijk is. 'Je ziet gewoon wie ik ben. Met mijn volle ziel en zaligheid. Alleen het nadeel is dat kwetsbaar en dicht bij jezelf zijn bij anderen gezeik oplevert. Als ik eerlijk ben, en dat ook uitstraal, zijn er mensen die dat anders zien en dan hebben zij ineens een probleem met mij.'

Er volgde een zoektocht naar zichzelf, middels therapie en EMDR. Hij sloot het wegwielrennen af en dus zien we hem alleen nog terug op de baan. 'Of ik nog houd van wegwielrennen? Goede vraag, weet ik niet zo goed. Ik kan inmiddels wel gelukkig worden zonder de weg. Dat voelt als mijn mooiste overwinning, meer dan de wereldtitel. Leuk dat ik die heb, maar ik vind het nog leuker dat ik kan zijn wie ik ben. En dat het na al die jaren weer goed met me gaat.'