Nibali verrast vriend en vijand met knappe aanval en schitterende zege in Milaan-Sanremo

Vincenzo Nibali heeft op weergaloze wijze Milaan-Sanremo gewonnen. ‘De Haai van Messina’ viel aan op de Poggio, zag de concurrenten naar elkaar kijken en hield het maar net vol tot de finish.

Vroeg in de ochtend was het al tijd voor de start, met 294 kilometer voor de wielen. Het regende hard in de eerste anderhalf uur, maar dat weerhield negen renners er niet van om weg te springen. Matteo Bono, Sho Hatsuyama, Evgeny Koberniak, Mirco Maestri, Jacopo Mosca, Charles Planet, Lorenzo Rota, Guy Sagiv and Dennis Van Winden fietsten na vijftig kilometer een voorsprong van zes minuten bij elkaar. Daarachter behielden de sprintersploegen de controle.

Na anderhalf uur brak de zon even wat door, maar de renners kregen toch vooral druppels op de helm in de kilometers die volgden. Als de regenjacks soms even uit konden, kon het tempo ook omhoog en daalde de voorsprong van de voorste negen naar onder de vier minuten. Onder meer Quick-Step Floors (Elia Viviani) en Bora-Hansgrohe (Peter Sagan) hielden het tempo in het peloton hoog.

Mede door de kou en de nattigheid kwam niet iedereen ongeschonden uit de openingsfase. Zo zaten André Greipel en Alexander Kristoff ogenschijnlijk met schade op de fiets en onder meer Nikias Arndt (Team Sunweb) en Lukasz Wisniowski (Team Sky) moesten zelfs opgeven na een val. Op zeventig kilometer van de meet vonden de meeste renners het hoog tijd om de kleren uit te trekken, vlak voor de bevoorrading. De kopgroep nam daar ook de tijd en had op 66 kilometer nog een voorsprong van 2.40.

Zoals gebruikelijk werd het nerveus op bijna vijftig kilometer van de finish. De korte klimmetjes van de Capo Mele, Capo Cervo en de Capo Merta brengen normaal gesproken geen beslissingen, maar de grote mannen wilden hier al wel een beetje van voren zitten. In de afdaling van de Capo Cervo gingen er twee van EF Education-Drapac tegen de grond, waaronder sprinter Daniel McLay. Het peloton reed ondertussen hard door en het gat met de kopgroep daalde dan ook fors; na de Capo Cervo waren er nog enkele tientallen seconden over.

Reden genoeg voor de koplopers om gas te geven. Er bleven er vier over, waarvan Maestri het initiatief nam. Met nog een half minuutje voorsprong op het peloton, waar door de stress ook enkele andere renners tegen de grond gingen, was het een laatste poging op wat televisietijd. Sagiv nam bij de vier het initiatief in de afdaling van de Capo Merta. De renners waren daar op weg naar de Cipressa, met de top op 28 kilometer van de finish, waar doorgaans de wedstrijd openbreekt. Marcel Kittel was er op dat moment al niet meer bij, hij moest door het hoge tempo passen op de Capo Merta. Hij sloot nog wel weer aan.

De vier overige vluchters werden nog voor de start van de Cipressa ingerekend en dus konden de grote mannen daar los. In verschillende treintjes werd de op één na laatste klim van de dag aangevallen. Terwijl Kittel er opnieuw af ging, hield Groupama-FDJ het tempo hoog en vielen er op de Cipressa verder nog geen grote slachtoffers, simpelweg omdat het tempo lang niet hoog genoeg lag. Daar moest Dylan van Baarle verandering in brengen. Met Michal Kwiatkowski in zijn wiel ging de deur achteraan wel iets meer open en slonk het peloton wat meer.

Tijd voor de afdaling, met hier en daar wat natte plekken en Groupama-FDJ weer met het initiatief op kop. Ook hier werden echter geen kloven geslagen, iedereen was bij de les. Het moest dus op de Poggio gebeuren. Achteraan vielen er nog wat renners weg door een val, met wederom Mark Cavendish met een harde crash, en vooraan ging Jempy Drucker er vandoor. Bahrain-Merida, met Sonny Colbrelli en Vincenzo Nibali sterk ogend, verzorgde de achtervolging. Nibali was degene die het na enkele speldenprikken zelf probeerde. Hij had snel een gat.

Kwiatkowski en Sagan, die naar elkaar keken, moesten plots in de achtervolging, maar Nibali mocht met tien seconden voorsprong beginnen aan zijn specialiteit: de afdaling. In de afdaling nam iedereen veel risico, met Matteo Trentin en Sagan voorop het peloton. Nibali zag zijn voorsprong niet slinken; met nog drie kilometer verdedigde hij tien seconden. Trentin kwam los in de laatste twee kilometer en kwam dicht tot Nibali. Trentin liet het echter lopen, het peloton was op volle gang. Quick-Step Floors nam het heft in handen, maar Nibali mocht de handen de lucht insteken.