Vollering zat stikkapot en ziet WK gravel als één van de zwaarste koersen ooit: 'Ook problemen met voeding'

Op het in Veneto georganiseerde WK gravel was Demi Vollering de absolute topfavoriete bij de elite vrouwen. De 26-jarige Nederlandse leek lange tijd mee te doen om de zege, maar had geen antwoord op een verschroeiende versnelling van eindwinnares Kasia Niewiadoma. Na afloop van de 140 kilometer lange grindkoers doorheen de proseccostreek ging Vollering, die uiteindelijk genoegen moest nemen met het brons, tijdens de persconferentie in op de nodige vragen.

'Heb je ook nog een beetje van de mooie omgeving kunnen genieten?', luidt de openingsvraag aan de winnares van de Tour de France Femmes. 'Euhmm…', laat Vollering vervolgens een gepaste en veelzeggende stilte vallen, om daarna te beginnen aan haar analyse. 'Het was echt heel zwaar. Of ik van de mooie omgeving heb kunnen genieten? Tijdens de verkenning wel, maar tijdens de koers zeer zeker niet. 'Op een bepaald moment was ik een beetje aan het slapen, omdat ik er heel ver doorheen zat. Ik dacht toen zelfs dat als ik zou vallen, ik gewoon zou blijven zitten en de wedstrijd zou laten voor wat hij was. En dan was het ook prima geweest. Toen ik niet veel later keek hoe ver we toen nog moesten, schrok ik wel. We hadden er toen namelijk nog veertig voor de boeg', kenschetst ze hoe bizar zwaar het kampioenschap was.

'Ik had ook problemen met m'n voeding, wat het nóg lastiger maakte', is ze nog niet klaar met de opsomming. 'En dan legden de Italiaanse dames er ook nog eens direct vanaf het begin flink de pees op. Kortom, het was een barre overlevingstocht en ik ben helemaal kapot. Ik denk dat dit ook geldt voor de andere deelnemers. Je zeg echt dat iedereen helemaal afgepeigerd was. En dan moest die verschrikkelijk zware finale nog komen. Op de laatste beklimming, die ook loeisteil was, ging Kasia ervandoor. Ik kon haar helaas niet volgen. Gelukkig was Silvia (Perisco, red.) er nog en konden we samenwerken. We zagen Kasia echter niet meer terug.'

Vollering moest in de 'sprint' om het zilver haar meerdere erkennen in Persico

Iemand van het kaliber Vollering heeft in haar carrière als vanzelfsprekend al talloze lastige wedstrijden afgewerkt. Toch zet ze de kruistocht in het noordoosten van Italië zelfs bovenaan het rijtje met moeilijk door te komen races. 'Gravelwedstrijden zijn niet te vergelijken met andersoortige koersen, ook niet met de zware wegritten. Het is echt iets aparts. Ik heb onderweg veel kunnen nadenken en ik besefte dat ik nog nooit een wegrit heb gereden die zo zwaar was als dit wereldkampioenschap. De gravel maakt het zo zwaar. Je moet nog meer dan normaal en op een andere manier gefocust blijven en in de bochten is het nóg gevaarlijker dan in het peloton.'

Toen Niewiadoma al lang en breed gevolgen was, kon Vollering zich klaarmaken voor een strijd om het zilver. Tegenstander? Silvia Persico. Het 'duel' werd uiteindelijk beslist middels een sprint-à-deux, die werd gewonnen door de thuisrijdster. 'Het voelde niet echt als een echte sprint, al zag het er misschien wel zo uit. Ik zat stikkapot en dat gold ook voor Silvia. Toen we Kasia niet meer zagen, besloten om gewoon samen volle bak richting de streep te rijden en dan wel te zien wie er tweede zou worden. Ik kon ook Silvia dus niet meer verslaan. Ze is de verdiende nummer twee', stelt Vollering zich uiterst sympathiek op.

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)