Abdelhak Nouri en Bjorg Lambrecht: de tragische helden van 2 april 1997

2 april 1997 was de dag dat twee families hun geluk niet op konden. De een in Amsterdam. De ander in Gent. In beiden families werd er een zoon geboren. De een heette Abdelhak. De ander heette Bjorg. Twee jongens die zo op het eerste gezicht niets gemeen hadden behalve hun geboortedag. Totdat na een aantal jaar bleek dat beiden een uitzonderlijk talent hadden.

De één kon weergaloos voetballen, zijn tegenstanders voor schut zetten en subtiele passjes geven. De ander kon onbedaarlijk hard fietsen, het liefst bergop, sprintend een steile heuvel op. De kwaliteiten van beiden werden erkend. De een mocht aan de slag bij Ajax. De ander bij Lotto Soudal. Daar lieten ze zien, waarom hen een grote toekomst werd voorspeld. De een werd Europees kampioen met Oranje onder de 17. De ander won bij de junioren de Belgische driekleur.

Er lag een mooie carrière te wachten op Abdelhak Nouri. In 2016 had hij zijn debuut gemaakt in het eerste elftal en in het nieuwe seizoen wilde hij zijn echte doorbraak beleven bij Ajax. Om zijn coach Marcel Keizer daarvan te overtuigen, moest hij een goede voorbereiding draaien. Middenin in die voorbereiding, op een warme zomermiddag in Oostenrijk, ging het mis. In de wedstrijd tegen Werder Bremen ging het mis. Zonder dat er een bal of tegenstander bij hem in de buurt was, zakte hij ineen.

Twee jaar later is Bjorg Lambrecht bezig om behoorlijk naam te maken. Zesde in de Amstel Gold Race, vierde in de Waalse Pijl en beste jongere in de Dauphiné. Hij maakte indruk. Tijdens de Ronde van Spanje zou hij het vertrouwen krijgen om als kopman te worden uitgespeeld. Aan de start zou hij nooit arriveren. Want tijdens de Ronde van Polen miste hij een bocht en kwam hij hard ten val tegen een betonnen duiker.

Voor beide talenten, frêle onbevangen mannetjes van een meter zeventig, was de gedroomde carrière ineens vervlogen. Vandaag is het hun 23e verjaardag. De een viert die voor het eerst in twee jaar weer in zijn eigen huis in Nederland, werkend aan zijn revalidatie. In het huis in Vlaanderen is de ander voor het eerst absent, toekijkend vanuit de hemel.

Kasper Hermans