Column: Keuze van Tom Dumoulin een wijze les voor ons allen

Het kwam voor velen als donderslag bij heldere hemel. Ook ik moest een paar keer knipperen toen ik het bericht voorbij zag komen op mijn telefoon. Een appgroep was ontploft, op Twitter verdreef Dumoulin het Coronavirus heel even naar de achtergrond. Een prachtige wielrenner, een fijne persoonlijkheid, een kampioen. Hij stopt, in ieder geval voor even.

Een makkelijke keuze is het niet geweest. Wel een keuze waar de Limburger al lang over na heeft gedacht. In meerdere interviews was dat al wel door de antwoorden heen te lezen. Na een raar seizoen met het terugkeren van een lastige blessure, het rijden voor een nieuwe ploeg, hoge verwachtingen en dan ook nog de invloed van Corona leek 2021 het jaar te moeten worden voor Dumoulin. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, met weer wat koershardheid in de benen.

Aan het einde van het vorige seizoen was er nog de hoop dat in het huidige jaar de koersen allemaal weer normaal gereden zouden kunnen worden. Met een frisse Dumoulin in de ploeg, samen met Kruijswijk en Roglic zag de Tourploeg er prachtig uit voor Jumbo-Visma. We weten nu allemaal dat dat niet zal gebeuren. Corona blijft zijn invloed hebben op het wielrennen, maar natuurlijk ook op een ieder daar buiten. Mensen worden beperkt in de dingen die ze graag zouden doen, of misschien nog wel meer in de dingen die ze gewend zijn te doen. Het zal vast hebben meegespeeld dat Dumoulin juist in deze periode de beslissing heeft gemaakt en misschien wel kon maken.

Corona dwingt ons bijna tot zelfreflectie

Over de keuze van hem hoef ik het verder niet te hebben. Dat is, vanzelfsprekend, helemaal aan hem. Wie ben ik om daar iets op aan te merken? Ik denk wel dat er in dit besluit meer zit, een les voor iedereen. Een les in een lastige periode in het leven van veel, zo niet alle mensen. Doe ik wat ik graag wil of doe ik iets omdat mensen verwachten dat ik dat doe? Waarom doe ik wat ik normaal doe? En ga ik straks, als de situatie iets terugkeert naar het oude normaal, weer terug naar mijn oude patronen?

Corona dwingt ons bijna tot zelfreflectie, tot een tijd van bezinning. Zit je thuis door de avondklok? Zet je prioriteiten eens op papier. Voor de crisis, tijdens de crisis en wat wil je als we straks in rustiger vaarwater zitten? Het zal niet de bedoeling zijn geweest van Dumoulin, hij is de meeste mensen al een stap voor. Hij kiest wat zijn hart hem ingeeft. Als wielerliefhebber hoop ik hem natuurlijk terug te zien in het peloton, maar uiteindelijk kan je toch maar een ding wensen: Dat hij een gelukkig mens is. Een wijze les voor ons allen.

Door: Aljan Wassens