Column: Maakt Pogacar een einde aan de treintjes bergop?

Hoe goed het in dit land ook ging, er was in ieder geval één ding waar je over kon zeiken. Geel-blauw, vaak te laat, met vertraging, midden in de nacht een uur stilstaan bij station Meppel zonder enige mededeling. Lang leve de NS. In een zomer die werd gedomineerd door Corona ging de aandacht wat meer uit naar een andere trein, die van Jumbo-Visma in de Tour. Het leek de overwinning te brengen maar leverde uiteindelijk vooral een hoop vragen op. Zagen we het begin van het einde van de trein bergop?

Een blauw-zwarte trein. Jarenlang was het een zekerheidje in de Franse bergen in juli. Stannard, Rowe, Kiryienka, Poels, Landa, Henao, Thomas en Nieve om maar een rijtje te noemen. Dit jaar veranderde de trein van kleur. Martin, Grøndahl Jansen, Gesink, Bennett, Van Aert, Kuss en Dumoulin waren de pionnen. De sterkste ploeg reed de afgelopen jaren kilometers lang op kop. Beuken tot waar de wattagemeter aangaf dat het kon.

Kopman, drie ploeggenoten en twee concurrenten

Het standaard beeld werd het, in de laatste twee kilometer bergop bestond het peloton nog uit zes man. Eerst was het Froome met drie ploeggenoten en twee concurrenten, die niks anders konden dan in het wiel blijven hangen en hopen dat het niet nog harder zou gaan. Nu waren het Roglic, Kuss en Dumoulin, samen met twee, drie en soms vier anderen die het konden bijbenen.

Deze Tour, dat was de verwachting, zouden twee treinen tegen elkaar racen. INEOS Grenadiers zou de strijd aan moeten gaan met een nieuw machtsblok, de mannen van Jumbo-Visma. Door omstandigheden, de vorm van Thomas en Froome, de valpartij van Sivakov en uiteindelijk ook de mindere benen van Bernal kwam die tweestrijd er niet. Lang leek het er daardoor op dat de gele trein de macht had overgenomen en onbedreigd het geel naar Parijs zou brengen.

Vragen na de tijdrit met de kennis achteraf

En toen was er een Sloveen, niet in het geel maar in het wit. Tadej Pogacar, de man die een einde maakt aan de treintjes bergop? Een minuut voorsprong voor Roglic op zijn landgenoot, dat zou toch genoeg moeten zijn voor een begenadigd tijdrijder? Hoe het afliep is een ieder bekend. Zelfs de mensen die het wielrennen maar met een schuin oog volgen, moet het zijn opgevallen. Zaterdagmiddag 19 september, een historische dag.

Na de tijdrit hopen de vragen zich op. Had er anders gekoerst moeten worden in de twee en een halve week voor de dag waarop alles fout ging? Waar had nog meer tijd gepakt moeten worden? Hebben we eigenlijk niet de hele Tour op kop gereden voor Pogacar? Het is allemaal met de kennis achteraf. Op het moment dat het toch fout loopt, was het opeens de hele Tour de verkeerde tactiek. Terwijl bijna iedereen het er over eens was dat Roglic in een luxepositie de tijdrit in ging. De magische benen van Pogacar beslisten uiteindelijk dat er anders naar gekeken zal worden.

Wie durft Pogacar als wagonnetje mee te nemen?

Toch wordt het interessant, de gevolgen die deze uitslag voor de komende grote rondes en met name de Tour zal hebben. Gaan we volgend jaar gewoon weer een strijd tussen de treinen van Jumbo-Visma en INEOS Grenadiers krijgen? Gaat UAE-Team Emirates zijn eigen trein versterken en krijgen we een driestrijd? Of moet er juist wat nieuws verzonnen worden? Want welke trein durft Pogacar als wagonnetje mee te nemen? En wie zegt dat er geen nieuwe wagonnetjes aan koppelen?

Bij de NS hebben ze heel wat problemen met treinen en ik ben bang dat ze er daar voorlopig niet uit gaan komen. Het probleemstuk waar de Tourploegen mee kunnen komen te zitten de komende jaren kan wel eens een stuk interessanter worden. Komt er een andere dienstregeling of zagen we dit jaar die ene uitzondering die het gewone juist gewoon maakt? De treintjes in de Tour van 2021, ik kan nu al niet meer wachten. (foto: Sirotti)

Aljan Wassens