Zoals elk jaar gaan er ook in 2021 nieuwe talenten, jong of als laatbloeier, de overstap naar de top van het wielrennen wagen. Sommigen zullen slagen en eeuwige wielerglorie vergaren, anderen zullen misschien ambities bij moeten stellen en zich in een dienende rol moeten plaatsen en een paar zijn na een jaar alweer weg. In de Leiderstrui brengt met regelmaat een nieuw gezicht in beeld en gaat dieper in op de resultaten, kenmerken en verwachtingen van de renner. Vandaag: Javier Romo van Astana-Premier Tech.
Naam | Javier Romo |
Nationaliteit | Spaanse |
Leeftijd | 22 (06-01-1999) |
Specialiteit | Heuvels, middengebergte |
Huidige ploeg | Astana-Premier Tech |
Vorige ploeg | Cafés Baqué |
Belangrijkste resultaten | 5de GC Coppi e Bartali 2021, Nationaal kampioenschap Spanje U23 2020 |
Met Primoz Roglic als schansspringer, Michael Woods als middenafstandsloper en Remco Evenepoel – die in zijn jeugdjaren tegen een bal trapte - rijden er in het peloton verschillende voorbeelden rond van sporters die succesvol de overgang van een andere sport naar het wielrennen hebben gemaakt. Mogelijk wordt ex-triatleet Javier Romo het volgende succesverhaal. Wie hij is, leest u in de IDL Neo.
Romo van succesvol triatleet tot wielrenner
Romo was tot begin 2020 een talentvol triatleet. Zo werd hij in 2019 tiende op het Europees kampioenschap voor beloften en was hij alleszins van plan om ook op het profniveau sterk mee te draaien. De uitbraak van de coronapandemie gooide de carrièreplanning van de Spanjaard echter op zijn kop. Door de langdurige lockdown - begin 2020 - waren triatlonwedstrijden aanvankelijk uitgesloten en dankzij een trainingsrit met eeuwige fietser Óscar Sevilla kwam de optie van een carrière als wielrenner enigszins uit de lucht vallen.
‘Hij zei: waarom ga je niet proberen te wielrennen? Omdat het mij goed afging’, vertelde Romo al eens in gesprek met Ciclored. De Spanjaard tekende vervolgens voor het kleine ploegje Cafés Baqué en reed in zijn eerste koers naar de top tien. Daarna werd het nog mooier; Romo greep namelijk de nationale titel bij de beloften. Daarna tekende hij – mede dankzij de juiste connecties – een profcontract bij Astana.
'Als je geen niveau hebt, dan bellen ze je niet'
‘Ik had het geluk een goede vertegenwoordiger te hebben die mij de mogelijkheid bood om naar Astana te gaan. Als zo’n kans zich voordoet, valt er weinig over na te denken. Het klopt dat ik erg verrast was, want twee maanden daarvoor was ik nog niet eens een wielrenner. Ik was destijds echter vastbesloten om profwielrenner te worden en tegen zo’n aanbod kon ik geen nee zeggen’, aldus Romo in een interview met Ciclo 21.
Hoewel Romo dus geluk had met de juiste connecties, wil hij zijn overgang naar een WorldTour-ploeg allerminst als toeval bestempelen. ‘Ik heb inderdaad geluk gehad, maar dat is niet alles. Ik kom uit een sport waarin ik hard gewerkt heb en als je geen niveau hebt, dan bellen ze je niet', zo stelt de jonge Spanjaard. Waar Romo voor de triatlon al de nodige uren maakte op de fiets, moest hij uiteraard ook trainen voor het zwemmen en hardlopen. De keuze voor de fiets heeft hem wat dat betreft meer vrije tijd opgeleverd. ‘Nu ben ik soms om vijf uur in de middag klaar, maar dan is het ook klaar. Wat dat betreft voel ik mij meer bevrijd dan toen ik aan triatlon deed. Ik heb nu meer vrije middagen.’
Romo presteert sterk in Coppi e Bartali
De grootste uitdaging van Romo voor dit seizoen was - en mogelijk is - om in een peloton te rijden. Tijdens een triatlon is daar immers nauwelijks sprake van. De jongeling maakte zich er alvast weinig zorgen over. ‘Ik heb er geen angst voor. Er zijn verschillende renners die datzelfde proces hebben doorlopen. Ik zal het door ervaring op te doen - en door te kijken naar anderen – leren. Ook heb ik ploeggenoten die mij daarin kunnen adviseren.’
Vooralsnog ziet het er ook naar uit dat Romo weinig problemen heeft met het rijden in een peloton, want hij is vooralsnog weinig tot niet betrokken bij valpartijen en hij weet zich in finales goed te positioneren. Vooral in lastige Italiaanse koersen heeft hij al leuke prestaties weten neer te zetten. Hoewel een achttiende plek in de GP Industria & Artigianato nog niet echt tot de verbeelding spreekt, zat Romo daar echter niet ver van mannen als Bauke Mollema, Mikel Landa, Nairo Quintana en Alejandro Valverde.
In de week van Coppi e Bartali deed hij er een flinke stap bij. Zo eindigde hij in drie stevige etappes door het middengebergte in de top tien, waarvan hij één keer de sprint verloor van een ongenaakbare Jonas Vingegaard.
Javier Romo (links op de foto) verliest de sprint van Jonas Vingegaard in etappe 4 Coppi e Bartali.
Romo: 'Ben ook sterk op het vlakke'
De kwaliteiten van Romo lijken vooralsnog goed aan te sluiten bij die van het puncher-type. Korte klimmetjes tot het middengebergte gaat hem uitstekend af en hij beschikt over de explosiviteit om aan de streep kort te eindigen. Al met al kwaliteiten die je als renner naar mooie prestaties kunnen leiden. Romo ziet zichzelf als een allrounder, met een voorkeur voor het klimmen. ‘Ik kan op alle terreinen goed uit de voeten. Als het omhoog gaat, voel ik mij heel goed, maar ik denk ook dat ik goed moet kunnen tijdrijden. Ik ben een vrij lange renner en dus wat zwaarder gebouwd (1,84 meter, 70 kilo, volgens Procyclingstats), wat betekent dat ik ook sterk op het vlakke ben.’
Romo vindt klimmen dus het leukst, maar of het ultieme klimwerk in het hooggebergte iets voor hem is, moet nog blijken. ‘Dat heb ik nog nooit geprobeerd. Tot nu toe hield ik mij het best staande in wedstrijden met een lastig profiel en ik denk dat ik daar dan ook het beste in kan presteren.’
Aan wedstrijden met een lastig profiel denk je vaak aan een hartslag, die ook constant op en af gaat. De heuvelklassiekers behoren wat dat type wedstrijden betreft tot het hoogst haalbare. Een mogelijk debuut zit er voor een paar van die wedstrijden wel in. De Amstel Gold Race alvast niet, want dan rijdt hij in de Ronde van Turkije. Mogelijk is dat voor Romo beter, want daar is de kans op eigen succes een stuk groter dan in de heuvelklassiekers. Daar staan ploeggenoten zoals Jakob Fuglsang, Alex Aranburu en Alexey Lutsenko namelijk aanzienlijk hoger in de hiërarchie. Vooralsnog althans...
Wilbert van der Velde (e-mail: w.vandervelde@indeleiderstrui.nl)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties