IDL Neo | Wordt Simon Carr na Carthy de nieuwe klassementsrevelatie van EF?

Zoals elk jaar gaan er ook in 2021 nieuwe talenten, jong of als laatbloeier, de overstap naar de top van het wielrennen wagen. Sommigen zullen slagen en eeuwige wielerglorie vergaren, anderen zullen misschien ambities bij moeten stellen en zich in een dienende rol moeten plaatsen en een paar zijn na een jaar al weer weg. In de Leiderstrui brengt met regelmaat een nieuw gezicht in beeld en gaat dieper in op de resultaten, kenmerken en verwachtingen van de renner. Vandaag: Simon Carr van EF Education-NIPPO.

Bijna kon hij de elitekopgroep in de Strade Bianche aanraken, bijna, maar uiteindelijk was het Simon Carr niet gegund. Hij en zijn medeachtervolgers moesten het doen met een bijrol, die voor de neoprof eindigde met een knappe elfde plek. De IDL Neo stelt de verassing van de witte wegen aan u voor.

Waar Carr onder de Britse vlag in het peloton rondfietst, is hij allesbehalve enkel een Brit. Hij groeide namelijk op in Frankrijk en beschikt sinds 4 november 2020 ook over de Franse nationaliteit. Tijdens zijn jeugd beoefende Carr verschillende sporten en had hij zomaar in een andere sport dan het wielrennen prof kunnen worden. Zo deed hij aan karten, waarmee hij twee wedstrijden op nationaal niveau in Frankrijk won. ‘Ik had het niveau om te concurreren met coureurs die tegenwoordig in de Formule 1 zitten, maar het ontbrak mij aan financiële steun. Fietsen is zeker niet goedkoop, maar de autosport is van een ander niveau’, vertelde Carr al eens aan Cyclingnews.

Carr valt op als klimmer

Van de autosport ging Carr verder naar het blessuregevoelige atletiek, om vervolgens via het mountainbiken uit te komen bij het wegwielrennen. Daar maakte hij in het Franse jeugd- en beloftencircuit indruk als klimmer, wat perfect samengaat met zijn fysieke bouw van 1,82 meter en een gewicht van om en nabij de 63 kilo.

Bij de beloften was Carr geen renner waar je het stempel van toptalent zou opplakken. Regelmatig liet hij zich zien met een verdienstelijke uitslag in zware klimkoersen, zoals Le Tour de Savoie en de Giro Valle d'Aosta, maar echte uitschieters ontbraken. Bij de grote ploegen viel Carr dan ook niet op, maar wel bij het Franse Delko Marseille Provence. Hij kreeg een stage aangeboden voor het laatste deel van 2019 en maakte daarin indruk.

Simon Carr rijdend voor DELKO in de Memorial Pantani.

Carr haalt Van der Poel in: 'Dat moment kon ik nauwelijks geloven'

Zo toonde Carr op de korte, maar loeisteile Storhea Summitt (3,3 km aan 10,4 procent) in de Artic Race of Norway zijn klimpotentieel tussen de profs. Na een flinke inhaalrace finishte hij knap als achtste. ‘Toen ik finishte, was ik heel teleurgesteld omdat ik het positioneren voor de klim enigszins verknalde. Ik zat daardoor bij het opdraaien van de klim achteraan de groep van ongeveer veertig renners.'

Hij vervolgt: 'Ik zag (Warren, red.) Barguil en (Mathieu, red.) Van der Poel vooraan aanvallen en ik dacht: dit wordt gewoon onmogelijk. Toen ging ik gewoon vol gas iedereen passeren en op één kilometer van de finish ging ik Van der Poel voorbij, dat moment kon ik nauwelijks geloven’, blikte Carr in gesprek met YouTube-kanaal Charlie, Carbs and Cycling terug.

Lees verder onder de video.

Carr boekt eerste profzege in Baskenland

Bij Delko waren ze daarna overtuigd van de kwaliteiten van Carr en zodoende begon hij op 1 augustus 2020 aan zijn eerste maanden als prof. Waar dat door corona en een knieblessure niet helemaal werd wat hij er van zal hebben gehoopt, kon hij zich in het najaar nog eens goed laten zien, te beginnen met de beruchte Ronde van Portugal, waar minder bekende Portugese en Spaanse renners de bergen opvliegen. De naam van Raúl Alarcón zal alvast een belletje bij menig wielervolger doen rinkelen.

Tussen het Zuid-Europese geweld werd Carr verdienstelijk negentiende en won hij de jongerentrui. Het had niet veel gescheeld of hij had zelfs één van de bergetappes kunnen winnen. ‘Ik kwam in de tweede etappe heel dichtbij. Mechanische pech beroofde mij echter van die kans en ik werd vierde. Aan de positieve kant nam ik wel een overtuigende voorsprong in het jongerenklassement, die ik tot het einde wist te verdedigen’, zei Carr in een interview met PezCycling News.

Simon Carr actief voor DELKO in de Coppa Sabatini van 2020.

Met de kilometers van Portugal in de benen soleerde Carr een week later naar zijn eerste profzege, in de Prueba Villafranca-Ordiziako Klasika. Aanvankelijk verliep de koers echter niet goed voor Carr. ‘Eerlijk gezegd was ik bijna afgestapt, nadat ik op een klim gelost was en tussen de ploegleidersauto’s reed.’ De jonge Brit toonde echter doorzettingsvermogen en dat betaalde zich uit. ‘Ik vocht mijzelf terug naar voren en ik begon mij beter en beter te voelen. Bij het ingaan van de laatste ronde voelde ik mij heel sterk.’

Op de laatste klim plaatste hij vervolgens de beslissende demarrage. ‘Bij het ronden van de top had ik een voorsprong van twaalf seconden op drie achtervolgers en met een tijdrit van tien kilometer maakte ik het af. Ik had geen betere manier kunnen bedenken om het jaar af te ronden!’

Carr mag zich meten met de crème de la crème van de klassementsrenners

Aan het eind van 2020 volgde de beloning voor Carr met een profcontract bij EF Education-NIPPO en ondertussen heeft hij de stap naar de profs met verve gezet. Vanaf zijn eerste koers, de GP la Marseillaise, rijdt Carr aanvallend en is hij in zijn zeven koersdagen tot zover (voor de Tirreno-Adriatico) slechts één keer buiten de top dertig geëindigd, al zij het nipt met een 34ste notering.

Carr lijkt zich makkelijk aan te passen aan een hoger niveau, want in zijn eerste WorldTour-koers kende hij met de elfde plaats in de Strade Bianche gelijk zijn beste resultaat van het nog korte seizoen. Dat resultaat biedt veel perspectief voor de rest van het seizoen, te beginnen met de Tirreno-Adriatico. Daar krijgt hij de kans om zich met de absolute wereldtop qua klassementsrenners te meten. Etappe vier met aankomst op Prato di Tivo zal duidelijk maken waar hij staat ten opzichte van de top van het klassementsrennersgilde; Egan Bernal, Tadej Pogacar, Geraint Thomas, noem maar op, een beter deelnemersveld zul je niet snel vinden.

Carr finisht verdienstelijk als elfde in de Strade Bianche.

Carr: 'Wil een etappe in een grote ronde winnen'

Uiteindelijk hoopt Carr te slagen als klassementsrenner en wie denkt dat hij als lichtgewicht te kort zal komen in het tijdrijden, komt mogelijk bedrogen uit. ‘Tot voor kort werd ik misschien onterecht bestempeld als pure klimmer. Ik kan namelijk een hele goede tijdrit rijden en me goed staande houden in de vlakke etappes. Als amateur was ik in staat om te strijden voor de eindzege in klassementen en ik hoop dat bij de profs ook te gaan doen’, aldus een ambitieuze Carr.

Carr is dit jaar al sterk onderweg en zowel hij als de ploeg kijken gretig vooruit naar wat hij in de komende koersen kan uitrichten. Wanneer is hij zelf eigenlijk tevreden over 2021? ‘Als ik de Tour de France win. Nee, dat staat in het script voor 2022’, grapt Carr. ‘Nee in alle eerlijkheid heb ik de lang gekoesterde ambitie om een etappe in een grote ronde te winnen. Eerst moet ik laten zien dat ik een plek in de ploeg verdien, en als ik dan uiteindelijk een etappe win, dan is het een droom die uitkomt.’ Die droom zou, met de stappen die Carr momenteel zet, alvast dit jaar kunnen uitkomen.

Voor meer IDL Neo, klik hier!

Wilbert van der Velde (w.vandervelde@indeleiderstui.nl)