Interview | Thalita de Jong (25): 'Wilde in 2018 de fiets aan de wilgen hangen'

Thalita de Jong heeft een lastige periode achter de rug. Ze was ‘overreached’ (ernstige overbelasting), vertrok bij haar oude ploeg Experza-Footlogix, maar vond ook een nieuwe ploeg in Chevalmeire. Nog steeds is de voormalig wereldkampioene veldrijden in herstelfase. In de Leiderstrui sprak met haar over het afgelopen jaar, en blikt ook vooruit.

Je hebt weer een ploeg. Gefeliciteerd! Hoe is dit tot stand gekomen?
'Nadat ik bij Experza-Footlogix ben weg gegaan, kreeg ik in september de vraag en het aanbod van een uniek nieuw project, onder leiding van Davy Wijnant. In het begin leek het vooral mooi uitgedacht, ook omdat het met sponsoren niet echt lukte. Ineens kwamen we de juiste mensen tegen en sindsdien is alles gaan rollen. Davy gelooft nog altijd in mijn kunnen en geeft mij het volste vertrouwen en vooral de tijd om te herstellen en terug te komen. Een afscheid is nooit leuk, maar voor mij zelf werkte dit gewoon niet. Het vertrouwen in elkaar was wat zoek geraakt en dan werkt het niet om met elkaar door te gaan.'

Teammanager bij Experza-Footlogix Herremans zei dat je een mentaal probleem had, terwijl je volgens jouw kamp ‘overreached’ was. Waar komt dat misverstand vandaan?
'Overreached is vastgesteld door artsen, daar kun je niet omheen, dus waar dat ‘misverstand’ vandaan komt? Mentaal had ik het zwaar ja, maar dat was omdat ik wist dat er iets in mijn lijf niet goed zat en dat bleek dus ook gewoon. Ik heb mentaal een zware periode gehad, maar zeker ook fysiek. Als je niet kunt doen wat je graag doet, doet dit zeer. En ik raakte ten einde raad, want na al meer dan een jaar met verschillende blessures rond gelopen te hebben, verloor ik dus ook het plezier in het fietsen. Nu ik eindelijk (in juni, red.), via de KNWU, de juiste onderzoeken heb gedaan om tot de conclusie te komen wat mijn blessure nu werkelijk was, ben ik langzaam weer ‘opgestaan’ uit de donkere perioden.'

Afgelopen jaar was een jaar van onderzoeken en herstel. Kan je beschrijven wat je dan doet?
'Dat geeft de vraag al aan, blijven zoeken en onderzoeken, blijven herhalen om te zien of er verbetering optreedt. Verder was het dus rusten, rusten en nog eens rusten. Alles weer op de rails zien te krijgen om dan verder te bouwen. Ik heb geleerd om dus meer naar mezelf te luisteren en zelf te doen wat juist is. Je moet de juiste mensen om je heen verzameld hebben, wat ik gelukkig al had, om hier doorheen te komen. Ook is het helemaal niet vanzelfsprekend dat alles altijd maar goed gaat. Herstel verloopt nooit zoals je wilt of plant, je moet iedere dag aanvaarden wat je gevoel en je lijf aangeeft. Gelukkig had ik de juiste mensen om mij heen die altijd in mij geloofden en mij hierdoor ook steunden.'

Vanaf de val in het veld in Hoogerheide 2017 heb je veel tegenslagen gehad. Is het dan moeilijk de moed te houden dat alles goedkomt?
'Iedereen spreekt altijd maar over de val in Hoogerheide. Uiteindelijk ben ik daar maar anderhalve maand door uit de running geweest. Dat herstelde goed, die spierscheur. De periodes erna waren totaal verkeerd en toen heb ik anderhalf jaar lang gesukkeld en ben ik blijven zoeken tot ik in juni 2018 eindelijk vond wat er met mij en mijn lijf aan de hand was. Het is zeker moeilijk om de moed erin te houden. Als je steeds weer denkt en voelt dat het verbetert en dan het volgende moment in diezelfde week nog voelt dat het niet goed gaat, dan doet dat zeer. Ik heb mijn fiets aan de wilgen willen hangen in 2018. Ik ben blij dat ik dit niet gedaan heb, want ik heb alweer mooie dingen gedaan en meegemaakt.'

Begin 2018 won je in Zonnebeke en leek je helemaal terug. Vervolgens kwamen er gezondheidsproblemen en ging het WK niet lekker. Had dat al te maken met overreached zijn?
'Ik was die dag inderdaad goed, maar dat was meer omdat dat parcours mij goed ligt en ik een ‘betere’ dag had. De dag erna in Leudelange (waar ik ook won), was ik ronduit slecht. Ik werd ziek, de week voor het WK in Valkenburg. Een verkoudheid, die alleen maar erger werd. De dagen voor het WK sliep ik in een hotel met de KNWU, maar tijdens de trainingen voelde ik mij al niet fit. Dat het WK-parcours dan ook zo mega zwaar was, en naar mijn mening niet eens meer iets met cyclocross te maken had, maakt het ook dat alles uitvergroot wordt. Dat ik op acht minuten binnenkwam rond plek dertig, daar had niemand rekening mee gehouden. Uiteindelijk heb ik na de koers mijn temperatuur gemeten in het hotel en had ik gewoon koorts. De bloeduitslagen daaropvolgend waren ook niet positief. Ik was gewoon ziek en had nooit op dat WK mogen starten.

Sowieso was mijn basis niet groot genoeg om al te crossen. Als je dan zo diep moet gaan, en dat terwijl je ziek bent, werkt dat helemaal averechts. Ik was mijn lichaam aan het ‘opvreten’. Geen enkele basis meer en geen weerstand. Toen we enkele maanden later wisten dat ik non-functional overreached was, wist ik wel genoeg. Die gehele periode van de afgelopen anderhalf jaar had te maken met de blessure.'

Nu is er Chevalmeire. Had je verwacht dat je een ploeg zou vinden?
'Ik was er niet mee bezig. Ik wilde eerst weer mezelf worden, weer gelukkig worden in het dagelijks leven en niet bezig zijn met volgende jaren. Ik kijk wel wat er komt en hoe het zal verlopen, dat is hetgeen wat ik heb gezegd destijds. Dus dat ik nu voor de cross een team heb, dat mij ondersteunt in alles, kan alleen maar motiverend werken. Dave Wijnant heeft veel vertrouwen in me, wij zijn niet enkel maar manager en renster. Wij overleggen alles en daardoor is er ook een zeer groot vertrouwen in elkaar, zo ook met Jo Chevalier en Davy Vermeire, die het mogelijk maken om dit team op te starten. We werken met een toekomstplan en hier sta ik volledig achter.'

De laatste berichten waren gelukkig ook positiever over je gezondheid. Hoe is het nu met je?
'Ik moet zeggen dat ik mij de laatste twee weken minder goed voel, ik ben erg vermoeid en trainingen lopen even wat minder. Dit ook omdat ik nu thuis een drukke periode heb gehad. Ik ben veel op de baan geweest voor het team, heb nieuwe onderzoeken gehad, had nog een teamvoorstelling aan de sponsoren en de verplichte kerstdagen. Dat hakt er bij mij in. Ik slaap ook al een maand minder goed en dat voel ik dus overdag. Gelukkig gaat het nu een aantal dagen weer de betere kant op. We wachten nog op de uitslagen van de onderzoeken en testen die ik in Brussel heb gedaan.'

Wanneer zien we je weer in wedstrijden en met welke doelen?
'Dat is nog steeds niet te voorspellen. Alles hangt van dag tot dag, van week tot week af. Sowieso wil ik eerst het plezier in de koers weer terugvinden en hopelijk gaat het steeds een stapje beter. Ik leg voor mezelf geen druk op.'

Ook het wegseizoen komt er alweer aan. Voor welke ploeg rijd je op de weg, want je bent de enige renner bij Chevalmeire?
'Dat klopt, op de weg heb ik nog geen team. Maar ik kan in mijn nieuwe trui van Chevalmeire ook op de weg koersen in kermiskoersen en criteriums. Grote wedstrijden kan ik niet rijden als eenling, maar dat zien we wel. Ik heb al verschillende teams gesproken over mogelijkheden. Maar voorlopig hou ik dit nog open, omdat ik geen flauw idee heb op welk niveau ik zal rijden tijdens mijn rentree en hoe snel ik stappen zal zetten.'

Laatste vraag. In 2016 werd je wereldkampioen in het veld. Zit dat niveau er nog steeds in of is dat lastig in te schatten?
'Het talent vergaat niet, zeggen mensen steeds tegen me. Maar deze blessure en ook alle andere blessures maken het wel dat mijn lijf al flink wat te verduren heeft gehad. Zolang ik mijn eigen plan kan uitwerken, met medewerking van Team Chevalmeire, moet ik steeds stappen vooruit maken. Maar niemand weet hoe lang iedere stap zal duren en dat maakt het lastig om vooruit te kijken en op zulke vragen een juist antwoord te geven.' (foto: Privé-archief De Jong)

Jasper den Boon (E-mail: jasper@indeleiderstrui.nl / Twitter: @JasperdenBoon)