Uit de schaduw: wie is Giro d'Italia-winnaar Tao Geoghegan Hart?

Dat Tao Geoghegan Hart goed kon fietsen, wisten de meeste wielervolgers al. Dat hij in staat zou zijn om op zijn vijfentwinstigste een grote ronde te winnen, kan echter als een grote verrassing beschouwd worden. In de Leiderstrui schetst een profiel van de jonge Brit: wie is hij en waar komt hij zo 'plots' vandaan?

Laten we beginnen bij het begin: zijn naam. In de loop der jaren zijn er veel verschillende uitspraken voorbij gekomen van Tao Geoghegan Hart. Zelfs op het moment van zijn eerste etappezege in de Giro d'Italia hoorde je de Italiaanse commentatoren struikelen over de uitspraak van zijn niet vaak voorkomende naam. Tao is qua uitspraak te vergelijken met het oer-Hollandse 'Theo', de eerste en de laatste G in Geoghegan worden uitgesproken als in het Engelse 'good', de middelste spreek je helemaal niet uit en de eo-klank is voor de Nederlanders vergelijkbaar met een lange ie-klank. Met de uitspraak van Hart gaan we u niet helpen.

Lees verder onder de video: Froome interviewt Geoghegan Hart (2016)

Geoghegan Hart groeide op in Londen, waar zijn vader lange dagen maakte. De kleine Tao hield van sport: hij voetbalde en deed aan zwemmen voordat hij de fiets beklom. Greg Needham, een van zijn voormalige coaches in het jeugdcircuit, zag direct dat Geoghegan Hart 'geen gewone' was. Bij The Guardian vertelt hij: 'Hij was altijd supergemotiveerd en gefocust. Je wist dat er iets speciaals aan hem was.'

Geoghegan Hart kiest zijn eigen weg

En dat klopt: waar veel jonge Britten kiezen voor het baanwielrennen, wist Geoghegan Hart dat hij wegwielrenner wilde worden. In plaats van een opleiding bij de hoogaangeschreven Britse baanploegen koos hij voor een avontuur bij Axel Merckx: jawel, de zoon van.... Merckx haalde Geoghegan Hart naar de Verenigde Staten om te komen rijden voor Axeon Cycling Team. De ploeg focust zich al jaren op het ontwikkelen van wielertalent en levert de laatste jaren al mooie namen af aan de profs. Naast Geoghegan Hart reed bijvoorbeeld ook die andere revelatie, João Almeida, voor de ploeg. Ook Ruben Guerreiro is afkomstig uit deze gelederen.

De Brit met Schotse roots vestigde direct zijn naam in het beloften- en Amerikaanse wielercircuit. Fans van de sport die wel eens 's avonds rondjes als de Tour of California meepikten, zagen daar de naam van Geoghegan Hart meer dan eens verschijnen, maar winnen deed hij niet vaak. Het was overtuigend genoeg voor de ploegleiding van Team Sky om hem in 2017 te laten debuteren op het hoogste niveau.

Het duurde tot 2019, toen hij al bezig was aan zijn tweede jaar bij Team Sky, tot hij in een Europese koers een keer voor eigen kans mocht gaan. Dat was in de Tour of the Alps, waar hij in de eerste etappe direct zijn handen in de lucht mocht gooien. Winnen proeft naar meer en Geoghegan Hart had de smaak goed te pakken: een paar dagen later won hij in diezelfde ronde nóg een keer. Zijn ploeg domineerde sowieso die ronde, want Pavel Sivakov won als klap op de vuurpijl ook nog eens een rit en het eindklassement.

Falende kopmannen bieden unieke kans voor Geoghegan Hart

Veel kansen krijg je als jonge renner niet als je in een ploeg als Sky, of later INEOS (Grenadiers) rijdt. Geoghegan Hart zag niet alleen Sivakov bij het team komen, maar ook Egan Bernal en Iván Ramiro Sosa. Met al gevestigde namen als Chris Froome, Geraint Thomas en later ook Richard Carapaz leek het er niet op dat de jonge Brit snel zijn eigen kans zou mogen gaan in een grote ronde. Het was dan ook helemaal niet gepland dat hij hier in de Giro d'Italia plots kon winnen.

Geoghegan Hart heeft perfect kunnen profiteren van de wisselvallige prestaties van de INEOS-kopmannen in aanloop naar de Tour de France. De ploegleiding zag in dat Froome en Thomas niet goed genoeg waren om mee te strijden voor de gele trui, waardoor Carapaz opgeroepen werd voor de dubbel Tour-Vuelta. De Ecuadoraan had normaal moeten fungeren als kopman in de Giro, maar werd daar vervangen door Thomas. Die leek goed in vorm te zijn, maar zag zijn ambities in rook opgaan door een pijnlijke val over een bidon.

Lees verder onder de foto.

Na het debacle van de Tour wisten de jonkies van INEOS Grenadiers in de Giro zeer goed raad met de vernieuwde omstandigheden. Filippo Ganna zette het goede voorbeeld met drie etappezeges, waarna ook Geoghegan Hart aan het winnen sloeg. Een ontketende Rohan Dennis in de laatste bergetappes bleek het laatste zetje te zijn voor een nieuwe Brtise winnaar van een grote ronde. In de tijdrit bleek Jai Hindley absoluut geen partij te zijn voor de volgende superstar van het vaderlandse wielrennen, zoals Bradley Wiggins hem noemde: Tao Geoghegan Hart is definitief uit de schaduw van zijn ploeggenoten gestapt.

Jannick van der Hooft - j.vanderhooft@indeleiderstrui.nl / Twitter: @jannick_der