Iserbyt heeft iedere dag last van zenuwpijn in zijn been: 'Dit is geen blessure, dit is mijn manier van leven'

Eli Iserbyt heeft in een statement op zijn Instagram-pagina tekst en uitleg gegeven over zijn zenuwpijn, waardoor hij zondag tijdens de Wereldbeker Namen moest opgeven. Een vervelende blessure - genaamd het Piriformis-syndroom - teistert de Belgische veldrijder al twee jaar lang, maar hoe te verhelpen? Niemand die het weet.

In Herentals kende Iserbyt nog een kleine overwinning, door bonificatiesecondes op te rapen en Van der Haar kapot te rijden om zo de leider in de algemene rangschikking van de X2O Trofee te worden. Zondag gaf hij op, door zenuwpijn en een domme val. 'Ik was niet echt met die wedstrijd bezig omdat ik heel wat last had van mijn linkerbeen, door die zenuwpijn. Dat is iets waar ik de laatste jaren al wel is mee wil sukkelen. Ik probeerde dat te verhelpen, maar dat lukte niet echt', vertelde hij In de Leiderstrui. Nu gaf hij middels een statement meer tekst en uitleg.

Tekst gaat door onder de foto

Iserbyt heeft iedere dag pijn in zijn been, maar een antwoord of een oplossing is er nog niet

'Het verhaal begint twee jaar geleden', start de West-Vlaming zijn verhaal. 'Ik begon dat veldritseizoen van 2022 met wat ongemak in mijn linkerbeen.' Iserbyt dacht: zal allemaal wel meevallen, maar niks bleek minder waar. 'Ik wist niet dat dit het begin was van een frustrerende zoektocht naar verlichting. Dat gevoel van ongemak veranderde in pijn, en die pijn leidde tot krachtverlies. Na veel frustrerende momenten bleef ik achter met talloze onbeantwoorde vragen: wat is het? Wat kunnen we eraan doen?'

Het antwoord tot op de dag vandaag: niet zoveel. 'Van opstaan tot naar bed gaan, de pijn was, en is nog steeds, altijd aanwezig. Het wordt veroorzaakt door een zenuw in mijn linkerbeen. Maar wat precies deze zenuwpijn veroorzaakt? Tot op de dag van vandaag heb ik daar nog steeds geen antwoord op.'

Tekst gaat door onder de foto

Vechten tegen de vijand binnenin 

Iserbyt begon zijn carrière met een doodsimpel doel; zijn lichaam tot het uiterste drijven. Hij wilde alle tegenstanders verslaan, beter zijn dan de rest. Elke keer weer wilde hij alles geven voor het best mogelijke resultaat. 'Vandaag de dag zit die vijand in mijn eigen lichaam. De afgelopen twee jaar vecht ik tegen die vijand. Met de steun van een team om me heen hebben we de pijn kunnen verminderen en het krachtverlies tot een minimum kunnen beperken. Maar soms neemt de vijand binnenin de controle over. De pijn wordt ondraaglijk. Dat is wat er afgelopen zondag in Namen gebeurde. Stoppen met de race was de enige oplossing.'

Het klinkt gek, maar Iserbyt zegt met de pijn te hebben leren leven. En alsnog presteert hij als topsporter. 'Ik heb het een plek in mijn leven leren geven. Zelfs terwijl ik dit schrijf, heb ik mijn zitpositie al vijf keer veranderd en mijn been tien keer gestrekt. Ik heb races verloren met pijn, maar het belangrijkste is dat ik ook races heb gewonnen met pijn. Dat overwinningsgevoel geeft me de moed om te blijven trainen, door te blijven gaan en door te zetten.'

'Dit is geen blessure, dit is mijn manier van leven geworden'

De Belg eindigt zijn statement met het bedanken van al zijn naasten. 'Elke dag train ik om de mensen om me heen trots te maken. De mensen die me door dit proces heen helpen. Van mijn vrouw en familie tot mijn team, trainer, dokters, fysiotherapeuten en mentale coach. Ze spelen allemaal een rol in dit verhaal. Dit is geen blessure, dit is mijn manier van leven geworden in de afgelopen twee jaar. Ik blijf hoopvol voor de races die komen en zal net zo hard blijven pushen als altijd om goede resultaten te behalen', besluit Iserbyt.