Thibau Nys wint nu ook een Wereldbeker: 'Ik had de motor om solo te rijden, dat is er veranderd'

Thibau Nys won zondag in het Amerikaanse Waterloo zijn eerste Wereldbeker. De zoon van voormalig topcrosser Sven Nys imponeerde en rekende overtuigend af met landgenoot Eli Iserbyt en ploegmaat Pim Ronhaar.

'Het is ongelooflijk', kan Nys het na afoop maar moeilijk beseffen. 'Ook de manier waarop zal ik nooit vergeten; hier in de Verenigde Staten, voor het hoofdkantoor van Trek en dan ook nog solo naar de finish, het is zeker één van mij beste dagen op de fiets.'

Nys wordt al jaren een grote toekomst voorspeld, en als 20-jarige begint hij die voorzichtig waar te maken. 'Ik heb de voorbije zomer een grote stap gezet. Vorige week was ik al zo trots na mijn overwinning (in Beringen, red.). Ik had niet durven denken dat het een week later weer zou lukken, en dan op deze manier. Ik wist dat ik goed in vorm was, maar om zo dominant te rijden is geweldig.'

Nys leek heel goed te starten, maar was na de eerste bocht ineens ver teruggezakt. 'Ik zat heel ver. Bij de eerste bocht werd ik ver naar buiten geduwd en ik kwam in het verkeerde spoor terecht. Ik miste de volledige top tien. Toen ik in de verte keek, zag ik ze hard doortrekken. Ik koos mijn moment bij de passage van de boomstammen. Ik steek in één keer vier à vijf man voorbij en kom nog als eerste door aan de finish. Toen wist ik dat ik heel goede benen had, ik kon opschuiven zonder moeite.'

Nys: 'Durfde pas bij de laatste passage van de brug er echt in te geloven'

Nys sloot vervolgens aan bij Iserbyt en Ronhaar. Samen met zijn ploegmaat maakte hij Iserbyt het leven lastig. Ronhaar pakte door het ploegenspel een gat, waardoor Nys gedwongen moest afwachten in het wiel van Iserbyt. Toen die door een kapotte schoen achterop geraakte, konden de teugels bij Nys echter volledig los. 'Dan moest ik even het gaatje dichten naar Pim en daarna heb ik mijn eigen ding gedaan. Ik dat er iets veranderd is, want ik had de motor om solo naar de finish te rijden.'

Hoewel Nys vrijwel de hele cross overtuigend aan de leiding ging, was Iserbyt nog heel ver weg. 'Het verschil was klein in de laatste drie ronden. Eli reed op verschillende passages heel sterk, waardoor hij heel dichtbij kwam. Ik kon de voorsprong echter behouden door die run-up telkens naar boven te rijden. Toch durfde ik pas bij de laatste passage van de brug er echt in te geloven. Toen was het een enorme ontlading en heel veel vreugde', besluit Nys het flashinterview.