Kopecky keek nadrukkelijk naar Vos: 'Dan denk je toch: Marianne is de snelste'

Lotte Kopecky neemt in ieder geval een bronzen medaille mee naar huis. De Belgische knokte zich in de olympische wegrit ondanks tegenslag in de finale terug naar de voorste groep. Waar de Amerikaanse Kirsten Faulkner een maat te groot bleek, wist Kopecky in een sprint met Marianne Vos en Blanka Vas wel een bronzen plak veilig te stellen.

'Ik ben er opzich wel blij mee', begint Kopecky aarzelend haar verhaal bij Sporza. 'Maar natuurlijk koers ik om te winnen, voor het hoogst haalbare. Op de Spelen is het echter net iets anders. Ik ben gewoon heel blij dat ik geen vierde word, want dat was drie jaar geleden wel zo. Dat is de verschrikkelijkste plek om te eindigen. Uiteindelijk heb ik wel het gevoel dat ik brons heb gewonnen', overheerst het goede gevoel na afloop toch het meest.

Kopecky trotseert verschillende obstakels richting bronzen plak

De sprint voor zilver en brons begon Kopecky van de kop, dat was zeker niet bedoeld. 'Ja, ze dwongen mij de kop op en ik dacht: ik word hier nog geflikt. Het was uiteindelijk nog genoeg', kwam de Belgische met de schrik vrij. Een belangrijk moment tijdens de koers was een valpartij aan de voet van de eerste passage van de Montmartre. Hoewel Kopecky zelf niet viel, kende ze wel oponthoud. 'Ik had echt wel een goed gevoel, en ik moest toen gaan. Anders was ik niet meer teruggekeerd in de koers. Daar heb ik wel een ferme cartouche moeten verschieten', vertelt ze over dat moment.

Een strijdvaardige Kopecky liet het hoofd echter niet hangen en vocht zich terug vooraan. Maar al snel moest ze weer achtervolgen, toen Vos en Vas samen wegreden. 'Ik had meteen het gevoel dat het over was, met name omdat iedereen naar elkaar begon te kijken. Je weet ook dat als je honderd procent gaat achtervolgen je misschien tekort komt op de laatste keer Montmartre, en het verschil niet meer kan overbruggen.'

Mede dankzij een ijzersterke Faulkner keerde Kopecky toch nog terug. De Amerikaanse reed zo hard, dat Kopecky al snel haar plannen om zelf aan te vallen liet varen. 'Ik wilde aanvankelijk vanaf de voet zelf gaan, maar Faulkner reed een heel hard tempo. Uiteindelijk kwamen we samen bij Blanka en Marianne.' Vervolgens koos Faulkner, als langzaamste van het stel in de sprint, op drie kilometer de aanval. Dat bleek de beslissende aanval. 'Je weet wat een renster als Faulkner gaat doen. En dan denk je toch: Marianne is de snelste, misschien haalt zij de kastanjes uit het vuur. Ik weet ook niet of ik zelf had kunnen reageren. Maar eens ze weg was, switchte ik naar strijd om de medailles', besluit Kopecky.

Bondscoach Willems trots en ziet Kopecky met gerust hart richting baantoernooi trekken

Na de renster kwam de bondscoach van de Belgische vrouwen aan het woord, Ludwig Willems. Hij toonde zich erg fier met de medaille van Kopecky. 'Het is superleuk, zeker nadat ze er drie jaar geleden net naast greep. Na de wereldtitel van Kopecky van vorig jaar in Glasgow is dit wel echt de kers op de taart van mijn carrière als coach, maar voor Lotte natuurlijk ook; ze verdient dit zo erg. Ik ben enorm blij voor haar.'

Waar Kopecky zelf zei dat ze zich geflikt voelde in de sprint, vond Willems de sprint vanaf de kop beginnen juist slim. 'Ze weet ook dat Vos perfect kan inschatten wanneer ze haar sprint moet beginnen, zodat Kopecky er niet meer over kan komen. Ik denk dus dat het slim was om de sprint zelf te beginnen. Uiteindelijk was de sprint er gewoon één van stervende zwanen.' Met het brons kan de bondscoach goed leven. 'Faulkner stak er echt bovenuit. Zij zag het moment superslim, maar je moet dan ook nog maar doen. Ze rijdt vanaf de kop weg en toen Vas een gat liet vallen, keken Kopecky en Vos naar elkaar. Faulkner was daarna gewoon supersterk. Op de laatste klim reed ze het gat ook al eigenhandig dicht, ik denk dat Lotte daar al gevoeld heeft hoe sterk de Amerikaanse was.'

Kopecky komt deze Spelen ook nog in actie op de baan. 'Ik denk dat het voor Lotte heel belangrijk is dat ze die medaille heeft', aldus Willems. 'Zo kan ze met een gerust hart naar de piste. En ik verwacht ook dat ze daar kan verrassen. Er zit nog wel iets extra's in', kijkt de bondscoach ambitieus vooruit naar het baantoernooi.

'Daar ging het echt in razende vaart naar het lokale circuit, het was heel pittig.'

Ten slotte kwam ook renster Julie Van de Velde aan het woord. Zij cijferde zich onderweg volledig weg voor Kopecky. 'Het is schitterend dat Lotte een medaille heeft kunnen pakken. Opnieuw een topprestatie van haar.' Voor Van de Velde zelf was het een lastige koers, en mede door omstandigheden kon ze niet zoveel voor Kopecky betekenen. 'Margot (Vanpachtenbeke, red.) viel helaas. Daardoor scheurde de groep. Ik kon de val gelukkig ontwijken, maar voelde op dat moment al dat ik niet mijn beste dag had. Dat was jammer.'

Ook het koersverloop zorgde voor een slijtageslag. 'Het ging ontzettend snel, zeker ook tijdens die opeenvolging van vier klimmetjes, tussen kilometer zeventig en negentig. Daar ging het echt in razende vaart naar het lokale circuit, het was heel pittig.' Vandevelde kan in ieder geval bijkomen met een feestje, want een medaille in de wegrit voor een Belgische vrouw is een historische prestatie. 'Ik hoop dat we er van kunnen genieten en er een mooie huldiging volgt.