Kopecky loerde als een leeuwin op zelfbenoemde 'fout' bij Vos: 'Dat was in mijn voordeel, denk ik'

'Mes tussen de tanden' en 'peper in de reet', dat waren de twee termen die Lorena Wiebes woensdag na het winnen van de Scheldeprijs gebruikte om de tactiek van haar ploeg SD Worx-Protime voor Parijs-Roubaix te duiden. Drie dagen later bleek daar geen woord aan gelogen, waarna Lotte Kopecky haar droomkoers als wereldkampioene vakkundig afrondde op de piste, haar andere grote wielerliefde. Iets met een verhaal en mooi rond.

Na de Ronde van Vlaanderen werden er wat harde noten gekraakt binnen de formatie. Teambaas Danny Stam stelde dat Kopecky en de andere dames niet scherp genoeg voor de dag kwamen op het moment dat het er in de Hoogmis om ging: de Koppenberg. Hij noemde het zelfs 'belachelijk' dat kopvrouw Kopecky voor het opdraaien van de zo belangrijke heuvel zelf nog eten kwam halen.

Hoe kijkt de winnares van Roubaix daar nu op terug en wat nam ze mee richting de Franse klassieker? '‘Ik probeerde zo kalm mogelijk te blijven, maar na zondag was ik niet in de gemoedstoestand die ik graag had willen hebben. Gelukkig heb ik goede vrienden en een toffe ploeg aan mijn zijde, die mij het vertrouwen hebben gegeven om er weer voor te gaan. Ik was uiteraard wel nerveus, maar tegelijkertijd ook relaxed door het vertrouwen dat ik voelde.’

Ploegleider Lars Boom - als je het hebt over mensen met ervaring in de Hel van het Noorden - vult aan. 'Hier zitten we al een paar jaar achterna en nu lukt het, dus dat is fijn. In Vlaanderen waren we misschien iets minder scherp, al viel het uiteindelijk wel mee. Hier klopte alles en de sfeer was de afgelopen dagen goed. Voor haar betekent dit heel veel, maar voor ons als ploeg ook', aldus de ex-coureur, die zo trots als een pauw met de ploeg plaatsnam op het podium.

SD Worx-Protime en Kopecky zagen alle voorspellingen uitkomen

Plan SD Worx-Protime slaagde, zo stelde Kopecky tevreden vast. '‘Het verliep exact zoals we wilden. We hadden het plan om in de eerste vijftig kilometer uit de problemen te blijven, om vervolgens op de eerste drie sectoren van voren te koersen. Daarna kregen we wind van de zijkant, maar ik en Lorena Wiebes werden daar constant van voren gehouden. Vanaf dat moment hebben we de controle gehad. Zo wilde ik niet met Marianne Vos naar de finish, dan zouden we de kaart-Wiebes trekken. Ik wilde zelf heel graag winnen, maar had mijzelf ook 110% zeker opgeofferd voor haar', aldus de Belgische.

Enter Wiebes, die uiteindelijk zevende werd vanuit de achtervolgers. ‘Ik baalde er natuurlijk een beetje van dat ik in die tweede groep zat, maar eigenlijk was het ook wel een prima situatie. Daardoor hadden we wat druk van achteren en hoefde Lotte van voren geen werk te doen. Als ze dan terug zouden komen, hadden we het nog steeds kunnen uitspelen. Ik had ook nog vertrouwen in Lotte haar sprint, zeker na zo’n wedstrijd. Tijdens haar eerste aanval voelde ik al dat ze goed was, want toen moest ik er net af. Mijn benen zouden daar anders heel vroeg in de wedstrijd ontploffen', deed zij in één adem haar versie van het wedstrijdverhaal tegenover In de Leiderstrui.

Dat zag ook Stam. 'Lotte kon mooi profiteren van Lorena, maar je weet ook dat ze met haar ervaring op de baan ver kan komen. Ze weet als de beste dat je niet te vroeg moet gaan, dus dat voerde ze perfect uit. We hebben een meer dan scherpe Lotte gezien, die zelf ook echt koers heeft gemaakt. Wij zijn heel content en dit geeft een boost, ook voor Lotte zelf.’

Kopecky maakt hedendaags ook naam en faam op de wielerbaan, waardoor ze wist hoe ze de spurt moest aanpakken. Vos en Balsamo gingen vroeg aan, wat de Nederlandse na afloop als 'een fout' bestempelde. ‘Het was al een gevecht om in positie te geraken, maar ik wist dat Marianne en Elisa het met elkaar zouden uitvechten', aldus Kopecky. 'Op de andere kant van de baan was het tegenwind, waar zij hun sprint vrij vroeg aangingen', waar ploegbaas Stam aan toevoegde dat de bochten in Roubaix wat langer en minder steil zijn. 'Ik probeerde op dat moment kalm te blijven en het overzicht te behouden, zodat ik op het juiste moment toe kon slaan. Uiteindelijk was die lange sprint dus in mijn voordeel, denk ik', besloot de Belgische dame die nu die felbegeerde kassei in bezit heeft.