'Rust in de chaos' voor Nederland in volle EK-finale: 'Was hele dag pingpongballetje in het wiel van Lorena'

Lorena Wiebes spurtte zaterdag in het Belgische Hasselt op indrukwekkende wijze naar de Europese titel. Nederland nam de koers zijn geheel in handen, waardoor het voor de TV-kijker een vrij saaie middag werd. Karlijn Swinkels, uitverkorene om de hele dag als beschermengel in het wiel van Wiebes te zitten, legt uit dat het nog een pittig dagje was.

Met Ellen van Dijk, Mischa Bredewold, Loes Adegeest, Riejanne Markus, Amber Kraak, Thalita de Jong en dus Swinkels had Wiebes zeven dames die zich volledig voor haar smeten. Aangezien de Italiaanse selectie, die met de uiteindelijke nummer twee Elisa Balsamo de andere topfavoriete in de gelederen hadden, de koers op eenzelfde manier aanpakte, werd het vrij snel duidelijk dat het in Hasselt een spurt zou worden.

'Ik denk dat we de gehele dag de controle hadden, goed van voren te zien waren en Lorena goed beschermd hebben', trapt Swinkels na afloop af in de mixed zone. 'Tot de laatste paar kilometer zaten we met zijn allen voorin, maar dan wordt het natuurlijk lastiger. Op dat moment was het de beste oplossing zoeken, waarbij we denk ik de goede keuze hebben gemaakt door eerder naar voren te komen en Lorena af te zetten bij de Italianen. We raakten opgesloten en moesten dus naar een andere oplossing zoeken.'

'We hadden twee opties', legt Swinkels uit. 'Als we fit genoeg waren, konden we zelf de lead-out doen. Maar als we de punch misten of ingesloten raakten, moesten we voor de andere keuze gaan. Die opties waren besproken en dat was uiteindelijk wel fijn. We hebben haar in de laatste zevenhonderd meter bij Italië afgezet en dat liep goed af. Dat Lorena wint, was het belangrijkste.'

Lees verder onder de video!

Swinkels vond finale EK 'soort rust in de chaos'

'Het was sowieso de hele dag spannend, want ik ben het gewend om op kop te rijden. Nu moest ik achter Lorena rijden om haar te beschermen. Omdat er geen communicatie was, voor het geval er iets zou gebeuren', puft ze uit. 'Zo was het voor mij sowieso een heel stressvolle dag, dus die finale was eigenlijk een soort rust in de chaos. Omdat je weet: hier moet het gebeuren.'

Daarbij werden onderlinge prikjes niet geschuwd. 'Dat gebeurt heel de wedstrijd, ik had het idee dat ik de hele tijd een pingpongballetje achter Lorena was. Ook in de finale duwt iedereen elkaar een beetje, maar het was nog wel een nette sprint.

Gedurende het dames-EK werd er amper aangevallen. 'Het was misschien niet te zien, maar er werd relatief hard gereden. Daardoor was het lastig om aan te vallen, en het demotiveert natuurlijk ook wel als er acht meiden van Nederland voorin zitten. Veel meiden die aanvielen, keken om en stopten direct. Het heeft dan geen zin om door te rijden.'

'Het had dus ook weinig nut om wat te doen, want dat houdt ook in dat je in de finale minder kan betekenen voor Lorena', stipt Swinkels terecht aan. 'Dat we met Nederland zo'n sprintster in huis hebben, daar hebben we echt geluk mee. Dit is natuurlijk supermooi.' En dat het een beetje saai was? 'Uiteindelijk leent het parcours zich daar ook niet toe, dus dat snap ik wel.'