Amy Pieters zet stappen in revalidatie, maar omgeving wordt 'plots weer met de neus op de feiten gedrukt'

Amy Pieters zet stappen in haar revalidatie. Dat maakt haar omgeving bekend op de website van de Nederlandse, die vorig jaar na een zwaar ongeluk vocht voor haar leven. Inmiddels spreekt de familie van 'fijne en hoopvolle' signalen, alhoewel er ook weer tegenslagen op het pad zijn gekomen. Al bij al is de stemming positief.

'Amy is inmiddels al een tijdje in therapie bij het Daan Theeuwes Centrum in Woerden. Er worden verscheidene oefeningen en trainingen gegeven waar Amy aan meewerkt. Zo heeft Amy al op een duofiets kunnen meefietsen', schrijft de omgeving van Pieters in een blog. 'De laatste tijd ging het even wat moeizamer om Amy met fysieke inspanningen te motiveren. Praten lukt nog niet wat het lastig maakt om haarzelf duidelijk te maken waarom niet. Het niet kunnen uitleggen of uiten valt haar en ons soms dan ook wat zwaar.

'Gelukkig is zij wel te motiveren door het doen van een spelletje. We nemen maar even voor lief dat ze haar eigen moment kiest. En dat moment komt er want ineens staat ze', wordt er enthousiast geschreven. 'Met een beetje hulp komt ze omhoog uit haar stoel en zet zij zelf haar stappen. Ondersteund doet zij korte stukjes lopen. Dit willen wij zien! Amy bepaalt het tempo. Zo zijn er dagen dat ze dit niet nog eens wil laten zien, en dan komt er weer zo een dag dat ze wil staan, gaat lopen, en dan ook gelijk een serieuze inspanning levert.'

'Zachte geluidjes horen wij nu ook steeds vaker van haar. Dan zijn we blij iets van haar te horen. Soms horen we ook ineens een klein woordje duidelijk uit haar mond ontsnappen. Herhalen doet ze dit nog niet, maar hoe fijn en hoopvol is het dan weer even haar vertrouwde stem in dit spontaan geuite woord te horen.'

Lees verder onder de foto.

'Plots worden wij weer met de neus op de fieten gedrukt'

'Toch zijn er ook weer momenten van paniek', verklaart de omgeving van de renster. 'Alles lijkt iets beter te gaan en dan plots worden wij weer met ons neus op de feiten gedrukt. Amy kreeg een insult. Ambulance voor de deur en paniek alom. De laatste keer dat Amy een insult kreeg viel zij enorm terug. Waarschijnlijk door goed en snel te handelen heeft Amy na lang geslapen te hebben er buiten een behoorlijke vermoeidheid er verder geen hele naar gevolgen van. Gelukkig.'

'Wij kunnen niet vaak genoeg de mensen bedanken waar Amy mee geholpen is. Zo ook haar mede revalidanten, die elkaar onderling positief blijven motiveren. Dit sterkt eenieder. Maar ook dank aan de vrijwilligers, de therapeuten, artsen, vrienden, kennissen, familie en iedereen die Amy een warm hart toedraagt', sluiten ze af met zachte woorden.