Lewis Askey was afgelopen jaar stiekem toch wel een van dé revelaties. De Britse youngster van Groupama-FDJ snelde in de Vuelta a España immers naar meerdere toptiennoteringen, om vervolgens zijn seizoen af te sluiten met een tweede plaats in Parijs-Tours. Maar er is meer te doen omtrent de coureur uit Cannock, daar hij ook een fervent veldrijder is. In de Leiderstrui sprak begin januari met de sympathieke Engelsman!
Voorafgaand aan de X2O Trofee van Koksijde, welke werd verreden op donderdag 4 januari (en werd gewonnen door Mathieu van der Poel), proberen we Askey op te vangen bij zijn relatief kleine camper, welke hij deelt met broertje Ben. Laatstgenoemde kwam net terug uit de beloftenkoers (hij werd 43ste, red.) en het is mede daarom dat ondergetekende eerst per ongeluk de jongste van de gebroeders aanspreekt. 'Die fout wordt heel vaak gemaakt, hoor', vertrouwt de 19-jarige Ben, uitkomend voor de opleidingsploeg van Groupama-FDJ, me toe. 'Lewis en ik lijken superveel op elkaar. Het enige verschil is dat hij al wat meer baardgroei heeft', kunnen we allebei hartelijk lachen om het 'foutje bedankt'-voorval. Niet veel later stapt Lewis uit de camper en begint een gesprek over van alles en nog wat.
'Het is niet echt alsof ik een heel veldritseizoen afwerk, maar meer wat losse wedstrijden', vertelt Askey over zijn bondige crosswinter. 'Op zich ben ik wel tevreden met wat ik heb laten zien, al ging het ook voor een groot deel om plezier maken op de fiets. Als ik meedoen aan een crosswedstrijd in België, probeer ik voor een toptwintignotering te gaan. Dat is wel heel moeilijk, aangezien ik vrijwel altijd vanop de laatste startrij moet beginnen. Maar eigenlijk ben ik hier dus vooral om te genieten van de cyclocross. Ik vind het onwijs leuk om te doen. Bovendien ben ik heel benieuwd hoe het van invloed gaat zijn op hetgeen ik tijdens de wegwedstrijden ga laten zien. Wat betreft de crossplanning kan ik kort zijn. Na het trainingskamp met de ploeg kwam ik naar het Europese vasteland voor een weekje of twee vol crossen, gevolgd door het nationaal kampioenschap in Groot-Brittannië. En daarmee zit mijn crosscampagne er alweer op.' En dus kunnen we met de kennis van nu stellen dat zijn derde plaats op het nationale kampioenschap aldaar zijn laatste crosswedstrijd van dit seizoen is geweest.
Askey heeft goede herinneringen aan de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix
Helemaal nieuw is het veldrijden zeer zeker niet voor Askey, die vertelt dat hij al vanaf kleins af aan bezig is met de cyclocross. 'Bij de junioren heb ik bijvoorbeeld ook meerdere Wereldbekerpodiums weten te behalen. Rond mijn veertiende ben ik ook nationaal kampioen geworden. Ik heb dus inmiddels al best wel wat ervaring.' Het is echter wel gewoon het wegseizoen dat de allerhoogste prioriteit geniet bij de jongeman uit het graafschap Staffordshire. 'Na het Brits kampioenschap veldrijden ga ik een maand lang op hoogtestage. Als ik terugkom, ga ik zo goed als direct beginnen met koersen en mezelf klaarmaken voor de voorjaarsklassiekers.'
2023 was een boerenjaar voor Askey, al zat die eerste profzege er nog niet in. 'Het was een topseizoen. Tuurlijk was het mooi geweest als ik die overwinning had meegepakt. Ik finishte immers meermaals als tweede. Bovendien ben ik best vaak in de top tien gefinisht, zo ook in de Vuelta. Al met al kan ik dus zeker niet klagen. Ik merk dat ik ieder jaar beter word. En dat is het belangrijkste. Waar ik het meest trots op ben? Toch wel die tweede plaats in Parijs-Tours, mijn laatste koers van het jaar. Een echt hoogtepunt om het jaar mee af te sluiten dus. Ook over mijn optreden in de Ronde van Vlaanderen, waar ik tweeëndertigste werd, ben ik erg te spreken. Dat geldt trouwens ook voor Parijs-Roubaix (hij werd daar vijfentwintigste, red.). In die wedstrijden reed ik niet naar een échte topklassering, maar verbaasde ik mezelf wel met mijn niveau. Ik zit tijdens de Ronde in principe in de derde groep, dus dat was een aangename verrasing. We konden nog sprinten om de achttiende plaats. Op de laatste keer Paterberg kwam ik als derde van de groep boven. Dat voelde ook wel een surprise.'
Lees verder onder de foto!
Giro, Tour of toch weer de Vuelta?
En dus zijn ook in 2024 weer die klassiekers van enorme importantie voor Askey. 'In principe rijd ik een soortgelijk programma als vorig seizoen. Dat betekent dus inderdaad veel Belgische en Franse wedstrijden. Van de Italiaanse klassiekers blijf ik het liefst zo ver mogelijk weg, haha! Het zou echter ook onwijs tof zijn als ik weer naar een grote ronde kan gaan. Hopelijk is dat dan een andere dan in 2023. Ik kijk dus zeker uit naar een Giro d’Italia- of Tour de France-deelname. Het is allemaal nog niet zeker, maar een nieuwe deelname aan een Grand Tour staat zeker op de planning.'
Is Askey iemand die - in het kader van zijn staat van dienst - nu al op tafel durft te slaan en het kopmanschap opeist in bepaalde koersen? 'Ik denk dat het meer een kwestie van vertrouwen in je eigen kunnen is. Het hangt er ook vanaf hoe je het concept kopman invult. Realistisch gezien moet ik stellen dat ik niet rap genoeg ben om te winnen in een pure sprint. Kijk maar naar de Vuelta, waar ik vooral ereplaatsen behaalde. En aan de andere kant ben ik niet sterk genoeg op de beklimmingen om met de allerbeste klimmers mee te gaan. Het is dus moeilijk om mezelf ergens als kopman te plaatsen. In wedstrijden met een punchy finale zal ik wél zeker mijn hand opsteken. Ook dat was denk ik wel te zien in de Ronde van Spanje. Ik ben bovendien altijd bereid om een bepaalde verantwoordelijkheid te nemen en voor wie dan ook door het vuur te gaan.'
Lees verder onder de foto!
An Englishman in France
Askey gaat dus al een tijdje mee in het profwielrennen. Desgevraagd stelt hij echter dat hij vroeger nooit echt bezig was met de sport. Tenminste, als het om profwielrennen gaat. 'Ik moet eerlijk zeggen dat ik als tiener niet echt vaak naar wielrennen op televisie keek. Het was enkel de Tour de France die ik volgde. Ik ben ook niet begonnen met koersen omdat ik het op de tv zag, maar puur en alleen uit passie voor de sport. En die is dus niet door de televisie ontstaan. Pas toen ik een jaar of zestien was, ben ik het wat meer gaan volgen. Idolen had ik dus ook niet echt.'
Ten slotte: hoe is het eigenlijk om als Engelsman in Franse dienst te koersen? De geschiedenis (maar ook het heden) leert ons niet voor niets dat er vaak immense verschillen bestaan tussen die twee volkeren en de bijbehorende culturen. 'De sfeer binnen de ploeg is heel goed. Daar komt ook nog bij dat ik de Franse taal aan het leren ben. Dat gaat ook goed. Ik woon nu ook al twee jaar in Frankrijk. Dan gaat het stiekem best wel snel met die stappen. Binnen de ploeg trek ik heel veel op met Samuel Watson, aangezien ik al sinds mijn achtste levensjaar samen met hem koers. Ook Laurence Pithie uit Nieuw-Zeeland is een goede kameraad van me. Met hem trek ik ook al heel lang op. Verder zou ik Lenny Martinez ook als super goede vriend beschouwen. Wel een beetje mijn leeftijdgenoten dus, al kan ik het in principe met iedereen goed vinden.'
Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties