Ayuso 'vond het leuk om nog een terug te keren naar Frankrijk', Skjelmose 'kon geen anaerobe inspanning leveren'

Juan Ayuso heeft de Faun-Ardèche Classic op zijn naam geschreven. In de schaduw van Omloop Het Nieuwsblad was de Spanjaard de sterkste in een sprintje van vier. Romain Grégoire werd tweede, voor Mattias Skjelmose en Felix Gall.

'Ik ben zeer tevreden met deze zege', vertelde Ayuso achteraf aan de Franse wielerwebsite Cyclism'Actu. 'Ik hou van deze race en we hebben het een paar jaar geleden ook geflikt, toen mijn teamgenoot Brandon McNulty won in 2022. Ik ben blij, want mijn teamgenoten hebben het de hele dag geweldig gedaan. Sjoerd Bax heeft de hele dag aan het kop van het peloton gesleurd en Domen Novak hield me in een goede positie. Ik hoorde ook dat Igor Arrieta in de tweede groep in de wielen van de rest reed, zodat dat de achtervolging moeilijker maakte. In het algemeen is het dus een zeer goede teamprestatie.'

'In de sprint wilde ik niet vooraan starten, maar moest ik wel aangaan van het team, omdat de achtervolgende groep ons misschien op de nek zou vallen. Ik zag dat Skjelmose en Gregoire me passeerden, maar ik vocht terug. Het is leuk om voor de Tour de France nog eens naar Frankrijk te komen en hopelijk kunnen we er morgen ook een mooie koers van maken.'

Skjelmose: 'Gall en Gregoire probeerden het slim te spelen'

'We hadden een plan en dat hebben we perfect uitgevoerd', reageerde Skjelmose achteraf via de website van Lidl-Trek. 'Helaas had ik op het einde gewoon niet de benen. Ik was echt sterk op de lange klim, misschien wel de sterkste. Op het einde miste ik de anaerobe inspanning en dat is logisch want ik kwam van een hoogtestage. Ik ben echt blij met hoe we als team hebben gewerkt en dat we tenminste met een podiumplaats zijn weggekomen. Tactisch had ik niets anders kunnen doen; ik had het op het einde gewoon niet meer in de benen. Ik dacht dat ik de snelste zou zijn, maar helaas was ik dat niet en dat is mijn eigen schuld.'

'Het plan was om in een goede positie de lange klim op te gaan en Amanuel (Ghebreigzabhier, red.) bepaalde het tempo, wat hij perfect deed. Toen viel ik aan en konden alleen Ayuso, Gregoire en Gall volgen. De samenwerking was best goed. Gall probeerde wat kopbeurten over te slaan, maar dat begrijp ik, want hij was op papier de langzaamste in de sprint. Hij speelde het ook wel slim met een paar goede aanvallen, net als Gregoire. Ik dacht dat hij op was en uiteindelijk had hij een goede sprint. Verder denk ik dat Ayuso en ik de meeste kopbeurten voor onze rekening namen, maar dat konden we wel verwachten. We hadden namelijk getoond dat we de sterkste waren bergop.'