De kop is eraf: Van Empel, Brand en Worst op dreef richting Amerika, Belgen heersen bij de mannen

Nu de eerste veldritten van het seizoen achter de rug zijn en de eerste Wereldbekers veldrijden in de Verenigde Staten in het verschiet liggen (op 9 oktober in Waterloo en op 16 oktober in Fayetteville), is het tijd om een eerste stand van zaken te maken. Welke renners konden er al winnen, hoe deden de Nederlanders het en voor wie is het momenteel nog zoeken naar het goede gevoel in het veld?

Mannen: Pauwels Sauzen-Bingoal houdt huis, Van der Haar constant

De winnaars:
Ondanks dat het veldritseizoen nog maar pas bezig is, zijn er toch al heel wat wedstrijden gereden. Laten we echter de 'B-wedstrijden' in onder andere Amerika, Spanje en Tsjechië even buiten beschouwing, komen we op drie veldritten die ons een beeld geven van de waardeverhoudingen tussen de toppers: Kruibeke, Beringen en Meulebeke.

Eli Iserbyt wist te winnen in Beringen, in Kruibeke en Meulebeke was het diens ploegmaat Michael Vanthourenhout die de handen in de lucht mocht gooien. Opvallend: wanneer Vanthourenhout won, werd Iserbyt tweede, en omgekeerd. Het is het bewijs van de totale dominantie van Pauwels Sauzen-Bingoal, de ploeg van Jurgen Mettepenningen. De twee Belgen trekken dan ook met een valies vol zelfvertrouwen naar de Verenigde Staten.

De Nederlanders:
Bij afwezigheid van viervoudig wereldkampioen veldrijden Mathieu van der Poel zien we voorlopig vier Nederlanders regelmatig opduiken in de top tien van de belangrijkste crossen: Lars van der Haar, Pim Ronhaar, Ryan Kamp en Corné van Kessel. De voorlopig beste Nederlander is Van der Haar. Met een vierde plaats in Kruibeke en twee derde plaatsen in Beringen en Meulebeke heeft de Europese Kampioen zijn start van het veldritseizoen allesbehalve gemist. Zeker in Meulebeke maakte Van der Haar na een slechte start een sterke indruk, wat hem ongetwijfeld vertrouwen geeft voor de trip naar de Verenigde Staten.

Ook Ronhaar kan spreken van een degelijke seizoensbegin. In Mechelen pakte de Nederlander in zijn eerste veldrit het seizoen meteen de zege, al moet gezegd worden dat de tegenstand daar niet al te groot was. Met een vierde plaats in de cross in Beringen (na Iserbyt, Vanthourenhout en Van der Haar) bewees de man uit Hellendoorn dat hij dicht tegen de toppers aanleunt. Zeker als de parcoursen er zwaarder komen bij te liggen en het ploeteren door de modder wordt, verwachten wij Ronhaar af en toe op het podium, en misschien zelfs eens een overwinning in een klassementscross.

Verder zijn ook Kamp en Van Kessel aan hun veldritseizoen begonnen. Kamp is bezig aan een zeer constante seizoensstart, met een negende, achtste en zesde plaats. De stap naar de top heeft hij vooralsnog niet kunnen zetten: in Kruibeke en Beringen kwam hij op meer dan twee minuten van de winnaar binnen, in Meulebeke bedroeg zijn achterstand 1.10 minuut. Van Kessel kende met een veertiende plaats in Beringen een moeilijke seizoensopener, maar toonde met een vijfde plaats in Meulebeke dan weer dat hij tot de subtop in het veld behoort. Helaas voor hem brak hij tijdens een training zijn sleutelbeen.

Vrouwen: Brand versus Van Empel en sterke Worst in Amerika

De winnaars:
Bij de vrouwen hetzelfde verhaal als bij de mannen: in de drie crossen waar het deelnemersveld het sterkste was, kregen we twee winnaars te zien: Fem van Empel en Lucinda Brand. In Beringen klopte Van Empel Brand in een sprint-á-deux, in Meulebeke kon Denise Betsema vanop de eerste rij aanschouwen hoe de Europese Kampioene Van Empel klopte op de meet. Die laatste wist bij afwezigheid van Brand ook de seizoensopener in Kruibeke te winnen. De twee zijn dan ook ontegensprekelijk dé vrouwen van het seizoensbegin. Betsema werd in alle drie de Belgische crossen derde en was zodoende 'best of the rest'. Doorgaans groeit zij wel gedurende het seizoen.

De (andere) Nederlanders:
Wie we niet terugvinden in de uitslagen van de veldritten in Beringen en Meulebeke is Annemarie Worst. De reden? De Nederlandse zit al sinds eind september in de Verenigde Staten, waar ze al vier veldritten afwerkte en evenveel keer kon winnen. Het deelnemersveld bestaat er wel voornamelijk uit onbekende Amerikaanse veldrijdsters. Haar grootste concurrente is er de 35-jarige Caroline Mani. Veel kunnen we dus niet afleiden uit haar prestaties aan de andere kant van de oceaan, pas tijdens de Wereldbekers van Waterloo en Fayetteville zullen we zien waar ze staat ten opzichte van de concurrentie.

Dat geldt ook voor Ceylin del Carmen Alvarado, de vijfde en laatste Nederlandse troef, die in staat moet worden geacht om dit seizoen te domineren. Alvarado is echter op de terugweg van twee lastige jaren. Vorige winter liep ze achter de feiten aan na een virus en brak ze op het WK haar pols. Na een operatie en veel wedstrijden op de weg kon ze nog niet meedingen met Brand en Van Empel. Ze hoopt dat gat wel te dichten, vertelt ze in een uitgebreid interview met In de Leiderstrui.