Pim Ronhaar

Dit is de pagina over Pim Ronhaar. De wielrenner komt uit voor het veldritteam van Baloise Trek Lions en geldt op jonge leeftijd als één van de betere Nederlandse crossers. In de Leiderstrui verzamelt al het nieuws over Ronhaar en houdt tevens zijn biografie bij. 

Ronhaar werd op 20 juli 2001 geboren in Almelo, maar is afkomstig uit Hellendoorn. Op jonge leeftijd deed hij voornamelijk aan voetbal, waarbij hij op een gegeven moment toevalligerwijs met wielrennen begon. Ronhaar bleek direct talent te hebben en richtte zich uiteindelijk volledig op de fietssport. In 2019 werd hij Nederlands kampioen veldrijden bij de junioren, waarmee hij - naast tal van andere goede prestaties - een contract versierde bij de formatie Pauwels Sauzen-Bingoal. Daar werd hij ploeggenoot van onder meer Eli Iserbyt, Michael Vanthourenhout en Laurens Sweeck.

Begin 2021 boekte Ronhaar zijn tot dat moment mooiste zege: de Tukker werd in Oostende wereldkampioen veldrijden bij de beloften, voor land- en ploeggenoot Ryan Kamp. Ondertussen liet hij zich die winter al meerdere malen zien bij de grote mannen, onder meer met een achtste plek in de Wereldbeker van Dendermonde. Hiermee trok hij ook de aandacht van het Baloise Trek Lions van Sven Nys, dat Ronhaar in juni 2021 overnam ondanks een doorlopend contract bij de ploeg van Jurgen Mettepenningen. 

Ronhaar ontwikkelt zich tot crosser die kan winnen op Wereldbekerniveau

Tijdens de crosswinter 2021/2022 reed Ronhaar in het Franse Besançon voor de eerste maal podium in een Wereldbekerveldrit, om één winter later met de Kleeberg Cross zijn eerste profzege te boeken. Voor aanvang van het veldritseizoen 2023/2024 maakte Ronhaar definitief de overstap naar het profniveau, waarbij hij in de zomer van 2023 ook nog een stap wist te zetten. Dat toonde hij ook in wegkoersen, onder meer met een vijftiende plek in de Druivenkoers. 

In de eerste Wereldbeker van die winter eindigde hij direct als derde in het Amerikaanse Waterloo, waarna hij in november echt begon met oogsten. Ronhaar eindigde als vierde op het EK, waarna hij de Wereldbekers van zowel Dendermonde en Dublin wist te winnen.