24-jarige vrouw uit Wales verbreekt klimrecord Van Vleuten, maar: 'Wielrennen nooit echt leuk gevonden'

Het was een opvallend gezicht vorige week op Strava: de vrouwelijke recordtijd van de beklimming van de Monte Zoncolan, die in de Giro Donne 2018 door Annemiek van Vleuten werd neergezet, was plotseling aangescherpt door een 24-jarige renster uit Wales. 'Zoncolan, we meet again!', stond er bij de Strava-rit. Wie is deze onbekende renster? En hoe scherpte zij die QOM (de vrouwelijke versie van KOM) aan? In de Leiderstrui ging op onderzoek uit.

39 minuten en 47 seconden: zolang deed Illi Gardner over de beklimming van de verschrikkelijke Monte Zoncolan. Dat was maar liefst 1 minuut en 26 seconden sneller dan de recordtijd van Van Vleuten, die de Nederlandse op 14 juli 2018 neerzette toen zij de negende etappe van de Giro Donne wist te winnen. Bij het segment van 7,7 kilometer aan gemiddeld 14,2% (!) gemiddeld wist de Welshe een gemiddelde snelheid van 11,6 kilometer per uur te klokken. En dus rijst de vraag: wie is dit klimfenomeen?

Lees verder onder het Strava-segment!

Gardner zat bij UCI-team, maar stopte toen 'juist alles bij elkaar kwam'

Daar komen we door een interview op de website van Strava achter. 'Ik zat bij een UCI-team', begint Gardner. 'We koersten in Europa en op andere plekken, maar ik ben daar twee jaar geleden mee gestopt. Ik was klaar met de universiteit toen ik me realiseerde dat ik het wielrennen nooit echt leuk heb gevonden. Daarom twijfelde ik al een paar jaar om te stoppen.'

Dat stoppen deed ze uiteindelijk drie jaar geleden. 'In 2021 kwam alles juist bij elkaar, waardoor het een raar moment leek om te stoppen', zegt de 24-jarige Gardner daarover. Toch heeft zij geen spijt gehad van die beslissing. 'Aan het einde van de dag heb ik het gewoon nooit leuk gevonden, en maakte ik toen juist kennis met het klimgedeelte.'

En dat klimmen, dat is waar Gardner nu juist ontzettend van geniet. 'Ik hou gewoon van de simpelheid ervan. Het is alleen jij en de helling. Daarmee ontdek je ook nog eens hele mooie plekken op deze wereld. Het is een geweldig gevoel om op de top van een klim te geraken', klinkt het passievol.

Klimmen is volgens Gardner een mentaal iets, waardoor ze 'zichzelf overtuigde dat ze het klimmen leuk vond'

En die QOM's zijn volgens Gardner niet te danken aan het feit dat haar trainingen zo goed in elkaar zitten. 'Mijn training is waarschijnlijk een nachtmerrie voor de meeste coaches, maar ik plan het gewoon niet ver vooruit. Ik ga meestal naar buiten om snel een paar heuvels op te fietsen, en dat is ook waar ik Strava-segmenten vind. Dat geeft mij nog veel meer motivatie.'

Waar veel renners wellicht het klimwerk juist zwaar en vervelend vinden, heeft de Welshe een hele andere visie op het fenomeen klimmen. 'Ik heb mezelf ervan overtuigd dat ik een klimmer ben en dat dat is wat ik leuk vind. Door dat te weten wordt het makkelijker. Ik denk namelijk dat veel mensen het juist haten omdat ze denken dat ze het gewoon niet kunnen. Door te denken dat ze eigenlijk helemaal geen zin hebben om de klim op te komen, verliezen ze al de halve strijd.'

Die mentale strijd winnen, daar is Gardner naar eigen zeggen dus juist goed in. Volgens haar is klimmen eigenlijk een grote mentale strijd. 'Als je jezelf mentaal kan foppen en dus echt blij kan worden van het fietsen van nieuwe beklimmingen, maakt dat het echt heel veel leuker. En als je het leuk vindt, haalt dat de moeilijkheidsgraad eruit', sluit de Welshe toch behoorlijk poëtisch af.