Evenepoel buigt diep voor Pogacar op WK: 'Toen hij ging, sprak ik direct met Van der Poel'

Ook voor Remco Evenepoel zit het WK wielrennen 2024 erop. De Belg won vorige week op glansrijke wijze de tijdrit, maar kon dat in de wegrit ondanks een knappe koers geen vervolg geven. Uiteindelijk moest hij in Zürich genoegen nemen met de vijfde plek, net buiten de medailles. 'Tadej Pogacar is de enige die het verdient om in de regenboogtrui te rijden', klonk het vol lof.

Evenepoel en Pogacar, dat waren toch dé twee topfavorieten vooraf. Dé mannen die elkaar de hele koers in het oog zouden houden. Dat liep echter net even anders, toen de Sloveen op honderd kilometer van de aankomst zijn aanval zou plaatsen. ''Toen hij ging, reed ik langs Mathieu van der Poel', haalde Evenepoel er de andere topfavoriet bij. 'We spraken direct met elkaar en vonden het een zelfmoordpoging. We dachten dat het terug zou komen, maar hij reed even snel als ons. Dan verdien je het ook om wereldkampioen te zijn.'

Hoewel Evenepoel een vroege aanval verwacht had, was dit wel extreem. 'Op dat moment, honderd kilometer van de meet, dacht ik niet dat het zo vroeg zou gebeuren. Hij had nog een sterke renner voorin met Jan Tratnik. Het is best uitzonderlijk dat hij ervoor kon blijven, want we zaten ook echt niet stil daarachter. Er valt weinig aan toe te voegen.'

Om dat even later toch te doen. 'Het is uitzonderlijk, hij is beste renner van het jaar', strooit Evenepoel met lof richting de winnaar van de Giro en Tour. 'Ik denk de enige die het verdient om in de regenboogtrui te rijden. We reden er vol achteraan en kwamen op het einde nog een beetje dichterbij, maar niet heel veel. Dat is uniek', concludeert de Belgische kopman van dienst.

Lees verder onder de video!

Evenepoel over Belgische tactiek: 'Had gevoel dat we dingen onder controle hadden'

De Belgische ploeg was redelijk snel van het front verdwenen en uiteindelijk zouden er met Evenepoel en Maxim Van Gils maar twee renners finishen. 'Het was een afvalkoers en uiteindelijk moesten we gewoon iets doen. Pluske (Laurens De Plus, red.) zat mee in de eerste move, dus dat was hartstikke goed. Tim Wellens en Maxim hebben daarna een versnelling geplaatst. En toen heb ik zelf de boel in gang gestoken. Daarna was het eigenlijk hollen en stilstaan.'

'Ik had het gevoel dat we dingen onder controle hadden', neemt Evenepoel ons mee terug naar het moment van de aanval van Pogacar. 'Ik zei tegen Tiesj Benoot: als we het rond de minuut kunnen houden, dan zou dat geweldig zijn. Maar ik zag dat ze terugvielen en dat enkel Tim en Maxim overbleven, waarna ik Maxim vol liet gaan en zelf de race bergop opende. Maar Tadej had een speciale dag', herhaalt hij. 'Ik zag hem gaan en ik had de benen om te springen, maar op honderd kilometer van de meet denk je toch: het is nog vijf rondjes, dat is toch wel iets wat niet normaal is en waar je niet wil beginnen. Ik had niets anders gedaan. Volgend jaar gaan we beginnen koersen op tweehonderd kilometer van de meet', grapt Evenepoel.

Dat de Belg boven kwam drijven in de slijtageslag die het WK 2024 genoemd mag worden, was geen verrassing. Het verloop van de koers misschien wel. 'Ik denk dat het echt een pittig WK was. Iets meer draaien en keren dan vooraf gedacht. Vanaf ronde vijf was het echt diepgaan. Ronde na ronde sterven, zoals bij elke categorie eigenlijk. Het was een raar parcours, wat veel mannen aan konden.'

Uiteindelijk kon de Belg niet het podium bemannen naast zijn grote vrienden. 'Van der Poel en Toms Skujins, dat zijn mannen die sneller zijn dan ik. Die kan ik niet kloppen in een vlakke sprint. Om zelf nog iets te ondernemen, zat er niet meer in. Dat was ook wel duidelijk op de explosieve klimmetjes. Een medaille zou mooi zijn geweest, maar uiteindelijk verandert dat niks aan mijn carrière.'

Is er dan teleurstelling? 'Nee, jongens. Ik ben olympisch kampioen en het is al een lang seizoen geweest, maar deze vijfde plek op een WK is prima. Het is enkel jammer dat O'Connor daar weg kan rijden. Maar het was ook niet aan mij, want ik ben niet de beste sprinter. Meer zat er niet in', besloot Evenepoel zijn uitgebreide relaas met een grote glimlach.