Frankrijk speelt het (tot frustratie van Jorgenson) perfect met Madouas en Laporte: 'Vorm van mijn leven'

Zilver en brons, vooraf hadden ze er misschien wel voor getekend. Frankrijk vliegt tijdens de Olympische Spelen in Parijs en dat was bij de wegwedstrijd in het wielrennen niet anders. Valentin Madouas werd tweede, door als langste bij winnaar Remco Evenepoel te blijven. Christophe Laporte sprintte naar brons in het groepje erachter. Cyclism'Actu ving de medaillewinnaars op.

Madouas verbaasde vriend en vijand door Evenepoel brutaal te volgen. De Belg was er echter net te veel aan voor de renner van Groupama-FDJ. 'Ik wist dat het zou gebeuren op de overgangsmomenten, dus ging ik aan op het vlakke en ik kreeg goede renners mee. We wilden anticiperen op de aanval van de grote namen en die kwam van Evenepoel. Ik wilde niet ontploffen, dus moest laten begaan en mijn inspanning tot de finish managen. Mijn benen deden niets meer, maar de Franse fans hebben mij erdoor gesleept. Ik heb me op deze race gefocust en wist dat ik in de vorm van m'n leven was. Tactisch reden we de perfecte wedstrijd.'

Lees verder onder de foto

Ploegmaat Laporte zat Jorgenson dwars

Dat beaamt Laporte, die na afloop wel even moest navragen hoeveelste hij nu precies geworden was. 'Ik was gefocust op afremmen met Valentin vooraan, dus ging ik bij de finish voor het beste resultaat. Ik wist toen nog niet dat dat voor de derde plaats was. Ik zag dat Valentin blij was en het was een goede verrassing toen ze zeiden dat ik brons had. Ik had goede benen vandaag, maar zonder oortjes moesten we improviseren. Op de tweede keer Montmartre verwachtte ik dat er naar de wielen van Van Aert en Van der Poel zou worden gekeken, dus zei ik tegen Matteo Jorgenson (ploeggenoot van Visma | Lease a Bike, red.) dat we moesten gaan. Dat heeft gewerkt.'

Jorgenson zat namens Amerika inderdaad op het wiel van Laporte, maar bij Cyclingnews vertelde hij dat het geen pretje was om met de Fransen op pad te zijn. Hij werd negende. 'Christophe deed geen trap te veel, omdat hij iemand vooraan had. Dus dat verpestte wel een beetje de dynamiek in onze groep. Anderen wilden niet werken als ze daarmee Christophe naar de sprint zouden brengen. Dat is logisch, maar tactisch was het wel moeilijk om meer te doen dat dit.'