Fransman Cosnefroy zet Belgen een hak in Brabantse Pijl, aanval Van den Berg strandt in laatste kilometer

De Brabantse Pijl is op een zonovergoten woensdag in België een prooi geworden voor Benoit Cosnefroy van Decathlon AG2R. Na een zeer enerverende koers toonde hij zich in Overijse beste bij de opener van het heuvelkwartet, door Dylan Teuns (Israel-Premier Tech) en Tim Wellens (UAE-Team Emirates) af te troeven.

Drie dagen na Parijs-Roubaix stond de volgende voorjaarsklassieker op de rol: de Brabantse Pijl, traditioneel het tussengerecht tussen de kasseienkoers en de wedstrijden in de heuvels van Limburg en de Ardennen. Men moest het doen met een relatief mager deelnemersveld in België, daar onder meer Visma | Lease a Bike, BORA-hansgrohe en INEOS Grenadiers besloten niet mee te doen. Daarbij moesten meerdere WorldTour-teams met ingeperkte of met jeugdigen gestoffeerde ploegen aan het vertrek staan.

Rond 12.45 uur begonnen de mannen aan de uitputtingsslag vanuit Leuven. De eerste dertig kilometer leverde geen echte kopgroep op. Na een razende fase in het openingsuur hadden we dan na zestig kilometer toch een vluchtersbende. Alan Riou (Arkéa-B&B), Nicolas Debeaumarché (Cofidis), Jens Reynders (Bingoal-WB), James Whelan (Q36.5), Lorrenzo Manzin (TotalEnergies), Anders Halland Johannessen (Uno-X), Jordi Warlop (Soudal-Quick Step) en Tomas Kopecky (TDT-Unibet) waren de namen, maar het peloton liet niet makkelijk begaan. De voorsprong van het achttal bleef binnen de perken: 1.40 minuut.

Mooie, lange finale begint op circa 75 kilometer van de aankomst

Decathlon AG2R - met Cosnefroy en Dorian Godon aan het vertrek - nam de controle in handen, waarbij andere ploegen als EF Education-EasyPost, Lotto-Dstny en Alpecin-Deceuninck op het vinkentouw zaten. Met gevolg, daar de kopgroep werd ingelopen na het eerste gespuis in de grote groep onder leiding van onder meer Pascal Eenkhoorn en Quinten Hermans. Dat wekte uiteraard weer een reactie op van andere mannen en ploegen met ambitie, waardoor alles weer samenkwam.

Lang duurde het niet vooraleer we nieuwe pogingen zaten: Antoine Huby (Soudal Quick-Step), Andreas Leknessund (Uno-X) en Alec Segaert (Lotto-Dstny) kozen het hazenpad, terwijl een outsider in Vincenzo Albanese (Arkéa - B&B Hotels) voortijdig de bussen opzocht. Zonder hem raffelde het peloton het restant van de vijftig kilometers wederom aan een zeer snel tempo af.

Antonio Morgado leidde daarbij de eerste aanval van Wellens in, wat er ook voor zorgde dat de alarmbellen afgingen bij de concurrenten. Topfavoriet Matthews zat direct op het wiel, waarna Axel Laurance (Alpecin-Deceuninck) slim als hij was de oversteek maakte naar de drie mannen voorin. Cosnefroy reageerde als door een wesp gestoken mer Kragh Andersen, nog meer mannen volgden. Alpecin-Deceuninck manoeuvreerde zichzelf op deze manier wel opnieuw in toppositie, maar het waren de EF-heren die het recht wisten te zetten in dienst van Marijn van den Berg.

Eenkhoorn zorgde voor de volgende schifting, maar in het laatste koersuur nam de scherpte zo'n beetje bij iedereen toe. Teuns (Israel-Premier Tech) plaatste zijn attack op de Moskesstraat en zag Wellens en Van den Berg spartelen in zijn wiel, maar was slim genoeg om boven te wachten. De andere ploegen konden dit echter niet zomaar laten gebeuren, met Lotto-Dstny en Alpecin-Deceuninck voorop. Met name dat laatste team spande zich overmatig in om de voorsprong van de drie voorop te reduceren, maar door de goede samenwerking vooraan reden ze toch vlot een halve minuut bijeen.

Op de laatste keer de Hertstraat moest Matthews zelf uit zijn pijp komen, waardoor er tien seconden vanaf werden gereden. Zodoende kwam er wat druk op de ketel voor de Moskesstraat, waar Teuns opvallend genoeg in moeilijkheden kwam. Bovenop leek alles zodoende te herdoen, daar de sterke heren uit het peloton op komst waren. Hermans was daar de eerste van die de aansluiting vond, waarna ook Cosnefroy, Joe Blackmore (Israel-Premier Tech) en Jefferson Cepeda (Caja Rural) de oversteek konden maken. Zodoende kwamen we met acht te zitten.

Vanaf dat moment leek er toch wel wat samenwerking in te komen, uit het schijnbare niets. Tot Van den Berg - normaal gesproken toch de snelste - zijn cartouche al op 2,5 kilometer van de aankomst plaatste. De Nederlander betrad de laatste kilometer met tien seconden voorsprong, maar het was Blackmore die zich opofferde voor Teuns en zo het gat toereed. In het spurtje klaarde Cosnefroy het vervolgens met een goede jump, voor Teuns.