Geoghegan Hart had Roglic en Jumbo-Visma misschien wél kunnen verslaan, maar in plaats van roze werd het Amsterdam

Tao Geoghegan Hart is geen gewone. De 28-jarige Brit rijdt al jaren mee in het peloton en won in 2020 prompt de Giro d'Italia. Hij koerst in 2024 voor Lidl-Trek en laat daarmee INEOS Grenadiers achter. Op zoek naar nieuwe successen, zou je dan populair kunnen schrijven. Niet bij Geoghegan Hart. Die staat anders in het leven en mede daarom was ons interview met de nieuwe kopman van Lidl-Trek in Spanje een bijzondere.

Geoghegan Hart moet in 2024 een goed klassement gaan rijden voor Lidl-Trek, alsof de afgelopen zeven maanden niet zijn gebeurd. Want in mei was de klimmer misschien wel op weg naar een nieuwe eindzege in de Giro d'Italia, toen het plots misging in de elfde etappe. Geoghegan Hart viel hard en brak zijn heup. Een lange revalidatie wachtte, maar die ging eigenlijk heel voorspoedig. 'Het gaat veel beter dan verwacht. Je probeert geen hoge verwachtingen te hebben, omdat je zulke dingen niet kunt voorspellen. Er is geen tijdlijn voor, al hadden we wel een optimistische planning wat betreft de revalidatiefase, die we in eind september wilden afronden. Dat is gelukt', zegt hij tegenover In de Leiderstrui.

Eind september zat Geoghegan Hart weer op de fiets, een dikke vier maanden na zijn crash. 'Dat gaf mij ook wat tijd om te relaxen, en om een week volledig uit te schakelen van al die maanden revalideren. De trainingen gaan goed, al had ik nog wel wat terugslagen verwacht in het lichaam, maar alles gaat geweldig. Er is helemaal niets mis meer met mij, al heb ik nog wel veertig á vijftig centimer titanium in mijn been. Dat wordt er volgend jaar tijdens offseason uitgehaald. Je voelt er niets van, al krijg ik vaak de vraag of ik op vliegvelden door de controle kom. Het is kennelijk maar een beetje titanium, waardoor zelfs de nieuwste scanners niet aanslaan', klinkt het met een glimlach.

Lees verder onder de foto's

Geoghegan Hart koos voor Amsterdam als revalidatie-plek

Tijd voor serieuzere zaken. Want stel een vraag aan Geoghegan Hart, en je hangt per antwoord zo'n drie minuten aan z'n lippen. Bijvoorbeeld op de vraag wat er vlak na die crash allemaal gebeurde. 'In de ambulance heb ik al mijn vrienden en familie laten weten dat ik oké was. Voor hen was het zwaarder dan voor mij, ik wist meteen wat er mis was. Ik voelde het en de scans bevestigden dan. Zij zien alleen iemand van wie ze houden in een ambulance worden getild, met alle speculatie en close-ups op televisie die erbij kwamen. Ik was blij dat ik ze meteen kon bellen, en dat ik de nummers van mijn ouders uit m'n hoofd wist.'

'Ik had een idee over hoe ik dit wilde aanpakken, eigenlijk dacht ik daar in de 72 uur na de crash al over na', vervolgt hij. 'Als ik erop terugkijk, is alles gegaan zoals ik had gehoopt. Ik heb eruit gehaald wat ik eruit wilde halen. Een reset? Dat is niet het juiste woord. De revalidatie was veel zwaarder en intenser dan een normale training. Ik was weg uit de wereld waar ik meer dan tien jaar non-stop deel van uitmaakte. Daar heb ik, op de momenten dan het kon, uiteindelijk het beste van gemaakt.'

Ook hier komt de bijzondere persoon achter de renner naar voren. 'Ik werd enkele uren na de crash al geopereerd en moest daarna de eerste belangrijke beslissing maken: hoe en waar wil ik revalideren? Dat kon thuis in Andorra of ergens met INEOS Grenadiers. Uiteindelijk wilde ik in een interessante en nieuwe omgeving zijn. We brengen veel tijd door bovenop een berg, in the middle of nowhere. Dat is geweldig, en ik hou ervan, maar ik ben opgegroeid in een stad (Londen, red.) waar iedere dag iets gebeurde. Met allerlei soorten mensen, winkelcentra, musea... Ik had meerdere ideeën, maar het moest een plek zijn waar mensen niet de hele zomer op vakantie waren. Dat sloot al veel steden uit, en omdat ik connecties heb in Nederland, waren er persoonlijke redenen om in Amsterdam te zijn', zo doelt hij op zijn relatie met Arsenal-speelster Lotte Wubben-Moy, die haar ouders in Nederland heeft wonen. 'Ik heb daar een geweldige tijd gehad.'

Lees verder onder de foto's

Waarom Geoghegan Hart niet over druk en presteren wil praten

Het begon desondanks moeizaam in de Nederlandse hoofdstad. Geoghegan Hart kon niet lopen in zijn eerste weken. 'Ik had in die periode vijf of zes uur behandelingen en fysio per dag, dat was intens. Mensen willen je dan in een hoek drukken op wat voor manier dit je heeft veranderd, maar daar geloof ik niet zo in. Er waren dagen dat ik niets kon, dat was vermoeiend. Ik slaap nooit na een training op de fiets, alleen als ik echt een jetlag heb of zo. Maar nu viel ik soms bij een film al in slaap en sliep ik tot de volgende ochtend. Als renner moest ik tegelijkertijd voldoening halen uit dagen waarop ik soms maar één of twee uurtjes iets actiefs deed. Ik was dan in een later stadium niet meer vermoeid, kreeg geen voldoening en wilde meer doen. Ik beoordeelde mijn dagen dan nooit hoger dan een 7.'

Eenmaal buiten de sportschool, was het niet veel beter. 'Ik werd behandeld in het Olympisch Stadion en had een appartement in Amsterdam-Zuid. Ik kon alleen niet lopen, dus moest ik met de auto. Verschrikkelijk, want Amsterdam is dé stad om lekker te fietsen. Ik haat de auto en wilde de stad - met al die mensen - zo graag ontdekken. Met vrienden en familie om mij heen, die met de Eurostar snel bij mij konden zijn, werd het uiteindelijk een geweldige tijd. Ik kon ze uiteindelijk de stad laten zien en er het beste van maken. Maar het was ook een andere manier van leven, met iedere dag een agenda, met afspraken... Dat laat je beseffen hoe goed je het hebt als individu.'

Naarmate de weken vorderden in Amsterdam, ging het snel beter met de renner. En aangezien hij net al stelde dat hij nergens meer last van heeft, is de vraag gerechtvaardigd: is hij weer honderd procent? Geoghegan Hart schudt zijn hoofd. 'Ik hou niet van de uitspraak "honderd procent". Niemand in dit hotel van Lidl-Trek, is honderd procent, want dat wil je pas zijn als je doelen naderen. En zelfs dan wil iedere renner beter zijn dan ze ooit zijn geweest. Is dat dan de nieuwe honderd procent, of 105 procent? Ik wil terugkomen op het niveau dat ik had en vanuit daar verbeteren. Ik denk dat ik in 2023 beter was dan ooit, al heb ik nooit de kans gekregen om dat helemaal te laten zien.'

Lees verder onder de foto's

Geoghegan Hart wil INEOS-groep creëren bij Lidl-Trek

Hij zegt het zelf: die Giro in 2023 had misschien wel van hem kunnen zijn. Ploegmaat Geraint Thomas werd op de voorlaatste dag uit het roze gereden door Primoz Roglic, maar Geoghegan Hart toonde zich in de eerste anderhalve week misschien wel de allerbeste. 'Ik kijk niet te veel terug naar wat had kunnen gebeuren, dan kun je in een vervelende tunnel terecht komen. Ik ben vooral trots op de groep die we creërden, het proces. Zelfs nu hebben we nog een aparte app-groep waarin die Giro-groep met elkaar communiceert. Er waren vijf jongens in die groep die zelf een klassement hadden kunnen rijden, plus werelduurrecord-houder Filippo Ganna. Het had makkelijk om ego's kunnen gaan, maar ik ben trots dat ik veel heb geïnvesteerd in de sfeer in die groep en om die reden heb ik de Giro ook nog gekeken. Normaal was dat zwaar geweest, maar nu was ik benieuwd naar wat die gasten zouden doen. Natuurlijk is het moeilijk om niet te weten waar ik toe in staat was geweest, maar het is ook mooi om te proberen dat niveau weer te bereiken.'

En om weer eenzelfde groep om zich heen te verzamelen. Want waar Geoghegan Hart bij INEOS Grenadiers inmiddels bij het meubilair hoorde, vindt hij bij Lidl-Trek allemaal nieuwe mensen op zijn pad. Op de vraag hoe deze weken bevallen, gaat het daarom niet om hoe goed hij zich voelt, of om zijn doelen, maar om het groepsgevoel dat hij weer wil bouwen. 'De trainingskampen zijn belangrijk voor mij, om weer een kleine groep te creëren met wie je op pad gaat. Daarom vond ik het ook belangrijk om bij de eerste teammeeting te zijn van Lidl-Trek in Amerika in oktober. Praten met de eigenaren, want je doet iedere dag een shirt aan met hun bedrijf erop.'

Hij praat erover alsof het hoofdstuk INEOS is afgesloten. Dat is natuurlijk niet zo. 'Het was moeilijk om weg te gaan, ik zat er al sinds 2014. Een ploeg met een grote historie, en het is moeilijk dat ik veel mensen geen gedag heb kunnen zeggen. Er is alleen geen goed moment om dat te doen. Wanneer verander je precies van ploeg? In andere sporten is er een dag waarop je mensen kunt bedanken en stil kunt staan bij het verleden. In het wielrennen is er niet zo'n overgang, en die tijd is er ook niet. Hoe zeg je dankjewel tegen 120 mensen? Niemand kijkt achterom, iedereen kijkt steeds vooruit. Ik zie alle mensen van INEOS bij de races weer en ik ben ze dankbaar. Ik heb er veel vrienden aan overgehouden.'

Geoghegan Hart kijkt liever verder dan het wielrennen

In twintig minuten Geoghegan Hart is er weinig tijd over om het over zijn wielerleven te hebben. Na zijn uiteenzettingen over de revalidatie, de Giro en INEOS doen we nog wel een poging om de Tour de France aan te halen. Zijn hoofddoel in 2024. Hoe werkt hij daar naartoe? Is er na 2023 een last van zijn schouders gevallen, nu hij voor het eerst weer won sinds zijn Giro-eindzege in 2020? De Brit blijft even stil, en komt dan met een treffend vergelijk. 'Topsporters zijn geen robots, het zijn mensen. Er gebeuren miljoenen dingen in het leven van iedere sporter en je stopt er zoveel in. Of dat nu de tijd weg van je familie, kinderen en vrouw is, of de uren dat je op de fiets zit. Je wil er het beste van maken, maar er zijn er zijn zoveel momenten dat je er zoveel in stopt, maar er niets voor terugkrijgt.'

'Ik geniet daarbij van het proces van beter worden, maar je hebt altijd ups en downs', vervolgt hij. 'Dat is de relatieve kant van de wereld. Dat zie je nu meer dan ooit. Je moet buiten het wielrennen kijken. Mensen vragen mij of ik druk voel, omdat ik twee jaar niet gewonnen had. Maar kijk waar mensen mee moeten dealen in het leven van nu, iedere dag weer. Wij als topsporters zijn bevoorrecht, we mogen doen waar we van houden. Ik heb het over opofferingen, maar dat zijn het helemaal niet. Dat geldt ook voor jullie journalisten, jullie hebben ook een passie voor de sport. Anders reis je niet helemaal naar Calpe in december, om interviews te maken. Dat doe je omdat je van de sport houdt, op en/of naast de fiets.'

Daarbij komt dat Geoghegan Hart heel goed beseft dat een wielrenner maar een vreemd leven heeft. 'Onze levens zijn moeilijk uit te leggen. In het revalidatiecentrum was ik met voetballers, tennissers, hockey-spelers... Of ze nu iets wisten van wielrennen of niet, ze begrepen er niets van wat wij iedere dag doen. Dat we thuis zijn en trainen met onze rivalen, dat ik train met iemand met wie ik in de race vecht om een positie, terwijl we vrienden zijn. Er is zoveel moois in de wielersport, zo uniek. Dat moeten we waarderen, zo sta ik in het leven.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)