Haig is al sinds 2016 niet meer in 'zijn' Australië geweest: 'Het is moeilijker geworden om in Europa te wonen'

Jack Haig kende een wisselvallig jaar. In Parijs-Rice en het Critérium du Dauphiné was de Australische klimmer van Bahrain Victorious op de afspraak, maar in de grote rondes stelde hij teleur. Ook zijn najaar was niet echt om over naar huis te schrijven. In gesprek met Global Cycling Network kijkt de 30-jarige renner dan ook vooral naar de toekomst.

Haig vertelt eerst het nodige over hoe het is om als coureur uit Oceanië veelal in Europa te moeten koersen. 'De wereld is kleiner geworden, dus het is ook makkelijker geworden om een prof uit een niet-Europees land te zijn. Maar het is ook moeilijker om in Europa te wonen', steekt de man uit Southport van wal. 'Toen ik mijn carrière begon, besloot ik dat mijn leven zich in Europa zou afspelen. Veel renners probeerden in het tussenseizoen van en naar de VS, Groot-Brittannië en Australië te gaan, maar nu zie je dat ze steeds meer tijd in Europa doorbrengen. De laatste keer dat ik in Australië was, was in 2016. Het is zo lang geleden dat ik niet echt meer een netwerk heb in Australië.'

Haig was nooit een liefhebber van naar school gaan

Volgens Haig, inmiddels ook getrouwd en vader geworden, is het in het kader van het hierboven geschetste vooralsnog nog onduidelijk of hij na zijn carrière als profwielrenner terug gaat naar Australië of dat hij in Andorra - waar hij al meerdere jaren resideert - blijft. 'Het komt er echt op aan welk netwerk ik kan hebben nadat ik klaar ben met fietsen en welke mogelijkheden er zijn.'

De kans dat de Aussie bijvoorbeeld nog gaat studeren aan de universiteit is volgens hem erg klein. 'Eerlijk gezegd ben ik niet iemand die veel waarde hecht aan een universitair diploma. Het lijkt meer een bevestiging van de vaardigheden die men heeft. Het is een manier om een hokje aan te kruisen, om iemand op zijn cv te kunnen laten vertellen dat hij of zij iets kan. Bovendien was school nooit leuk voor mij, omdat ik het niet zag als een middel om een goede baan en een goed leven te krijgen.'

Wanneer het gesprek zich ten slotte kort maar krachtig tot Haigs persoonlijke jaar wendt, geeft hij aan ondanks zijn wisselvalligheid met vertrouwen naar volgend jaar te trekken. Volgens de vriendelijke klassementsman is het prioriteit één dat hij een contract tot en met eind 2025 bij de formatie uit het Midden-Oosten heeft en dat hij derhalve ten minste nog twee jaar kan laten zien wat hij in zijn mars heeft.