Interview | Ide Schelling heeft geen trek in hoogtestages en 'extreem serieuze': 'Wil niet de beste worden'

Een gesprekje met Ide Schelling is nooit saai, maar als je daags voor Strade Bianche de kans krijgt om bijna een half uur met hem in een hotel te babbelen, dan wordt het pas écht interessant. De 25-jarige Nederlander van BORA-hansgrohe praat in gesprek met In de Leiderstrui open en eerlijk over zijn rol bij BORA-hansgrohe, zijn potentie als wielrenner, maar vooral over de grens tussen beter worden en plezier houden.

We treffen Schelling in een hotel in Toscane, een dag voor Strade Bianche. Hij wandelt in een joggingpak de lounge binnen en straalt zoals altijd meteen iets uit. En dat terwijl hij na allerlei blessures en fysiek ongemak in 2022 nooit de beste versie van zichzelf kon zijn. Schelling is niet iemand die blijft treuren, hij greep 2023 bij de strot, vanaf de eerste race. 'Het is een goede start geweest van het jaar. Ik voelde me vanaf het begin al wel oké, al had ik ook weer niet de beste vorm van mijn leven te pakken. Het Openingsweekend was goed, ik pakte nog een resultaatje mee in Oman en dus ben ik wel tevreden over hoe het tot nu toe is gegaan.'

Wat heet: Schelling reed in de Challenge Mallorca meteen op twee dagen finale, punchte naar top tien in de Muscat Classic en werd in heuvelop aankomst op Yitti Hills derde in Oman. Ook werd hij veertiende in Omloop Het Nieuwsblad. Op het moment van het interview wist hij het verder nog niet, maar afgelopen maandag begon hij in de Ronde van Catalonië ook uitstekend, door heuvelop als derde te finishen, achter Primoz Roglic en Remco Evenepoel.

Een lekkere start, helemaal in de wetenschap dat Schelling in de winterperiode een neusoperatie onderging. 'Het is beter, maar ik ben nog niet honderd procent tevreden', zegt hij daar over. 'Bij de operatie hebben ze de grootste poliep in mijn neus verbrand. Ik was namelijk vaker verkouden dan normaal. Het herstel duurde alleen best wel lang. Ik moest drie keer per dag met zout water spoelen, dat was niet heel chill. Daarna voelde het wel een stuk beter, maar dat gevoel ebde daarna langzaam weg. Ze zeiden dat alles er nu goed uit ziet, maar ik ga nog wel een keer terug, want het voelt niet alsof alles super open is. Als wielrenner wil je wel goed kunnen ademen.'

Tekst gaat verder onder de foto.

Ide Schelling helemaal op zijn plek bij BORA-hansgrohe

Hij had er mentaal een tikje van kunnen krijgen, maar in tegenstelling tot 2022 werkte het lichaam nu mee en kon hij 2023 in een vrije rol aanvangen bij BORA. De Duitse ploeg schotelde Schelling in de zomer van 2021 een nieuw, tweejarig contract voor, in een jaar waarin voor de Nederlander alles goed ging. Hij reed top vijf in grote eendagskoersen, won in Zwitserland de Grosser Preis des Kantons Aargau, droeg in de Tour de France enkele dagen de bolletjestrui en werd nog knap tweede in de Tour of Norway.

Dat deed hij allemaal als aanvaller, in een vrije rol dus. Het is de rol die hij bij BORA heeft opgeëist en die hem past. 'Eigenlijk heb ik wel het gevoel dat dit de perfecte ploeg is voor mij. Ik krijg in de wedstrijden die mij echt liggen een vrije rol, als ik in ieder geval mijn niveau haal uit 2021. Soms zal ik uitgesproken kopman zijn, maar vooral vaak schaduwkopman en dat is goed. In wedstrijden die mij liggen, heb ik de knechten niet per se nodig. Dan zou ik het prima in m’n eentje af kunnen. Ik vind het helemaal prima om een renner te zijn die een beetje meelift op de ploeg en dan voor z’n eigen resultaat kan gaan. Ik was in dat opzicht superblij met hoe 2021 ging en als je goed bent, komen de kansen vanzelf, in een programma met veel races waarin de wedstrijden onvoorspelbaar zijn.'

'De wedstrijden die mij liggen, dat zijn er niet superveel en dat weet de ploeg ook', vervolgt Schelling. 'In 2021 benutte ik iedere kans die ik kreeg volle bak, dus toen hebben ze wel gezien dat als ze mij een vrije rol geven, ik presteer en resultaten rijd. Ik heb daar niet per se zes jongens voor nodig, om er alles aan te doen om mij goed af te zetten. Ik red me vaak zelf wel als het aankomt op positioneren. De ploeg rijdt dan vaak voor de echte kopman en ik wil dat kopmanschap wel delen. Ik kom het beste tot mijn recht als vrijbuiter. Als ik me goed voel, dan ben ik niet een klimmer of een tijdrijder, maar dan kan ik alles wel goed. In een koers waarin ik lekker kan aanvallen, daar kan ik het beste uit de voeten.'

Dat BORA-hansgrohe de laatste jaren meer en meer zinspeelt op een goede klassementsploeg, deert Schelling verder niet. 'Het is niet zo dat een klassementsploeg dertig klimmers heeft en dat er dan geen plek meer is voor mij. Voor de Tour de France is het misschien een probleem, maar er zijn nog zoveel andere wedstrijden. Daar krijg ik dan misschien zelfs wel meer kansen, omdat die hele klassementsploeg op een berg zit.' Dat gaat overigens niet altijd op, zo blijkt: 'We rijden dit jaar bijvoorbeeld geen Brabantse Pijl omdat we niet genoeg renners hebben, omdat er twee ploegen op hoogte zitten. Dat vind ik wel jammer, dat is één van m’n favoriete koersen.'

Tekst gaat verder onder de foto.

Kan Ide Schelling nóg beter worden?

Wie achter Roglic en Evenepoel als derde finisht op een lastige aankomst, die kan wel een potje fietsen. Toch belanden we in het gesprek op het onderwerp training. Van buitenaf lijkt Schelling nog meer in z'n mars te hebben, maar hoe ziet hij dat zelf? 'Ik heb niet een extreem doel voor ogen voor wanneer mijn carrière geslaagd is. Toen ik prof werd, was ik ook niet een extreem talent. Ik vind fietsen gewoon heel leuk, dus toen ik eraan begon, waren mijn doelen om ooit de Tour de France te rijden en een wedstrijd te winnen. Dan zou ik tevreden zijn. Dat is allebei al gelukt, dus ik kan wel stoppen, haha! Nee, ik zou nog wel een keer in een grote wedstrijd op het podium willen eindigen. De Amstel Gold Race of zo, dat zou wel echt een droom zijn.'

Nog groter dromen? Het kan, maar daar begint het bij Schelling wel te schuren. 'Ik ga niet zeggen dat ik Luik-Bastenaken-Luik nooit ga winnen, maar ik acht de kans niet heel groot. Daarvoor ken ik mezelf goed genoeg. Ik weet wat ik kan en wat ik wil doen en als je Luik wil winnen, moet je de beste van de besten kloppen. Als ik realistisch ben, gaat dat nooit gebeuren.'

Waarom niet? Omdat Schelling ook wel weet dat hij er misschien niet het maximale uithaalt. 'Ik hoor van veel jongens dat het wielrennen zo is veranderd en dat merk ik zelf ook wel een klein beetje in de vier jaar dat ik nu prof ben. Het wielrennen van tien jaar terug zou mij misschien wel meer trekken dan nu. Dat zit vooral in die hele aanpak en de extreem serieuze kant van de sport. Dat maakt die grote jongens zo goed, maar het heeft mij nooit getrokken en dat doet het nog steeds niet. Ik doe het wel, maar wel in mindere mate dan dat zij dat doen.'

Schelling is naar eigen zeggen echt wel serieus met z'n sport bezig. 'Maar wellicht iets minder dan zij', zo doelt hij op de grote namen in de wielersport van dit moment. 'Ik heb bijvoorbeeld nog nooit een hoogtestage gedaan. Als ik van andere jongens hoor wat ze allemaal doen op hoogte, dan word ik daar niet per se gelukkig van. Ik waardeer mijn tijd thuis ook heel erg en als ik naast alle wedstrijden ook nog eens 3,5e week op een berg moet gaan zitten… Fietsen is altijd iets geweest wat ik doe omdat ik het leuk vind en niet omdat ik de beste van de wereld wil worden. Dat is eigenlijk al een verkeerde mindset.'

Intrigerend, want waar veel renners zonder enige twijfel al hun vrijheden inleveren voor één plekje hoger in de uitslag, daar weegt Schelling de voors en tegens af. 'Ik zeg niet dat ik nooit een hoogtestage wil doen, misschien komt het er dit jaar al van. Ik sta er op zich wel open voor en dan zullen we zien of ik er veel beter van word. Maar ik vind het uiteindelijk vooral superleuk om mee te kunnen doen in de koers en als ik dat nu ook al kan zonder hoogtestage… Ik snap je punt wel en ben het er ook wel mee eens. Als ik echt ga merken dat ik meer moet doen om bij te blijven, zal waarschijnlijk wel het punt komen dat ik zoiets ga overwegen.'

Schelling wil terug naar de vorm van 2021

Zonde hoogtestage of met, Schelling voelt wanneer de topvorm eraan komt. De grote piek staat gepland in het voorjaar, al kan het fysiek zware 2022 wel z'n rol gaan spelen. 'Ik denk dat ik een heel goede basisvorm heb, maar dat die echte topvorm er (ten opzichte van twee jaar geleden) nog niet kan zijn. Of 2021 als druk voelt? Nee, niet per se. Ik wil natuurlijk weer net zo goed zijn als toen, maar uiteindelijk doe ik wat ik kan en meer kan je niet doen. Ik heb mijn contract wel verdiend met dat jaar, maar dat hebben ze mij nu eenmaal gegeven. Het is niet dat ik veertig procent ga teruggeven omdat ik wat minder presteerde', lacht hij.

'Ik hoop gewoon dat ik kan laten zien wat ik in me heb', zegt Schelling dan. 'Ik ben ervan overtuigd dat ik de vrijheid krijg, maar voordat je die krijgt, moet je wel even laten zien dat je dat niveau weer kan halen. Ik ga niet zeggen dat ik medekopman wil zijn, als ik weet dat ik dat nog niet aan kan. Ik ben heel realistisch en wil ook voor mezelf eerst goed zijn.'

De normaliter zo uitgesproken Schelling blijft zodoende voor nu nog even op de vlakte. 'Misschien over een maandje, als ik iets meer gekoerst heb, durf ik die uitspraken wel weer te doen. Mentaal voel ik niets meer van 2022. Ik heb het geaccepteerd zoals het was en heb niet het gevoel dat ik iets anders had kunnen of moeten doen. Fysiek heb ik wel 6, 7 of 8.000 kilometer minder gereden dan voorgaande jaren, dus ik zou wel begrijpen als ik zo’n slecht jaar ga merken. Ik heb niet het gevoel dat ik nu dingen mis in mijn lichaam, maar ik weet niet of ik nu al net zo goed kan zijn als in 2021.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)