It's raining men! Van de Paar wint spectaculaire en kletsnatte GP Monseré: Dupont en Dekker mee op het podium

Jarne Van de Paar heeft de dertiende en tevens kletsnatte editie van de Grote Prijs Jean-Pierre Monseré - kortweg ook wel GP Monseré - op zijn naam geschreven. De 23-jarige Belg van Lotto-Dstny - de ploeg die kopman Milan Menten zag uitvallen - was in Roeselare de snelste in een sprint van een sterk uitgedunde groep. Timothy Dupont (Tarteletto-Isorex) en David Dekker (Arkéa-B&B Hotels) mochten mee op het podium.

Vorig jaar was de GP Monseré een merkwaardige koers. Gerben Thijssen en Caleb Ewan vochten een smakelijk sprintduel uit, waarna de finishfoto uitkomst moest bieden. Ewan werd ondertussen wel al geïnterviewd als zijnde de laureaat, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met de tweede plaats: de zege ging naar de Vlaming. En daarmee was de kous nog niet af, daar Lotto-Dstny - de toenmalige werkgever van Ewan - een klacht indiende bij de UCI. Dit jaar stonden beide spurtbommen niet aan het vertrek en dus mocht er een 'nieuwe' naam op het hoogste podium-schavotje plaats nemen. Met heren als John Degenkolb, Arne Marit en David Dekker op de startlijst kon men zich opmaken voor een mooie middag koers.

Vijftal vluchters wordt al snel gegrepen in kletsnatte editie

Vijf heren kozen al vrij vroeg in de precies 200 kilometer lange koers door West-Vlaanderen (Ichtegem - Roeselare) het hazenpad. Victor Vercouillie (Team Flanders-Baloise), Tom Bohli (Tudor), Gianni Marchand (Tarteletto-Isorex), Meindert Weulink (Parkhotel Valkenburg) en Mathias Vanoverberghe (Philippe Wagner/Bazin) waren de namen. Het vijftal kreeg een maximale voorsprong van drie minuten, terwijl we in het peloton flink wat valpartijen zagen. Onder meer Milan Menten, Jarrad Drizners (beiden Lotto-Dstny) en Martijn Rasenberg (Parkhotel Valkenburg) moesten de wedstrijd noodgedwongen verlaten.

Het ontsnapte kwintet kon niet bijster lang genieten van de bijeen gefietste voorsprong. Op ongeveer 80 kilometer van de aankomst waren zij als een vogel voor de kat. Peloton compleet dus. Gingen we en groupe richting de finishstraat of zouden er nog vele aanvallen volgen? Het tweede bleek het geval, wat er tegelijkertijd voor zorgde dat het peloton (of wat daar dan nog van over was) in stukken en brokken uiteengeslagen werd, temeer door de barre weersomstandigheden. Hartthijs de Vries - een van de pionnen van TDT-Unibet Cycling Team - besloot daarop maar aan een solo-onderneming te beginnen. En dat lukte hem vrij aardig, daar hij binnen no-time een voorsprong van veertig seconden te pakken had. In het kleine peloton waren het Intermarché-Wanty (ten dienste van Marit) en dsm-firmenich PostNL (ten dienste van Degenkolb) die de achtervolging leidden.

De Vries met dappere solo, maar Van de Paar rondt het kunstje af in de sprint

Met nog 35 kilometer voor de boeg werd de groep opgeschrikt door een fikse valpartij, met Baptiste Planckaert (Intermarché-Wanty) en Emils Liepins (dsm-firmenich PostNL) als grootste slachtoffers. De Vries had onderwijl nog altijd een mooie voorsprong te pakken, terwijl het peloton stukje bij beetje nóg verder uiteengereten werd (vooral op de lastige kasseistroken die bedwongen moesten worden). We zagen bijvoorbeeld topfavoriet Marit lossen, wat de koers toch weer een extra twist leek te geven.

Lees verder onder de tweet!

De Vries weerde zich kranig, maar moest zich op 23 kilometer van de aankomst dan toch gewonnen geven. Arkéa-B&B Hotels had in de achtervolging op de Nederlander al veel werk verricht, maar ging daar toen hij eenmaal bij de lurven gevat was vrolijk mee verder. Ook Uno-X Mobility stak regelmatig een tandje toe. Dat tezamen zorgde er uiteindelijk voor dat een sprint van een uitgedunde groep moest beslissen wie zich de opvolger van Thijssen mocht noemen.

In de straten van Roeselare was het Lotto-Dstny dat ook met veel kwam naar voren kwam. En met succes, want in de sprint maakte de rappe Van de Paar - ongeveer een half uur voor het einde stond hij nog aan de kant met een lekke band - het kunstje vakkundig af. Dupont en Dekker kwamen niet echt in de buurt van de sterke Vlaming en mochten zich de nummers twee en drie noemen.