Luis León Sánchez: hoofdpijndossier voor Rabobank en Plugge, maar vooral voor zijn medevluchters

We zijn inmiddels in november aanbeland en dat houdt in dat we afscheid hebben genomen van tal van coureurs die we in 2024 niet meer terugzien in het peloton. Eén van de langst dienende leiden die we in 2023 vaarwel zeggen, is de Spaanse ancien Luis León Sánchez. In de Leiderstrui loopt zijn loopbaan nog een keer langs!

Sánchez werd op 24 november 1983 geboren in de regio Murcia en viert dus later deze maand zijn veertigste verjaardag. In de eerste jaren van zijn leven werd al vrij snel duidelijk dat sport een rode draad in zijn leven zou zijn. Vader Pedro León werkte bij de Guarda Civil, waarvoor hij werd uitgezonden naar Bilbao. Aldaar werd hij getroffen door een autobom van de ETA, wat hem een flinke blessure aan beide benen opleverde. Om zijn revalidatie goed te kunnen afronden, moest hij veel fietsen. En dat sloeg aan.

Net als zijn oudere broer León raakte Luis León verknocht aan de fiets. In 2004 werd de coureur prof bij het grote Liberty Seguros, waar hij het jaar nadien definitief doorbrak. Niet in één van de vele Spaanse voorjaarskoersen, maar helemaal aan de andere kant van de wereld: door de Tour Down Under te winnen, voor grote Australische namen als Allan Davis en Stuart O'Grady. Ook reed hij dat jaar op 21-jarige leeftijd zijn eerste van twaalf Tour de Frances.

Sánchez eert broer met Toursucces

Eind 2005 sloeg het noodlot toe in de familie-Sánchez: oudste broer León botste eind oktober met een quad op een tractor en overleefde die klap niet. Een gigantische tegenslag voor de drie jongere broers, waarvan Luis León als beste vriend en vaste trainingsmakker van León. Samen met broer Pedro León - op dat moment profvoetballer bij Real Murcia en later ook Real Madrid - sprak hij af om elke overwinning en in het geval van zijn broer goal te eren aan de oudste van de gebroeders Sánchez.

Begin januari trok de coureur opnieuw naar Australië, waar Simon Gerrans hem ditmaal te slim af was. Dat voorjaar toonde hij zich ook nog in Parijs-Nice (jongerenklassement), Vuelta a Castillia y Leon (tweede) en zelfs de Driedaagse De Panne-Koksijde (derde), maar voor de rest verliep het allemaal wat minder. Desondanks was Caisse d'Epargne al lang overtuigd van zijn kwaliteiten en werd er een overeenkomst voor 2007 bereikt.

Dat bleek al snel een goede zet: in 2007 eindigde Sánchez na wereldtoppers Alberto Contador en Davide Rebellin als derde in Parijs-Nice, terwijl hij ook een rit won. Daar slaagde hij het jaar nadien opnieuw in, om vervolgens als Spaans kampioen tijdrijden aan zijn tweede Tour te beginnen. In die Ronde van Frankrijk zagen we het eerste échte kunststukje van de rittenkaper-Sánchez. In Aurrilac won hij de zevende rit, waarbij de vingers uiteraard in de lucht gingen. Richting broer León.

Het jaar nadien begon Sánchez als de beste versie van zichzelf, waarbij hij erin slaagde om een hongerklop van rivaal Contador om te zetten in de prestigieuze eindzege van Parijs-Nice. Ook won hij een rit in de Ronde van het Baskenland en (opnieuw) de Tour de France. Ditmaal rekende hij in een overgangsrit af met Sandy Casar, Mikel Astarloza en Vladimir Efimkin.

Boerenjaar brengt Sánchez bij de voormalige Boerenleenbank

2010 mogen we ontegenzeggelijk bestempelen als het beste jaar van Sánchez. Tweede en een ritzege Down Under, tweede en etappe-overwinning in Algarve, derde in Parijs-Nice, vierde in Catalonië, winst in Sarthe en Spaans kampioen tijdrijden waren zijn wapenfeiten in de eerste maanden van het jaar, om vervolgens - voor iemand met zijn postuur zeer - knap negende te worden in de Tour en enkele dagen later de Clasica San Sebastian te winnen.

Met een aflopend contract wist Sánchez zich in een zeer goede positie, waar Rabobank dankbaar profijt van maakte. De Nederlandse formatie legde de toen 26-jarige Spanjaard voor twee jaar vast, waar hij met een negende plek in de Vuelta nog eens een visitekaartje afgaf voor zijn Nederlandse dienstverband. Eenmaal in het oranje verliep het wat moeizaam, tot de Tour de France. Daarin won hij de befaamde prikkeldraadrit van Johnny Hoogerland, waarmee hij zijn geld in één klap waard bleek.

In zijn tweede jaar bij de bankformatie maakte Sánchez zijn status nog maar eens waard. Etappezeges in Parijs-Nice, Ronde van Romandië (twee), de Tour de France en een tweede overwinning in Clasica Sán Sebastian zorgden ervoor dat hij twee jaar langer bij de ploeg mocht blijven. Na die laatste zege werd zijn contract zelfs nog een keer extra opgewaardeerd, niet wetende dat die winter de dopingbom van Lance Armstrong zou barsten. Rabobank trok als sponsor direct de stekker eruit en met het Blanco Pro Cycling van Richard Plugge kwam er een nieuwe wind te waaien in de voormalige bankiersploeg.

Controversie rond Sánchez begint te spelen, die het nog lang volhoudt

Begin februari 2013 maakte de ploeg bekend dat Sánchez op non-actief werd gezet, daar hij in verband werd gebracht met betrokkenheid bij de dopingzaak van Fuentes in 2006 en mogelijke contacten met de Italiaanse dopingdokter Ferrari. Blanco kon dit echter niet hard maken en vanaf mei mocht de Spanjaard - die dreigde met een arbitragezaak - weer koersen, waarbij hij direct een rit in de Baloise Belgium Tour won. Ondanks een tot 2015 lopend contract besloten Sánchez en - inmiddels - Belkin eind 2013 na het betalen van een afkoopsom ieder hun eigen weg te gaan, waarbij de Spanjaard naar Caja Rural trok. Bij die ploeg reed hij zich in 2014 weer in de kijker door de bergtrui in de Vuelta te winnen.

Zodoende werd hij in 2015 opgevist door Astana, waar hij zich steeds meer in een rol van luxehelper schikte. Hij won zeker nog wel zijn ritten en wist ook de Europese Spelen van 2015 winnend af te ronden, maar was bovenal een belangrijke schakel in de grote rondes voor kopmannen als Fabio Aru, Vincenzo Nibali en Miguel Ángel López. Daarbij was de trouwe Sánchez traditioneel één van de mannen die de meeste wedstrijddagen per seizoen afwerkte en ook wat pech te verduren kreeg: zo brak hij in 2018 zijn elleboog in de Tour.

Bahrain Victorious nam hem in 2022 nog een jaar op in de ploeg, maar voor 2023 keerde Sánchez toch weer terug bij Astana. Na het rijden van de Giro d'Italia maakte hij ook zijn opwachting in de Tour de France, waar hij een rol kreeg in de spurttrein van Mark Cavendish. Dat kwam hem duur te staan, daar een val in de vierde rit hem uit de Ronde van Frankrijk werkte.

Daarmee leek de loopbaan van Sánchez even als een nachtkaars uit te gaan, maar zoals altijd stond hij er vrij snel weer. In de Vuelta maakte hij 'gewoon' weer zijn opwachting, maar ook in zijn veertiende deelname van de ronde van zijn land wist hij geen rit te winnen. Net na de tweede rustdag maakte hij bekend dat hij na de Vuelta zou stoppen, waarop hij pardoes nog hard ten val kwam. Sánchez volhardde echter en bereikte Madrid, waar hij de fiets spreekwoordelijk aan de wilgen hing. Daarmee nemen we afscheid van één van de klassieke oldskool rittenkapers die het peloton rijk was.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)